Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

«Καταδικάζουμε τη σχολική βία απ΄όπου κι αν προέρχεται…»

«Καταδικάζουμε τη σχολική βία απ΄όπου κι αν προέρχεται…»
…Εκτός αν την προκαλούμε εμείς!

(Κείμενο παρέμβασης για την εκδήλωση που γίνεται
στη σχολή μας για το πρόγραμμα του σχολικού εκφοβισμού)

Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε μια ιδιαίτερη «ευαισθησία» του υπουργείου παιδείας για το ζήτημα της βίας στα σχολεία, ονομάζοντας την «σχολικό εκφοβισμό» ή «bullying», που γι’ αυτό το λόγο έχει δημιουργήσει ένα «εξειδικευμένο» πρόγραμμα για «ειδικούς» δασκάλους και ψυχολόγους με σκοπό την πρόληψη και την αντιμετώπιση. Αλήθεια το υπουργείο όμως έχει αναρωτηθεί πριν νοιαστεί τόσο να λύσει το πρόβλημα, από πού πηγάζει αυτό; Και σε τι σχολείο ποιανού εκπαιδευτικού συστήματος έχει προκύψει η βία που με τόση θέρμη θέλει να καταπολεμήσει;
Η βία στα σχολεία μάλλον δεν έχει έρθει από το πουθενά. Αντιθέτως σε μια κοινωνία όπου υπάρχει εκμετάλλευση και κοινωνικές ανισότητες η βία είναι μια δεδομένη κατάσταση που δε θα έλειπε από το σχολείο, το οποίο στην ουσία συντηρεί και αναπαράγει τις υπάρχουσες δομές της κοινωνίας. Σε ένα σχολείο όπου προάγεται ο συνεχής ανταγωνισμός μεταξύ των μαθητών-τριων, και κυριαρχεί η λογική του ατομικού δρόμου και της προσωπικής επιτυχίας, όπου μέσω εξεταστικών φίλτρων οι μαθητές/τριες ιεραρχούνται και κατατάσσονται ανάλογα με τις «επιδόσεις» τους,  δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για συλλογικότητα και αλληλεγγύη. Αντίθετα η βία ανάγεται ως αυταξία και ως ο μοναδικός τρόπος επιβίωσης και επιτυχίας σε όλες τις εκφάνσεις της σχολικής ζωής και της καθημερινότητας των παιδιών. Μιας καθημερινότητας που για τα παιδιά των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων είναι ακόμα πιο επιβαρυμένη τόσο στο σχολείο όπου έρχονται να ανταγωνιστούν με άνισους όρους καθώς το πολιτισμικό τους κεφάλαιο είναι πιο περιορισμένο, όσο και στην καθημερινότητα τους που όταν έχουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα επιβίωσης, μάλλον δεν θα μπορούν να τα παν καλά και στο σχολείο.
Επίσης να υπενθυμίσουμε στους «καλοθελητές» των προγραμμάτων ότι βία δεν είναι μόνο ο εκφοβισμός μεταξύ των παιδιών αλλά είναι και το στοίβαγμα των παιδιών σε τάξεις των 30 ατόμων, οι απολύσεις και οι μειώσεις των μισθών των εκπαιδευτικών που αφήνουν τα σχολεία χωρίς προσωπικό, το εξοντωτικό ωράριο και η εντατικοποίηση των σπουδών των μαθητών/τριών αλλά και η οικονομική εξαθλίωση που βιώνουν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους, καθώς βλέπουμε όλο και συχνότερα παιδιά να λιποθυμούν από την πείνα ή να πεθαίνουν από μαγκάλια. Βία είναι ο αποκλεισμός από τα δημόσια αγαθά, από τη δωρεάν παιδεία, την δωρεάν υγεία, από την εργασία. Βία είναι η ανεργία και το άγχος για επιβίωση. Βία είναι ο εκφασισμός της κοινωνίας και η εισχώρηση ακόμα και μέσα στο σχολείο φασιστικών ιδεολογιών με θύματα τους, τα παιδιά των πιο αδύναμων κοινωνικών ομάδων, όπως οι μετανάστες, οι ανάπηροι, οι φτωχοί μαθητές.
Γιατί το υπουργείο λοιπόν δεν κάνει κάτι και για αυτή τη βία που υπάρχει στα σχολεία;
Μα γιατί η ίδια η κυβέρνηση είναι αυτή που την προκαλεί! Μια κυβέρνηση των μνημονίων που σε πλήρη σύμπλευση με την ΕΕ, και το ΔΝΤ, έχουν φέρει τον λαό στα όρια του, προφανώς δεν αναγνωρίζει την ταξικότητα και την κοινωνική καταβολή αυτού του φαινομένου και τη συμφέρει η αναγωγή του σε ψυχολογικούς παράγοντες. Το όλο εγχείρημα του προγράμματος του εκφοβισμού είναι τελείως υποκριτικό από την πλευρά της, μιας και ο τρόπος που το αντιμετωπίζει δείχνει ότι τελικά ο στόχος της είναι ο κοινωνικός έλεγχος και η καταστολή και όχι η πάταξη των αιτιών που δημιουργούν αυτά τα φαινόμενα, γιατί το τελευταίο μάλλον θα την έφερνε αντιμέτωπη με τις πολιτικές της!

Καμία ημερίδα και κανένα πρόγραμμα ενάντια στον εκφοβισμό δε θα λύσουν το πρόβλημα αυτό, όταν αγνοούν τη ρίζα του και στοχεύουν σε διαχειριστικές λύσεις αλλά κυρίως όταν διοργανώνονται από αυτούς που προκαλούν την ίδια τη βία! Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται μόνο μέσα από συλλογικές διαδικασίες και μέσα από το μαζικό κίνημα που θα στοχεύσει στην κατάργηση των βίαιων εκμεταλλευτικών σχέσεων τόσο στην κοινωνία όσο και στο σχολείο αλλά και στη δημιουργία μιας πραγματικά δημοκρατικής κοινωνίας όπου θα κυριαρχούν οι συντροφικές σχέσεις και η αλληλεγγύη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου