Ανακοίνωση ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης για την προσπάθεια συγκρότησης του Οργανισμού στη Σύγκλητο του ΑΠΘ

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΑΑΚ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ ΣΤΙΣ 28/05

Στη βάση των αποφάσεων των φοιτητικών μας συλλόγων που εναντιώνονται στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και πιο συγκεκριμένα μέσα από την τωρινή νομοθετική προσπάθεια του Υπουργείου για εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου μέσω της συγκρότησης, της κατάθεσης και ψήφισης του Οργανισμού, πραγματοποιήσαμε μαζική παράσταση στη Σύγκλητο.

Αυτός ο κατάπτυστος Οργανισμός που επιχειρούν να περάσουν διάσπαση των πτυχίων μας, τις διαγραφές φοιτητών, το τσάκισμα της φοιτητικής μέριμνας, τις πειθαρχικές διώξεις και εναρμονίζεται με τα πορίσματα των εξωτερικών αξιολογήσεων προωθώντας αυταρχικές οικονομικές και διοικητικές τομές. Παράλληλα, όσον αφορά τους εργαζομένους έρχεται να εμπεδώσει ελαστικές σχέσεις εργασίας, ενώ ταυτόχρονα οδηγεί σε νέο κύμα απολύσεων – διαθεσιμοτήτων (βλ. προτεινόμενο σχέδιο Οργανισμού που προβλέπει 1 διοικητικό προς 500 φοιτητές) και καλύπτει τις «τρύπες» που δημιουργούνται με εργολαβίες. Εν τέλει αν δει κανείς το «σχέδιο Οργανισμού» που πρότειναν Πρύτανης και Υπουργείο σε καμία περίπτωση δε διασφάλιζε τις θέσεις των διοικητικών, ενώ αντίθετα τους έθεσε τον εκβιασμό «Οργανισμός ή χάος» προκειμένου να τους στρέψει ενάντια στους φοιτητές.

Εμείς από την πλευρά μας, προσπαθήσαμε να διασφαλίσουμε ότι κανένας διοικητικός δεν θα απολυθεί κι ότι δε θα περάσει ο Οργανισμός. Τελικά, ο ίδιος ο Μυλόπουλος ήταν αυτός που διέλυσε τη διαδικασία με γελοία προσχήματα ώστε να πολώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση μεταξύ φοιτητών – διοικητικών και να φανεί στο Υπουργείο ως ο μόνος εγγυητής της εφαρμογής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Ως σύλλογοι συνεχίζουμε να παλεύουμε για τη διασφάλιση των συμφερόντων μας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και συνολικότερα του δημοσίου και δωρεάν χαρακτήρα του Πανεπιστημίου. 

                                                                                                    ΕΑΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

Ανακοίνωση της ΕΑΑΚ Αθήνας για τη συγκρότηση οργανισμού στο ΕΚΠΑ

Την Πέμπτη 15/5 συνεδρίασε η σύγκλητος του ΕΚΠΑ με βασικό θέμα την ψήφιση του προσχεδίου οργανισμού για το ΕΚΠΑ. Η όλη διαδικασία πραγματοποιήθηκε με απόλυτα μεθοδευμένο τρόπο. Μία μόλις ημέρα πριν τη συνεδρίαση δημοσιεύτηκε ένα κείμενο 150 σελίδων το οποίο ορίζει τη λειτουργία του Πανεπιστημίου σε όλο του το εύρος χωρίς φυσικά να το μάθει κάνεις. Η ίδια η διαδικασία της έγκρισής του μόνο δημοκρατική δεν ήταν, αφού χωρίς να διεξαχθεί ψηφοφορία και παρά τις αντιδράσεις των φοιτητικών συλλόγων και των διοικητικών που παρευρίσκονταν εκεί, ο Πρύτανης απλά ανακοίνωσε ότι «Πέρασε ομόφωνα…». Φαίνεται ότι τον εμπνέουν οι μεθοδεύσεις του υπουργείου που ετοιμάζεται να περάσει από την πίσω πόρτα, χωρίς καν να εμφανίσει κάτι στη Βουλή, το σχέδιο Αθηνά 2 και τα κλεισίματα σχολών. Το επιχείρημα ήταν ότι αυτό ήταν αναγκαίο γιατί ήταν όρος για να προχωρήσει η κινητικότητα των διαθέσιμων υπαλλήλων των ιδρυμάτων και να μην χαθούν θέσεις εργασίας.

Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά:

- όλες οι υποτιθέμενες συμφωνίες για την κινητικότητα των υπαλλήλων και την ένταξή τους σε νέες θέσεις είναι στον αέρα με ευθύνη της κυβέρνησης που όχι μόνο έχει υπαναχωρήσει αλλά και καθυστερεί κρίσιμες ρυθμίσεις. Αυτή τη στιγμή κινδυνεύουμε να έχουμε απολύσεις: αυτή είναι η πραγματικότητα.

- Οι οργανισμοί δεν αφορούν κυρίως τα οργανογράμματα και τις θέσεις εργασίας. Αφορούν την ενσωμάτωση του αυταρχικού  πλαισίου των νόμων Διαμαντοπουλου και Αρβανιτόπουλου. Αφορούν την πειθάρχηση των φοιτητών. Είναι το Υπουργείο που εκβιάζει τα Πανεπιστήμια να περάσουν πλήρεις οργανισμούς με πρόσχημα τις θέσεις εργασίας. Για τις θέσεις εργασίας αρκούσε η έγκριση οργανογραμμάτων με τις ανάγκες για προσωπικό.

Τι ήταν λοιπόν αυτό που «πέρασε ομόφωνα»; Το προσχέδιο του και ο οργανισμός έρχονται να καθορίσουν πώς θα ζουν, θα σπουδάζουν και θα εργάζονται όλοι μέσα στο πανεπιστήμιο. Είναι ο νέος μοχλός για τη πλήρη εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου και των κατευθύνσεων της ΕΕ και της Μπολόνια για τα πανεπιστήμια. Ο οργανισμός μεταξύ άλλων ορίζει δίδακτρα στα μεταπτυχιακά προγράμματα, διαγραφές φοιτητών, πειθαρχικά «για κάθε παρακώλυση της ακαδημαϊκής λειτουργίας», δημιουργία προγραμμάτων σπουδών με αλυσίδες μαθημάτων και πιστωτικές μονάδες, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο τους όρους για τη διάσπαση πτυχίων και τη δημιουργία ατομικών προγραμμάτων σπουδών. Συγχρόνως ανοίγει το δρόμο για τα φοιτητοδάνεια και την ανταποδοτική φοιτητική εργασία, ενώ παράλληλα επιτρέπει στην ιδιωτική πρωτοβουλία να ορίζει τα προγράμματα σπουδών των τμημάτων και την έρευνα με βάση της ανάγκες της αγοράς.

Βγήκε με θράσος ο πρύτανης και μερίδα καθηγητών να μας πουν ότι είναι «επιτυχία» γιατί δεν ορίζει με σαφήνεια τις διαγραφές φοιτητών και τη διάσπαση πτυχίων. Μα ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτά θα έρθουν στο βαθμό που υπάρξει οργανισμός και κανονισμός, ο δρόμος για αντιδραστικές αλλαγές στο Παν/μιο είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Υπηρέτησαν πλήρως τη λογική κυβέρνησης και υπουργείου που ήθελαν να ταυτίσουν το οργανόγραμμα (που χρειάζεται για τους διοικητικούς) με την συγκρότηση του Οργανισμού και την επιβολή του νέου εσωτερικού κανονισμού για να διαλύσουν πτυχία και προγράμματα σπουδών, να κατακερματίσουν τους κύκλους σπουδών και να διαγράψουν το δήθεν «βάρος» των αιώνιων! Μπροστά στα μάτια μας χτίζεται το πανεπιστήμιο του μνημονίου, που θα προετοιμάζει τους φοιτητές να γίνονται έρμαια των αυριανών εργοδοτών τους, που θα μας αναγκάζει να πληρώνουμε για τις σπουδές μας, που θα λειτουργεί με εργολαβίες και εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα, που δεν θα έχει ίχνος δημοκρατίας στο εσωτερικό του!

Στην απελπισμένη προσπάθεια τόσο του υπουργείου όσο και της συγκλήτου να περάσει η αντι-εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και να διαλύσει το δημόσιο δωρεάν δημοκρατικό χαρακτήρα του Παν/μιου επιβάλλοντας την επιχειρηματική κουλτούρα σε όλες τις όψεις λειτουργίας του, χρησιμοποιήσουν σαν μοχλό πίεσης τους υπό απόλυση διοικητικούς με κάλπικες υποσχέσεις για επαναπρόσληψη μόνο αν περάσει ο οργανισμός. Ταυτόχρονα απειλούν με πειθαρχικές διώξεις τους φοιτητές που βρέθηκαν στη συνεδρίαση της συγκλήτου για να μεταφέρουν τις αποφάσεις των φοιτητικών τους συλλόγων και να μπλοκάρουν την εντελώς αντιδημοκρατική προσπάθεια να αλλάξει άρδην ο τρόπος λειτουργίας του Ιδρύματος εις βάρος των συμφερόντων των φοιτητών και των εργαζομένων. Θέλουν να μας τρομοκρατήσουν και να μας στρέψουν τον ένα ενάντια στον άλλο για να περάσουν ανενόχλητοι τα σχέδια τους.

Η Σύγκλητος τάσσεται σαφώς υπέρ του Υπουργείου και προσπαθεί με κάθε τρόπο να εφαρμόσει την πολιτική της κυβέρνησης η οποία υποβαθμίζει όλο και περισσότερο το δημόσιο δωρεάν Πανεπιστήμιο, απειλώντας μάλιστα τους φοιτητές που αγωνίζονται για την υπεράσπιση του. ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ! Τα δικαιώματα των εργαζομένων και την αποτροπή των απολύσεων δεν θα τη φέρει η υποταγή στην κυβέρνηση, αλλά ο κοινός αγώνας με τους διοικητικούς για να γίνει ό,τι απαιτείται για μην χαθούν οι θέσεις εργασίας και πάμε σε απολύσεις. Φοιτητές και εργαζόμενοι έχουν δώσει έναν ηρωικό αγώνα από κοινού όλο το προηγούμενο διάστημα και θα συνεχίσουμε κόντρα σε κάθε απειλή και σχέδιο του υπουργείου και της κυβέρνησης. Οι απειλές τους δείχνουν απλά πόσο φοβισμένοι είναι, καταφεύγουν στην αγκαλιά των ΜΑΤ γιατί δεν έχουν κανένα σύμμαχο μες τις σχολές! Δεν μπορούν να τρομοκρατήσουν το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα που παλεύει για τα δικαιώματα του! Δεν μπορούν να εμποδίσουν τον αγώνα ως τη νίκη!

• ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ

• ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

• ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΤΡΟΙΚΑΣ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση ΑΕΙ-ΤΕΙ

Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε...

Σήμερα η εργατική τάξη όλου του κόσμου θρηνεί τον θάνατο περισσότερων από 200 παιδιών της, που καταπλακώθηκαν στο ορυχείο της Σομά στην Τουρκία, ενώ αγωνίζονταν για το ψωμί τους και το ψωμί των δικών τους. Η σκέψη μας βρίσκεται σήμερα σε αυτούς, στους οικείους τους και στους εκατοντάδες συναδέλφους τους που βρίσκονται ακόμα εγκλωβισμένοι στο ορυχείο. Οι νεκροί της εργατικής τάξης, θύματα του καπιταλισμού, του κέρδους και της ανάπτυξής του που δε λογαριάζει την ανθρώπινη ζωή, είναι αναρίθμητοι. Χρέος μας είναι η θυσία τους να μην πάει χαμένη.
Σήμερα που είμαστε στον δρόμο, στο πλάι των απεργών διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων, των απεργών γιατρών και εργαζομένων στα νοσοκομεία, των απεργών των ασφαλιστικών ταμείων, των καθαριστριών, είμαστε επίσης και για να παλέψουμε για έναν κόσμο όπου ούτε μια ζωή δε θα χάνεται για λογαριασμό του κέρδους. Και σήμερα και αύριο και όσο χρειαστεί μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΝΕ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΑΑΚ ΣΤΙΣ 7 ΚΑΙ 9 ΜΑΪΟΥ

Στις 7 Μαΐου με το πέρας της διαδικασίας των φοιτητικών εκλογών και της εκλογικής καταμέτρησης στο Φιλολογικό Θεσσαλονίκης, τα σχήματα ΕΑΑΚ της Φιλοσοφικής μαζί με ανένταχτους φοιτητές απάντησαν στις προκλήσεις, τις χειρονομίες και τη στοχοποίηση μελών των αριστερών σχημάτων της σχολής από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, διώχνοντάς την από την αίθουσα. Η όξυνση της αντιπαράθεσης μεταφέρθηκε έξω από τον χώρο όπου πραγματοποιούνταν η καταμέτρηση, στις σκάλες της Φιλοσοφικής, τη στιγμή που μέλη του ΠΑΜΕ και της ομάδας περιφρούρησης του ΚΚΕ (ουδεμία σχέση είχαν με τους φοιτητικούς συλλόγους), με πρόφαση να προστατέψουν τα μέλη τους, που βρίσκονταν εντός της αίθουσας, επεδίωξαν συντονισμένα να ενταχθούν στην αντιπαράθεση, τραμπουκίζοντας και απειλώντας τα σχήματα ΕΑΑΚ. Άρχισαν, λοιπόν, να γρονθοκοπούν πισώπλατα μέλη των συλλόγων, να σπρώχνουν φοιτητές από τις σκάλες και να χτυπούν όσους προσπαθούσαν να τους προστατεύσουν. Η κατάσταση οξύνθηκε σε τέτοιο βαθμό με αποτέλεσμα τέσσερις συνδικαλιστές των ΕΑΑΚ να καταλήξουν στο νοσοκομείο. Φέτος είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που η ομαλή διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας του Συλλόγου Φοιτητών Φιλολογίας υπονομεύεται από την ΚΝΕ, με τον ίδιο ξεδιάντροπο και πολιτικά αναντίστοιχο για μια αριστερή δύναμη τρόπο. Ένα χρόνο πριν, στις φοιτητικές εκλογές του 2013, μέλη της ομάδας περιφρούρησης του ΚΚΕ εισέβαλαν στην αίθουσα όπου πραγματοποιούνταν η διαδικασία, επιδιώκοντας να κλείσουν την κάλπη μία ώρα νωρίτερα από τον καθορισμένο χρόνο που προέβλεπε ο εκλογικός κανονισμός, στοχοποιώντας ευθέως τα ΕΑΑΚ που προσπαθούσαν να περιφρουρήσουν την εκλογική διαδικασία και να αποτρέψουν οποιοδήποτε εξωφοιτητικό στοιχείο να εισέλθει στην αίθουσα όπου πραγματοποιούνταν οι εκλογές, γεγονός που θα καθιστούσε το αποτέλεσμα διαβλητό. Ως συνέχεια αυτών έρχεται να προστεθεί η αναίτια επίθεση της ΚΝΕ σε αγωνιστές των ΕΑΑΚ την Παρασκευή 9/5 στη σχολή των Ναυπηγών στο ΕΜΠ. Δύο μέρες μετά τις φοιτητικές εκλογές η ΚΝΕ επέλεξε να επιτεθεί απρόκλητα και προσχεδιασμένα, αλλά και «πρωτότυπα» βίαια, καθώς 30 μέλη της ΚΝΕ, ξεπέρασαν τα όρια και επιτέθηκαν με καρέκλες σε 10 αγωνιστές των ΕΑΑΚ που βρίσκονταν στο χώρο τραυματίζοντάς τους στο κεφάλι και το πρόσωπο. Προφανώς μια τέτοια πολιτική στάση, που επιδιώκει να σταματήσει με όρους οργανωτικής επιβολής την εκλογική διαδικασία, που απομονώνει αγωνιστές και στοχευμένα τους επιτίθεται με τον πιο χυδαίο και ψευτοτραμπούκικο τρόπο, θυμίζει πρακτικές άλλων πολιτικών χώρων.

Το χτύπημα στην ΕΑΑΚ και μάλιστα με πρωτοφανή βιαιότητα, αποτελεί κομμάτι του ενδοαριστερού εμφυλίου που καλλιεργεί η ΚΝΕ εντός των φοιτητικών συλλόγων και που τελικά αποπροσανατολίζει το ίδιο το φοιτητικό κίνημα εδώ και χρόνια και ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό ενόψει των φοιτητικών εκλογών που πραγματοποιήθηκαν. Η ΚΝΕ, έτσι, αντιλαμβάνεται στρεβλά ότι η κυρίαρχη αντίθεση εντός των σχολών δομείται με τα σχήματα ΕΑΑΚ και όχι με τις κυβερνητικές νεολαίες, με αποτέλεσμα η παρέμβαση και η δράση της να μην αξονίζεται στα κυρίαρχα επίδικα της συγκυρίας έτσι όπως συμπυκνώνονται στο βάθεμα της αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευση και τους εργασιακούς χώρους. Το σύνολο της πολιτικής παρέμβασης και πρακτικής της χαρακτηρίζεται τόσο από την ανάγνωση της συγκυρίας ως αποτρεπτικής για την επίτευξη υλικών νικών, τόσο από περιχαράκωση και απομόνωση από τους αγώνες που αναπτύσσονται στο εσωτερικό του πανεπιστημίου, όσο και από την διευρυμένη λασπολογία κατά των ΕΑΑΚ αλλά και την αποστασιοποιήση, την υπονόμευση και την απομαζικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών και διεκδικήσεων των φοιτητικών συλλόγων (βλ. καταγγελιολογία και μη κατάθεση πλαισίου στη συνέλευση του Ιστορικού-Αρχαιολογικού). Άλλωστε η αναπαραγωγή με όρους βερμπαλισμού μιας ιδεολογικής αντισυστημικής τοποθέτησης είναι τελείως τυπική, καθώς απουσιάζει οποιαδήποτε αντισυστημική πρακτική και διάθεση ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική έκφραση της κυβερνητικής πολιτικής στο εσωτερικό της νεολαίας, τη ΔΑΠ.

Είναι πράγματι ξεκάθαρο για εμάς ότι η ΚΝΕ όσο και αν ευαγγελίζεται ότι προσπαθεί να περιφρουρήσει τις συλλογικές διαδικασίες όσο και αν επιδιώκει να μην νοθεύονται οι εκλογές, είναι η ίδια που παίρνει τελικά την αντιφατική πολιτική επιλογή να μην περιφρουρεί την εκλογική διαδικασία σε σχολές με αυτοδύναμη ΔΑΠ, να μην έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με νοθευμένες ιστορικές αυτοδυναμίες της δεξιάς σε σχολές στις οποίες έχει νομιμοποιηθεί η νοθεία και η διαβλητότητα της εκλογικής διαδικασίας (βλ. ΤΕΙ Θες/νίκης, ΠΑΜΑΚ κλπ) αλλά να επιλέγει δύο συνεχόμενες χρονιές να στοχοποιεί αγωνιστές και να υλοποιεί τις βλέψεις του αστισμού για το μέλλον του φοιτητικού συνδικαλισμού. Αυτή η αντιφατική πολιτική επιλογή αποτυπώνεται στο γεγονός ότι δεν απαντάει ανοιχτά στους τραμπούκους και δηλωμένους Χρυσαυγίτες της ΔΑΠ-ΤΕΙΘ ακόμη και όταν διακυβεύεται η πολιτική της παρουσία, ακόμη και όταν τραμπουκίζονται και δέχονται παρακρατικού τύπου επιθέσεις τα μέλη της, αλλά στοχοποιεί τα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα με όρους ταξικού εχθρού.

Υπό το πρίσμα της συγκυρίας στην εκπαίδευση, με τις ενδεχόμενες διαγραφές και την επικείμενη ψήφιση των Οργανισμών, τα ΕΑΑΚ ιεραρχούν να στήσουν αναχώματα σε όλες τις εκφάνσεις της κυβερνητικής πολιτικής έκφρασης, θεωρώντας ότι η ΚΝΕ δεν είναι μέρος αυτής. Στη βάση αυτή θεωρούμε ότι κυρίαρχο είναι η νεολαία να συνεχίσει κόντρα στο συμβιβασμό και την υποταγή να αμφισβητεί τις πολιτικές που υπονομεύουν την αξιοπρεπή ύπαρξή της μέσα στο πανεπιστήμιο αλλά και συνολικά το μέλλον που της έχουν ήδη ετοιμάσει (μνημόνια, εργασιακή επισφάλεια, ανεργία). Εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι οι δυνάμεις της αριστεράς θα πρέπει να απαντήσουν επιθετικά στα σχέδια του αστισμού και ότι κυρίαρχος πολιτικός εκφραστής και εγγυητής τους μέσα στα πανεπιστήμια είναι οι δύο κυβερνητικές νεολαίες.

Δεν αρνούμαστε ότι η όξυνση της πολιτικοιδεολογικής διαπάλης στο εσωτερικών των φοιτητικών συλλόγων οδηγεί και σε οργανωτική αντιπαράθεση, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε πάρει μέρος σ’ αυτή. Το σίγουρο όμως είναι ότι αυτή η αντιπαράθεση δεν θα πρέπει να προκύπτει ανάμεσα στις δυνάμεις που αντιμάχονται τόσο την κυβερνητική πολιτική όσο και τις αναδιαρθρωτικές τομές στην εκπαίδευση. Από την άλλη κάνουμε σαφές ότι κάθε χυδαία πρόκληση και στοχοποίηση της ΕΑΑΚ που εκφράζει ένα ανταγωνιστικό πολιτικό σχεδιασμό για τους φοιτητικούς συλλόγους και το φοιτητικό κίνημα, που υποσκάπτει με οργανωτικό τρόπο την πολιτική μας παρουσία, όπως έγινε στις 7 Μαΐου μετά την εκλογική καταμέτρηση στέλνοντας συνδικαλιστές στο νοσοκομείο για την πολιτική τους δράση, δε θα μένει αναπάντητη. Είναι δεδομένο για εμάς ότι οποιαδήποτε επίθεση βάζει σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα των συντρόφων μας αλλά και την δυνατότητα πολιτικής έκφρασής μας θα παίρνει την απάντηση που της πρέπει.

Καταγγέλλουμε την επίθεση και τους τραμπουκισμούς της ΚΝΕ και των ομάδων περιφρούρησης του ΚΚΕ. Τέτοιες πρακτικές δεν αρμόζουν σε πολιτικό χώρο που έχει το πρόσημο του αριστερού, αλλά συμβάλουν στην υπεράσπιση της αστικής πολιτικής έτσι όπως εκφράζεται από τη ΔΑΠ καθώς αδυνατούν να συγκροτήσουν όρους όξυνσης με αυτήν και τέλος φαίνεται να μην έχουν καμιά διάδραση με την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα εντός του πανεπιστημίου. Τα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα που συγκροτούν την ΕΑΑΚ δεν λύγισαν 20 χρόνια και πλέον, μπροστά στις επιθέσεις από τις αστυνομικές δυνάμεις καταστολής, δεν επέτρεψαν και δε θα επιτρέψουν σε κανέναν να στήσει μηχανισμό καταστολής του φοιτητικού κινήματος, στις σχολές. Δεν το επιτρέψαμε στους παρακρατικούς τραμπούκους της ΔΑΠ και της ΟΝΝΕΔ, τις κυβερνητικές παρατάξεις και τις παρακρατικές φασιστικές ομάδες. Δεν τρομοκρατoύμαστε ούτε και τώρα και δεν κάνουμε πίσω μπροστά στις προβοκατόρικες επιθέσεις της ΚΝΕ. Η ΕΑΑΚ ύστερα από τόσα χρόνια παρουσίας στο εσωτερικό των φοιτητικών συλλόγων αλλά και την κύρια εμπλοκή και συνεισφορά της στις χρυσές σελίδες του φοιτητικού κινήματος δεν πρόκειται ούτε να αφήσει τα σχέδια της Κυβέρνησης για τις αναδιαρθρωτικές τομές στην εκπαίδευση να παίρνουν σάρκα και οστά, ούτε πρόκειται όμως να σταματήσει να περιφρουρεί τόσο πολιτικά όσο και οργανωτικά την πολιτική της παρουσία και παρέμβαση. 

Αποτελέσματα εκλογών Συλλόγου Φοιτητών ΠΤΔΕ 2014

2014                                                                   2013

Ψήφοι:       244                                                   281

ΠΚΣ:           111      (4 έδρες)                              ΠΚΣ:          106   (4 έδρες)

ΕΑΑΚ:         93        (4 έδρες)                              ΕΑΑΚ:         59    (2 έδρες)

ΔΑΠ:           32        (1 έδρα)                               ΔΑΠ:           55    (2 έδρες)

ΛΕΥΚΑ:       4                                                      ΠΟΥΦ:        45    (1 έδρα)

ΑΚΥΡΑ:       4                                                      ΛΕΥΚΑ:       10

                                                                          ΑΚΥΡΑ:       6

Βλέπουμε λοιπόν ότι φέτος ο Σύλλογος μας μαύρισε την κυβερνητική παράταξη της ΔΑΠ ΝΔΦΚ η οποία καταποντίστηκε και πήρε μόλις μία έδρα. Παράλληλα, έδωσε ψήφο στήριξης στην αντικαπιταλιστική αριστερά και το σχήμα της ΑΡΠΑ ΕΑΑΚ που σημείωσε άνοδο 34 ψήφους σε σχέση με περσι. Για το σχήμα της ΑΡΠΑ ΕΑΑΚ οι εκλογές είναι μόνο η αρχή. Δεν επαναπαυόμαστε στο εκλογικό "κοκκίνισμα" του Πύργου. Θα συνεχίσουμε να δίνουμε τον αγώνα στα ΔΣ και στην καθημερινή μας παρέμβαση για την ανασυγκρότηση του Συλλόγου με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, αγωνιστικές αποφάσεις και κινητοποιήσεις, ενάντια στις διαθέσεις και τα σχέδια του υπουργείου, της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

ΟΥΤΕ ΣΙΩΠΗΣ, ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!

7 ΜΑΗ ΜΗΝ ΚΑΤΣΕΙΣ ΣΠΙΤΙ

Γιατί  να σηκωθεί κάποιος και να πάει σχολή στις 7 Μάη; Μάθημα δεν υπάρχει, οι εκλογές δεν με πολύ ενδιαφέρουν,  ΔΑΠ-ΠΑΣΠ τις μουντζώνω και από το σπίτι.  Σκέψεις που έρχονται στον καθένα αλλά δεν  είναι και  τόσο σωστές. Γιατί τελικά ΔΑΠ - ΠΑΣΠ δεν αρκεί να  τις  μουντζώσεις  νοητά,  θέλουν έμπρακτη  καταδίκη   στους αγώνες και  στις εκλογές. Γιατί  και οι εκλογές έχουν  πολιτική σημασία όχι για τις καρέκλες στο Δ.Σ. αλλά για την κατάσταση του φοιτητικοί κινήματος και τους συλλόγους, για το μήνυμα  που στέλνουμε σε  σπουδάζουσα νεολαία στις  κυβερνήσεις αλλά και την  υπόλοιπη  κοινωνία. Γιατί ειδικά φέτος, οι φοιτητικές  εκλογές  θα αποτελέσουν το μεγάλο  δημοψήφισμα της νεολαίας πριν τις ευρωεκλογές. Για αυτούς, και πολλούς ακόμα λόγους, εμείς λέμε ότι στις 7 Μάη πάμε στη σχολή για να ψηφίσουμε Α.Ρ.ΠΑ. – Ε.Α.Α.Κ. Τι σημαίνει όμως ψηφίζω  ΕΑΑΚ;

ΨΗΦΟΣ ΣΤΗΝ ΕΑΑΚ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΝΟΙΧΤΑ ΘΕΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ 

ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΜΙΣΟΛΟΓΑ.

ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ, ΔΑΠ ΚΑΙ ΠΑΣΠ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΤΡΟΙΚΑ.

                           ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΑΥΡΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ.

Η ΕΑΑΚ δεν θεωρεί ότι κατέχει το μονοπώλιο της αλήθειας αλλά κατάφερε από την αρχή της κρίσης να εκφράσει   μια βασική αλήθεια της εποχής. Αν θες να ζήσεις διαφορετικά πρέπει να είσαι αποφασισμένος να συγκρουστείς μέχρι τέλους. Χρειάζεται να πάμε σε ολική ρήξη με κάθε έναν που φέρνει μνημόνια, είτε είναι κυβερνήσεις είτε είναι η Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Αν σήμερα τους αφήσουμε να μας τρομάξουν με τα διλήμματα «ευρώ ή χάος», αύριο θα μας τελειώσουν. 

Αν οι εκλογές δεν βγάλουν καθαρό μήνυμα καταδίκης σε κυβέρνηση και τρόικα, αν οι επικείμενες διαγραφές, το Σχέδιο Αθηνά 2 και όλα τα νομοσχέδια των τελευταίων χρόνων δεν καταδικαστούν και στις κάλπες όπως και στις συνελεύσεις, τότε η απομονωμένη κυβέρνηση Σαμαρά θα μπορεί να πανηγυρίζει την Πέμπτη λέγοντας ότι έχει τους φοιτητές στο πλευρό της. Ψάχνουν να πιαστούν από όπου μπορούν για να κερδίσουν χρόνο.

Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΕΑΑΚ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΧΤΥΠΗΜΑ ΓΙΑΤΙ  ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΟΤΙ Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ                                                         ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ.

ΨΗΦΟΣ ΣΤΗΝ ΕΑΑΚ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΝΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΟΣΩΝ ΖΟΥΜΕ.

Ψήφος στην ΕΑΑΚ σημαίνει στήριξη στην υπόθεση μιας άλλης Αριστεράς, μαχητικής και αντικαπιταλιστικής, μιας Αριστεράς που υπάρχει για να ενισχύει τους αγώνες και όχι το αντίστροφο. Μια τέτοια Αριστερά χρειαζόμαστε ώστε στις 7 Μάη να μην βαυκαλιζόμαστε με τα νούμερα αλλά να βγουν ξανά μπροστά οι Γενικές Συνελεύσεις για τις κρίσιμες μάχες που έχουμε μπροστά μας. 

                                                  ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ - ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ

                                            Α.Ρ.ΠΑ - Ε.Α.Α.Κ.

Αριστερή Ριζοσπαστική Παρέμβαση - Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση            

               

Στη μάχη της γενιάς μας διαλέγουμε πλευρά

Προεκλογική Μπροσούρα ΑΡΠΑ ΕΑΑΚ 2014

ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΠΛΕΥΡΑ

Συγκυρία

Πέντε χρόνια τώρα η ζωή μας κατακλύζεται από τις λέξεις “μνημόνια”, “τρόικα”, “χρέος”, “κρίση”, “ευρωπαϊκές δεσμεύσεις” κι όλοι νιώθουμε στο πετσί μας τί πραγματικά σημαίνουν. Πέντε χρόνια τώρα τσακίζονται δικαιώματα του κόσμου της εργασίας που κατακτήθηκαν με αγώνες ολόκληρου αιώνα: Απολύσεις, κόψιμο μισθών και συντάξεων, κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων, πνίξιμο στα χημικά και στο ξύλο για όποιον αντιστέκεται. Αυτό είναι το “success story” της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
• απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων για πρώτη φορά μετά το 1914
• κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και κατώτατου μισθού
• 67% ανεργία στους νέους κάτω των 25
• απελευθέρωση των απολύσεων και των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας
• εξίσωση κολλεγίων και ΑΕ
Ι• ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για ένα κομμάτι ψωμί στις πολυεθνικές
• χαράτσια και φοροληστεία

Που έρχεται να ολοκληρωθεί με το “πρωτογενές πλεόνασμα”, το οποίο δίνεται:
• στις τράπεζες: αφού με τον μηχανισμό του χρέους, τους έχουμε δώσει τα τελευταία 3 χρόνια 240 δις προκειμένου να συνεχίσουν να κερδοφορούν ώστε το κεφάλαιο να ξεπεράσει την κρίση του, ρίχνοντας το βάρος στον λαό, τον οποίο εξαθλιώνουν όλο και περισσότερο 
• Την Αστυνομία και τους δικαστές: στους πιο πιστούς υπηρέτες του κεφαλαίου. Αυτούς που χτυπάνε φοιτητές και εργάτες που αγωνίζονται για το δικαίωμα στη μόρφωση και στην εργασία, και που επιστρατεύουν απεργίες, κυνηγάνε αγωνιστές, καταπατούν το άσυλο των κοινωνικών αγώνων και της ελευθερίας στη συνδικαλιστική δράση.

 Από κοντά φυσικά και η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, γέννημα της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και θρέμμα του αστικού κράτους και συνακόλουθα της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, που υιοθετεί την πολιτική της ατζέντα, τη στιγμή που εξισώνει την εγκληματική της δράση (τα πογκρόμ στους μετανάστες, μέχρι τη δολοφονία του αντιφασίστα αγωνιστή Π. Φύσσα), με τους αγώνες του λαού και της νεολαίας ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Όλα αυτά φυσικά μέσα στη φυλακή του ευρώ και της ΕΕ της φτώχειας, της ανεργίας, της μετανάστευσης και του φασισμού

Της Ευρωπαϊκής Ένωσης που:
• Στηρίζει το φασιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία
• επιβάλλει διαρκώς νέα “μνημόνια”
• κάνει νόμο την ευέλικτη και ανασφάλιστη εργασία για τη νέα γενιά με τα προγράμματα ΚΟΧ, Voucher κτλ
• με δόγμα της συνθήκης της Μπολόνια: “γνώσεις – ικανότητες – δεξιότητες”, μας θέλει port – folia που θα γεμίζουν με διάσπαρτες γνώσεις, έρμαια στις ορέξεις του κάθε εργοδότη

Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση – Νέοι Εσωτερικοί Κανονισμοί

Πρόκειται για μια προσπάθεια εφαρμογής των κατευθύνσεων της συνθήκης της Μπολόνια, δηλαδή των επιταγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και για όσους βιαστούν να αναφωνήσουν «επιτέλους, γινόμαστε Ευρώπη», ας  ρίξουμε μια ματιά στο τι προβλέπει η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση για το πανεπιστήμιο: αρχικά, προβλέπεται η δραματική μείωση της δημόσιας χρηματοδότησης, με αποτέλεσμα την πλήρη υποβάθμισή του, κάτι που ήδη βιώνουμε καθημερινά, από τις απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων και την υποστελέχωση των υπηρεσιών μέχρι τα χαλασμένα ασανσέρ της σχολής μας. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει διάπλατα η είσοδος για τις επιχειρήσεις οι οποίες είτε θα αναλαμβάνουν υπηρεσίες που μέχρι πρότινος ήταν δημόσιου χαρακτήρα (φύλαξης – καθαριότητας και πλέον και σίτισης)  βγάζοντας άμεσο κέρδος,  είτε θα επενδύουν στα πανεπιστήμια με χρηματοδοτήσεις. Αυτό σημαίνει ότι πλέον η έρευνα που θα παράγεται δε θα είναι για τις ανάγκες τις κοινωνίας, αλλά θα είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις επιταγές των επιχειρήσεων και της αγοράς. Επιπλέον σε συνδυασμό με το σπάσιμο του πτυχίου μας στα 3+1 χρόνια (το οποίο πλέον θα είναι ένας ατομικός φάκελος προσόντων που θα γεμίζουμε με επί πληρωμή σεμινάρια, ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε εργοδότη), δημιουργείται το νέο μοντέλο εργαζομένου. Ο νέος εργαζόμενος, εκτός από τις εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα που θα αντιμετωπίζει (με μισθό 400 ευρώ, επισφάλεια και «ευελιξία», χωρίς ενιαία δικαιώματα και συμβάσεις, έρμαιο των ορέξεων της εργοδοσίας) θα είναι  αμόρφωτος και υπερεξειδικευμένος, με διάσπαρτες κατακερματισμένες γνώσεις, χωρίς συνολική εποπτεία του αντικειμένου του καθώς και πειθήνιος και εντατικοποιημένος, χωρίς καμία δυνατότητα αντίστασης και συλλογικής διεκδίκησης. Πρόκειται για μια αντανάκλαση των εργασιακών σχέσεων που ήδη επιβάλλονται στην κοινωνία (μια ευγενική προσφορά και πάλι της ΕΕ, με τα περιβόητα προγράμματα VOUCHER, KOX, ΕΣΠΑ κλπ)

Προφανώς, σε αυτό το πανεπιστήμιο δε χωράμε όλοι. Ήδη με την περικοπή της μέριμνας (ιδιωτικοποίηση – αντίτιμο στη Λέσχη, εξώσεις – ενοικιάσεις στις εστίες, περικοπή συγγραμμάτων ) καθώς και με την κατεύθυνση περί εισαγωγής διδάκτρων ακόμα και για το προπτυχιακό (σύμφωνα και με εκθέσεις του ΟΑΣΑ) σημαντικό μέρος του κόστους φοίτησης μεταφέρεται στις πλάτες μας. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις επιχειρούμενες διαγραφές φοιτητών (180.000 – ο μισός φοιτητικός πληθυσμός!) εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς και αποκλείουν πολλούς από εμάς που πασχίζουμε να τα βγάλουμε πέρα από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Την ίδια ώρα, εντατικοποιούν τους ρυθμούς των σπουδών μας και γίνονται ακόμα πιο αυταρχικοί, μιας και στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, οι φοιτητικοί σύλλογοι και το φοιτητικό κίνημα δεν έχουν θέση (βλ. κατάργηση του ασύλου, πειθαρχικά, διαγραφές, κατάργηση αυτοδιοίκητου) σε μια προσπάθεια πειθάρχησης της νεολαίας και ενίσχυσης του ατομικού δρόμου.

Το φοιτητικό κίνημα το προηγούμενο διάστημα στάθηκε στο πλάι του αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, για μόνιμη και σταθερή εργασία. Ο αγώνας όμως ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, ενάντια στα σχέδια του υπουργείου, της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου πρέπει να γίνει υπόθεση όλων μας. Για μια αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης τους, για ένα πανεπιστήμιο στα χέρια φοιτητών – εργαζομένων, με έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι των επιχειρήσεων!

ΚΑΤΩ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ, ΝΟΜΟΣ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΙΤΗΤΗ!

Εργασιακά

Και πες πως μετά από 4 χρόνια, μετά από εντατική προσπάθεια και βιασύνη τελειώσεις τη σχολή, μετά τι θα γίνει;

• Είτε θα ανήκουμε στο 67% της ανεργίας για τη νεολαία μιας και φέτος δεν έγινε κανένας διορισμός δασκάλου στο δημόσιο, ενώ οι προσλήψεις αναπληρωτών ήταν δραματικά λιγότερες σε σχέση με πέρσι, 

• Είτε θα είμαστε αναπληρωτές σε κάποιο ξερονήσι (χλώμο το βλέπω), προσπαθώντας να τα βγάλουμε πέρα με 400 ευρώ, που θα παίρνουμε από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ της ΕΕ, δουλεύοντας με 9μηνη σύμβαση, φουλ στην ανασφάλεια και το άγχος για το μέλλον, λειτουργώντας όχι ως παιδαγωγοί αλλά ως «εποχιακοί υπάλληλοι» που θα τρέχουμε να βουλώνουμε τρύπες όπου υπάρχουν. Εκτός των άλλων, από πάνω μας θα έχουμε το βούρδουλα της αξιολόγησης, μιας και θα παρακολουθείται κάθε μας βήμα και θα πρέπει να αποδεικνύουμε κάθε στιγμή στους αξιολογητές-τσιράκια της κυβέρνησης, ότι είμαστε «άξιοι» σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια, ότι εφαρμόζουμε κατά γράμμα το αναλυτικό πρόγραμμα, που προβλέπει τις κατακερματισμένες γνώσεις-ικανότητες-δεξιότητες και ότι αναπαράγουμε την κυρίαρχη ιδεολογία.

Και όλα αυτά σε ένα σχολείο- επιχείρηση των ταξικών φραγμών για λίγους κι εκλεκτούς, όπου χωράνε μόνο τα παιδιά που μπορούν να αντέξουν την εντατικοποίηση και να διαπεράσουν τα εξεταστικά φίλτρα, που θεωρούνται «ανταγωνιστικά» και πληρούν τις προϋποθέσεις του μελλοντικού εργαζομένου. Σε ένα σχολείο όπου τα παιδιά στοιβάζονται σε αίθουσες 30 ατόμων, μιας και ολοένα και περισσότερα σχολεία συγχωνεύονται, που πηγαίνουν πεινασμένα στο σχολείο και που έχουν εξαντλητικά ωράρια 7 ωρών από την πρώτη δημοτικού, γεμάτα ανούσια, καταπιεστικά μαθήματα, που παρέχουν απλά κατακερματισμένη γνώση, καταστέλλουν κάθε δημιουργικότητα και διαφορετικότητα και καλλιεργούν το συμβιβασμό και την προσαρμογή.

Απέναντι σε αυτό, προτάσσουμε ένα ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλους, χωρίς ταξικούς φραγμούς. Με μορφωμένους δασκάλους, όσους χρειάζεται το κάθε σχολείο, που θα είναι παιδαγωγοί και όχι υπάλληλοι μιας επιχείρησης, που θα ασκούν το παιδαγωγικό έργο μέσα και έξω από τη σχολική τάξη. Με πολύχρωμες τάξεις που θα χωράν όλα τα παιδιά, σε ένα σχολικό περιβάλλον χωρίς κάγκελα και παιδιά μόνα τους στο τελευταίο θρανίο. Ένα σχολείο που δε θα διασπά τη γνώση διαμορφώνοντας έναν ακόμη εξειδικευμένο εργάτη στο υπόγειο ενός εργοστασίου, αλλά θα παρέχει πολύπλευρη μόρφωση και θα παράγει ολοκληρωμένες προσωπικότητες που θα μπορούν να αμφισβητούν και να αλλάζουν τον κόσμο γύρω τους, με βάση τις ανάγκες τους και της κοινωνίας.

ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΝΑΖΙ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΦΥΠΝΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Η λογική μας για τις εκλογές

Για το σχήμα της Α.Ρ.ΠΑ. και γενικότερα για την Ε.Α.Α.Κ., οι εκλογές αποτελούν άλλη μια πολιτική μάχη ανάμεσα στις πολλές που δίνουμε καθημερινά μέσα κι έξω από τις σχολές. Για εμάς οι εκλογές είναι μια μάχη που εμπεριέχει τη λογική της ανάθεσης και που κάποιοι επιδιώκουν να καθοδηγείται από μικροπολιτικά-κομματικά συμφέροντα αλλά αποφασίζουμε να συμμετέχουμε συνειδητά καθώς δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως είναι ένας θεσμός που έχει κατακτηθεί μέσα από αγώνες και αποτελεί μια διαδικασία που αποτυπώνει τους συσχετισμούς, έστω και σε μια συγκεκριμένη χρονική συγκυρία και μπορεί να δώσει στη νεολαία τη δυνατότητα να δώσει δικό της στίγμα. Δε θεωρούμε τις εκλογές ως το μοναδικό μέσο πάλης και έκφρασης, ούτε ότι αποτελούν τη δύναμη ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Το αποτέλεσμα όμως των εκλογών αν και δεν καθορίζει απόλυτα, επηρεάζει τον τρόπο που θα λειτουργεί ο σύλλογος την επόμενη χρονιά, μιας και από τις εκλογές προκύπτουν τα διοικητικά συμβούλια και βγαίνουν οι «εκπρόσωποι των φοιτητών».

Η ΕΑΑΚ συμμετέχει στις εκλογές, γιατί δεν θέλουμε να χαρίσουμε τη διαδικασία λήψης απόφασης σε κανένα φοιτητοπατέρα ή «ειδικό» και γιατί θέλουμε να είναι μια διαδικασία πολιτική, όπου θα αναμετρηθούν αντιλήψεις και όχι γνωριμίες, καφέδες ή κομματικοί μηχανισμοί. Για τον ίδιο λόγο παρεμβαίνουμε στα διοικητικά συμβούλια, όχι για να το παίξουμε οι αφ’ υψηλού παντογνώστες αντιπρόσωποι των φοιτητών, αλλά για να ελέγχουμε τι γίνεται μέσα σε αυτά και για να θέτουμε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων συνεχώς υπό τον έλεγχο των φοιτητών στις γενικές συνελεύσεις, ώστε να αποφασίζει όλος ο σύλλογος και όχι 9 πεφωτισμένα άτομα για εμάς χωρίς εμάς. Στις εκλογές, όπως και στα διοικητικά συμβούλια συμμετέχουμε και παρεμβαίνουμε με τη λογική ΕΝΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ κι ΕΝΑΝΤΙΑ.

ΕΝΤΟΣ

Γιατί αντιλαμβανόμαστε τις εκλογές ως μια πολιτική μάχη, καθώς θα καθορίσουν τα όργανα εκπροσώπησης των φοιτητών. Θεωρούμε ότι ριζοσπαστικές αντιλήψεις οφείλουν να συμμετέχουν σε τέτοια όργανα, όχι για να συνδιαλέγονται με αντιδραστικές δυνάμεις αλλά για να τα ελέγχουν και να τα εκθέτουν στον κόσμο του συλλόγου. 

ΕΚΤΟΣ

Γιατί είμαστε ενάντια σε λογικές αντιπροσώπευσης και δεν κυνηγάμε θεσούλες που εξασφαλίζουν οι εκλογές. Αντίθετα, επιδιώκουμε πολιτικές εκλογές με πολιτική συνείδηση και αγωνιστική συμμετοχή πριν, στις εκλογές και μετά από αυτές. Επίσης επιδιώκουμε οι φοιτητές να στηρίξουν έμπρακτα το σχήμα στις εκλογές, με τη συμμετοχή τους στο ψηφοδέλτιο της Ε.Α.Α.Κ., αλλά και πέρα από αυτές να στηρίζουν το σχήμα, με την ενεργό συμμετοχή τους σε αυτό και να συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη την επομένη των εκλογών.

ΕΝΑΝΤΙΑ

Γιατί απέναντι στη λογική της ανάθεσης και των συνεδριάσεων «κεκλεισμένων θυρών» για τις οποίες δε μαθαίνει ποτέ κανείς, αντιπαραβάλλουμε τη λογική των ζωντανών φοιτητικών συλλόγων, όπου κάθε φοιτητής μέσα από τις γενικές συνελεύσεις , θα μπορεί να εκφράζεται, να αποφασίζει και να αναζητά λύσεις σε κάθε του πρόβλημα, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια του. Μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, όπου γίνονται οι πραγματικές πολιτικές ζυμώσεις μέσω της πολιτικής αντιπαράθεσης και εκφράζονται οι πραγματικοί-διαρκώς μεταβαλλόμενοι- συσχετισμοί των συλλόγων. 

Οι άλλοι

ΔΑΠ

Ψήφος στη ΔΑΠ πρακτικά σημαίνει διατήρηση και ενίσχυση της πολιτικής της. Μιας πολιτικής που αρχικά εδράζεται στις πελατειακές σχέσεις των δωρεάν σημειώσεων πριν τις εξεταστικές, στα κερασμένα ποτά, ενώ ταυτόχρονα προβάλλει τον ατομικό δρόμο και τον ανταγωνισμό ως μοναδικές λύσεις αδρανοποιώντας τους φοιτητικούς συλλόγους και απολιτικοποιώντας το φοιτητικό κίνημα όπως ακριβώς επιθυμεί το υπουργείο. Ένα ανενεργό φοιτητικό κίνημα δεν θα μπορέσει να αντισταθεί στην εφαρμογή των κατευθύνσεων της συνθήκης της Μπολόνια και ευρύτερα της ΕΕ και αυτός είναι ο απώτερος σκοπός της ΔΑΠ. Είναι η ίδια παράταξη που υπερασπίστηκε παλαιότερα το ΝΟΜΟ ΠΛΑΙΣΙΟ και το σχέδιο ΑΘΗΝΑ, ενώ τώρα έρχεται να στηρίξει την ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου, τους Νέους Εσωτερικούς Κανονισμούς, τις διαγραφές φοιτητών και την κατάργηση του ασύλου. Εξάλλου όλα τα παραπάνω αποτελούν θέσεις της που γνωστοποίησε και στο βιβλιαράκι που έβγαλε με τίτλο «Παιδεία 2020». Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως ως παράταξη της ΝΔ αποτελεί το μακρύ χέρι της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια και κύριο εκφραστή της. Μίας κυβέρνησης που σε σύμπλευση με ΕΕ-ΔΝΤ έρχεται να ολοκληρώσει την καταστροφική πολιτική για το μεγαλύτερο μέρος του λάου φέρνοντας μας φτώχεια, ανεργία και φασισμό διαλύοντας οποιαδήποτε ελπιδοφόρα προοπτική για μας. Γυρνάμε την πλάτη στους εκφραστές της πολιτικής που έρχεται να διαλύσει τα πτυχία μας και να καταστρέψει το εργασιακό μας μέλλον!

ΚΝΕ/ΠΚΣ/ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ/ΜΑΣ

Η πολιτική που ασκεί η παράταξη της ΚΝΕ στο πανεπιστήμιο κάνει φανερές τις αδυναμίες και τα αδιέξοδα της με αποκορύφωμα την αδιαφορία της για τον σύλλογο και για την ενίσχυση του μέσω των γενικών συνελεύσεων. Επιπλέον,  επιχειρεί τη λήψη αποφάσεων (ακόμα και αγωνιστικών που απαιτούν μαζικότητα) πρωτίστως από το Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ), το οποίο είναι ένα  μακρινό και αποκομμένο όργανο από τους φοιτητές. Πρόκειται για την λογική με την οποία συμμετέχει και στις εκλογές, καθώς καλεί την φοιτητιώσα νεολαία με την ψήφο της να της παραδώσει την μοίρα και τις αποφάσεις του συλλόγου για την επόμενη χρονιά, καλλιεργώντας  με αυτόν τον τρόπο τάσεις και λογικές ανάθεσης.  

Όποιον αγώνα δεν μπορεί να τον ελέγξει, τον απαξιώνει και καλεί τον κόσμο μονάχα σε πορείες διαμαρτυρίας, καθώς θεωρεί πως το κίνημα δεν μπορεί να πετύχει  νίκες στο σήμερα και μικρές υλικές κατακτήσεις. Επιδίδεται σε μία συνεχή λασπολογία προς τις υπόλοιπες δυνάμεις του κινήματος, ενώ ταυτόχρονα προβάλλει τη νίκη μόνο μέσω της εκλογικής ισχυροποίησης του ΚΚΕ. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η στάση της ΠΚΣ, η οποία συνεχίζει ακάθεκτη την επίθεση προς τ’ αριστερά, την ίδια στιγμή που η τεράστια επίθεση που έχει εξαπολυθεί, απαιτεί συνεργασία και κοινή δράση των δυνάμεων που αγωνίζονται.

ΑΠΟΧΗ

Σε αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο, ειδικά για τη νεολαία, η αποχή από τις συλλογικές διαδικασίες αποτελεί αυτοκαταστροφική επιλογή. Αυτό γιατί όλη αυτή η στοχοποίηση και διάλυση της νεολαίας είναι αποτέλεσμα πολιτικών που επιβάλλονται όσο εμείς δε στέλνουμε μήνυμα καταδίκης και ανατροπής τους. Ειδικά αυτή την περίοδο, που επιχειρείται η απαξίωση των φοιτητικών συλλόγων και των συλλογικών διαδικασιών και που πολλές φορές ποινικοποιείται ακόμη η ίδια η συνδικαλιστική δράση η αποχή τροφοδοτεί και δυναμώνει αυτές τις επιδιώξεις από πλευράς Κυβέρνησης και Υπουργείου. Είναι τώρα που πρέπει εμείς να δώσουμε την απάντηση ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι εδώ, είναι μαζικοί, ενεργοί και καταδικάζουν σε κάθε διαδικασία τους την πολιτική που διαλύει τις σπουδές και το μέλλον μας. 

Σε μια τέτοια περίοδο είναι αδιανόητο για ένα νέο άνθρωπο να απέχει από τις διαδικασίες και να αδιαφορεί για αυτές. Γιατί αυτές είναι που θα καθορίσουν σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό τη ζωή του εντός και εκτός σχολής αλλά και τους όρους με τους οποίους θα μπορεί να διεκδικήσει συλλογικά αυτά που του αξίζουν. Το μήνυμα απάθειας που στέλνει η αποχή θα δώσει το πράσινο φως για τη «νομιμοποίηση» των πολιτικών που ήδη διαλύουν τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και υποβαθμίζουν το επίπεδο ζωής γενικότερα. 

«Δε θα σωθείς μόνος σου. Ή όλοι μαζί ή κανείς μας..» 

Η αποχή είναι επιλογή που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης που υπάρχουν στη νεολαία. Ίσα- ίσα, στέλνει μήνυμα αδιαφορίας και συναίνεσης των φοιτητών στο πακέτο μέτρων που μας ετοιμάζουν, ενώ τελικά ανακουφίζει τη ΔΑΠ αφού δεν την καταγγέλλει και δεν την περιθωριοποιεί όπως πρέπει. Όπως άλλωστε αποδεικνύει η πολιτική του κεφαλαίου κανένα πρόβλημα δεν είχαν με την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής, αντίθετα εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Αυτό που φοβούνται είναι η ενεργή παρέμβαση του λαού στα κοινωνικά γεγονότα!

ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΠΛΕΥΡΑ…

Η γενιά μας όμως σε αυτά τα σχέδια δεν θα υπακούσει! Θα σκύψουμε το κεφάλι διαλέγοντας την αποξένωση, τον ανταγωνισμό, τον ατομικό δρόμο και την εξαθλίωση της ανεργίας και της φτώχειας; Η απάντηση δυνατή και ξεκάθαρη: ΌΧΙ! Θα σηκώσουμε το ανάστημα μας και θα ανατρέψουμε τα σχέδια τους! Στον κοινωνικό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν εμείς δεν θα υπακούσουμε γιατί έχουμε την αξιοπρέπεια να εξεγειρόμαστε και να διεκδικούμε όλα όσα μας ανήκουν δικαιωματικά! 

ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Ψήφος και στήριξη στην Ε.Α.Α.Κ. σημαίνει ενίσχυση της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής αριστεράς μες στα Πανεπιστήμια, της δύναμης αυτής που όχι απλά υπάρχει στα κινήματα και στους αγώνες αλλά συμβάλλει με κάθε τρόπο στη δημιουργία, την αναβάθμισή και την περαιτέρω πολιτικοποίησης τους. Δεν πρεσβεύουμε την αριστερά που κάθεται στη γωνιά της απαγγέλοντας ξύλινους λόγους και επιδιώκει την οργανωτική της αναβάθμιση, αλλά αυτή που δίνει κάθε μάχη ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας, των μνημονίων και της εξαθλίωσης καθώς και στους εκφραστές τους (κυβερνήσεις-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.-Κεφάλαιο). Παλεύουμε για μία νεολαία ενωμένη με την υπόλοιπη πληττόμενη πλειοψηφία που θα βγαίνει μαχητικά στο προσκήνιο, όχι διεκδικώντας απλά τα δικαιώματά της με παραστάσεις διαμαρτυρίας, αλλά ισχυροποιώντας τους αγώνες της με την επιβολή των αναγκών της. Ψήφος στην Ε.Α.Α.Κ. και την αντικαπιταλιστική αριστερά δεν είναι ψήφος ανάθεσης, σημαίνει συλλογική στράτευση στις μάχες που μας περιμένουν και ενίσχυση της αντίληψης ότι οι συλλογικοί αγώνες είναι το μέσο για να ενωθεί κάθε φωνή, η φωνή να γίνει λόγος και ο λόγος να γίνει πράξη . 

Σε μια περίοδο που νεολαία και εργαζόμενοι δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση που έχουμε βιώσει ποτέ, η σπουδάζουσα νεολαία πρέπει να κάνει ξεκάθαρο σε κάθε τόνο πως δεν υποτάσσεται και δε συναινεί με την υποβάθμιση της ζωής της και την διάλυση του μέλλοντός της. Πρέπει να βροντοφωνάξει πως θα τη βρουν απέναντί τους σε όλες τις μάχες, απ’ την πιο μικρή ως την πιο μεγάλη, από το κομμένο σύγγραμμα μέχρι το νόμο Αρβανιτόπουλου και από το κλείσιμο σχολών μέχρι τον αγώνα για δουλειά με δικαιώματα. 

Ειδικά φέτος που οι φοιτητικές εκλογές διεξάγονται λίγο πριν τις ευρωεκλογές αλλά και τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, οι κυβερνητικές παρατάξεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ,..) τις βλέπουν σαν βούτυρο στο ψωμί τους, αφού στήριξη των δυνάμεων αυτών θα σημαίνει συναίνεση της νεολαίας στα σχέδια Κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.-Κεφαλαίου, που μας εξαθλιώνουν. 

Ψήφος και στήριξη στην Ε.Α.Α.Κ. δε σημαίνει ψήφος διαμαρτυρίας. Σημαίνει ψήφος κινηματικής προοπτικής και αποτελεί ενίσχυση των δυνάμεων που αγωνίζονται για δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους ,για την ανασυγκρότηση και ενίσχυση του φοιτητικού κινήματος, για αξιοπρεπή δουλειά με δικαιώματα, για πολιτικές ελευθερίες και για την υπεράσπιση του ασύλου. Δυνάμεις που βλέπουν πως υπάρχει άλλος δρόμος , ένας δρόμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, χωρίς πολιτικές εξαθλίωσης, αλλά με όραμα και πράξη τις ανάγκες των φοιτητών και των εργαζομένων.

Αν ο κόσμος δεν έχει χώρο για μας…άλλο κόσμο να φτιάξουμε!

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ: ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ!

Αναδημοσίευση από http://karfi-eaak.blogspot.gr/
ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ!
Δήλωση του Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά για τη μεγάλη νίκη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στις φοιτητικές εκλογές.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
Πέμπτη, 18 Απριλίου 2013
Ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επισκέφτηκε τα γραφεία της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, της φοιτητικής παράταξης της Νέας Δημοκρατίας (1), για να συγχαρεί τους φοιτητές για τη μεγάλη νίκη στις χθεσινές εκλογές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Ακολουθεί η δήλωση του Πρωθυπουργού:

«Συγχαρητήρια για τη νίκη. Για εμένα κέρδισε η Παράταξή μας τη μάχη των ιδεών στα Πανεπιστήμια. Κέρδισε η ποιότητα στην Παιδεία (2). Κέρδισε η απόφαση για σαρωτικές μεταρρυθμίσεις (3). Κέρδισε καθαρά, αλλά και με μία απροσδόκητα πολύ μεγάλη συμμετοχή των νέων. Πιστεύω ότι κερδίσατε το στοίχημα της νέας γενιάς για όλους μας. Για όλους εκείνους που προσδοκούν από εσάς το καινούργιο.
Εγώ αυτό το οποίο μπορώ να σας πω, ότι είμαι αποφασισμένος, με κάθε τρόπο, τις νοοτροπίες και τα στερεότυπα του χθες και το φθαρμένο παραγωγικό μοντέλο της χώρας, να τα ανατρέψουμε όλα (4). Γιατί, πια, δεν χωράει το χθες στο δικό σας το αύριο.
Προχωράμε μαζί, μας δίνετε τη δική σας φλόγα, τη δική σας δύναμη και εμείς σας δίνουμε τη σταθερότητα που απαιτείται, στο διάβα του χρόνου, να πετύχετε εκείνα που θέλετε και τα οποία σχετίζονται με μία λέξη που λέγεται ποιότητα σε μία καινούργια Ελλάδα. Αυτό το αποδείξατε με τους αγώνες, με τις μάχες ιδεών που κερδίσατε. Εγώ σαν απλός Έλληνας θέλω να σας ευχαριστήσω γιατί έναν ολόκληρο κόσμο τον συγκινήσατε.
Καλή δύναμη να έχετε και στο Αύριο (5)».

http://www.primeminister.gov.gr/2013/04/18/10179


(1): To be or not to be? Μάλλον to be. Δεν το λέμε μόνο εμείς. Ο ίδιος ο “αξιότιμος” κύριος Σαμαράς πιστεύει ότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι η φοιτητική του παράταξη. Μαντέψτε τι πιστεύουν οι ΔΑΠίτες. Δεν υπάρχει ανεξαρτησία, δεν είναι στο πλευρό του φοιτητή είναι η φοιτητική νεολαία της ΝΔ. Κάθε ψήφος στη ΔΑΠ σημαίνει ψήφο στήριξης στις πολιτικές της κυβέρνησης. Τίποτε λιγότερο τίποτε περισσότερο.


(2): Ποιά είναι άραγε αυτή η ποιότητα στην παιδεία; Μήπως η μείωση των δημόσιων δαπανών για την παιδεία στην 5ετία 2009-2014 κατά 32,22%; Μήπως η κατάργηση του δωρεάν βιβλίου, οι διαγραφές φοιτητών, η εντατικοποίηση των σπουδών μας, τα πειθαρχικά συμβούλια ή η διάσπαση των πτυχίων ώστε να δουλεύουμε με τους χειρότερους όρους εργασίας των τελευταίων δεκαετιών;


(3): Εδώ μάλλον είναι το μόνο ειλικρινές σημείο. Οι μεταρρυθμίσεις τους σάρωσαν οποιοδήποτε εργατικό κεκτημένο μπορούσαν να ακουμπήσουν. Διέλυσαν τις συλλογικές συμβάσεις, την ασφάλιση, τη δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία. Έχουν κόψει τους μισθούς, τις συντάξεις και έχουν πετάξει στο περιθώριο της κοινωνίας τη σύγχρονη εργατική τάξη και τη νεολαία. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να ανατραπούν.


(4): Ανατροπή της φθοράς του παραγωγικού μοντέλου της χώρας με ξεπούλημα (κυριολεκτικά, όχι κινδυνολογία) της δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες, την απελευθέρωση των απολύσεων, το κλείσιμο εργοστασίων και την πλήρη συμμόρφωση με τις οδηγίες της ΕΕ για την κοινή αγροτική πολιτική που κατέστρεψε την αγροτική παραγωγή της Ελλάδας.


(5): Αλλά το αύριο γίνεται σήμερα και κάθε μέρα οπου η ΔΑΠ κερδίζει δύναμη με έντεχνους τρόπους απομακρύνοντας το φοιτητή απο κάθε συλλογική διαδικασία και ευκαιρία να αποφασίσει για τη ζωή του. Η δύναμη της παραταξης αυτής εδράζεται στη λογική της ανάθεσης και ανταλλαγής που καλλιεργεί προβάλοντας ως μόνο τρόπο διεκδίκησης και αγώνα ενα σύστημα αντιπροσώπευσης που λειτουργρεί ως μια εκλογική αγορά. Ψήφος στη ΔΑΠ δεν είναι ψήφος στον φίλο σου, δεν είναι ψήφος στις σημειώσεις που σου μοιράζουν ή στο ποτά που σε κέρασαν. Είναι ξεκάθαρη ψήφος στήριξης της ΝΔ και της πολιτικής της για τα πανεπιστήμια και τη νεολαία. Ψηφίζεις τις διαγραφές φοιτητών, τους εσωτερικούς κανονισμούς, την υποχρηματοδότηση, την ανεργία, τη μετανάστευση και το ξεπούλημα των πανεπιστήμιων σε επιχειρήσεις. Είναι ψήφος στους τραμπούκους, τους ρατσιστές και τα τσιράκια των κεφαλαιοκρατών στα πανεπίστημια. Μην ψηφίσεις τη διάλυση του μέλλοντός σου και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αστών. Μαύρο στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.