Α.Ρ.ΠΑ. Ε.Α.Α.Κ. στο παιδαγωγικό

ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ?  ΓΙΑ ΤΟΛΜΗΣΤΕ...

Στις 10 Αυγούστου το υπουργείο παιδείας ανακοινώνει τη διαγραφή των «λιμναζόντων» φοιτητών. «Λιμνάζοντες», «αιώνιοι» και «ανενεργοί» είναι κάποιες από τις λέξεις που χρησιμοποιούν το υπουργείο και οι διάφοροι καλοθελητές του για να περιγράψουν τη συγκεκριμένη ομάδα φοιτητών. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχουν εξαπολύσει και μια εκστρατεία συκοφάντησης τους, περιγράφοντάς μας το πώς αυτοί οι «χαραμοφάηδες» παραμένουν στα πανεπιστήμια μας σπαταλώντας τους φόρους μας και υποβαθμίζοντας (!) τη δημόσια εκπαίδευση.

Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή που παρουσιάζουν στα δελτία των 8.

 Για την ακρίβεια, το περίφημο κόστος των φοιτητών είναι ένα καλοφτιαγμένο ψέμα. Αυτό το κομμάτι φοιτητών δεν κοστίζει απολύτως τίποτα στο πανεπιστήμιο, αφού τους έχουν ήδη στερήσει τα φοιτητικά δικαιώματα της σίτισης και των μειωμένων εισιτηρίων. Ακόμα, οι λεγόμενοι αιώνιοι φοιτητές δεν δικαιούνται δωρεάν συγγράμματα.  Στο μόνο που «επιβαρύνουν» το πανεπιστήμιο είναι οι παραπάνω κόλλες στις εξεταστικές!

Οι διαγραφές φοιτητών δεν στοχεύουν στο να ελαφρύνουν τα      έξοδα των πανεπιστημίων. Για αυτό έχουν φροντίσει ήδη το υπουργείο και η κυβέρνηση περικόπτοντας ραγδαία τη χρηματοδότησή τους με αποτέλεσμα να υπολειτουργούν ή να είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης, κάτι που βιώνουμε πλέον όλοι στις σχολές μας. Οι διαγραφές των αιώνιων φοιτητών δεν είναι απλώς ένα ακόμη ξέχωρο μέτρο της κυβέρνησης, αλλά εντάσσεται στη συνολική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που επιχειρείται ήδη με το νέο λύκειο και την τράπεζα θεμάτων που στοχεύει να πετάξει έξω από τα σχολεία χιλιάδες μαθητές των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Είναι ένα μέτρο ξεκάθαρα ταξικό που κινείται και εντάσσεται στα πλαίσια των σχεδίων για την εκπαίδευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Μπολόνια, του ΚΕΧΑΕ.

Από τη μία, θέλουν να φτιάξουν ένα πανεπιστήμιο για λίγους, πετώντας έξω τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος σπουδών. Ένα κόστος το οποίο συνεχώς μετακυλύεται στις πλάτες μας με την αυξανόμενη περικοπή της μέριμνας. Η ιδιωτικοποίηση της Λέσχης και η εισαγωγή κριτηρίων που θα αποκλείσει πολλούς από εμάς από το δικαίωμα στη σίτιση, η περικοπή των συγγραμμάτων και η εκτύπωση των σημειώσεων από την τσέπη μας, ο αποκλεισμός και η έξωση φοιτητών από τις εστίες, όλα αυτά αποτελούν καθημερινότητα για το μέσο φοιτητή, ο οποίος αναγκάζεται να δουλέψει για να τα βγάλει πέρα με αποτέλεσμα να καθυστερεί τις σπουδές του. 

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ: ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Μπορεί κάποιοι να πουν ότι η κατάσταση με τις διαγραφές θα ρυθμιστεί με τη συγκρότηση των οργανισμών (που θα καθορίζουν τη λειτουργία των ιδρυμάτων) και θα θεσπιστούν κριτήρια ή ότι οι φοιτητές θα συνεννοηθούν με τους πρυτάνεις και τις συγκλήτους και θα έρθουν σε μια «μέση λύση». Τουναντίον, οι οργανισμοί έρχονται να ολοκληρώσουν ακριβώς εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που τόσα χρόνια προσπαθούν να επιβάλουν κυβερνήσεις και υπουργεία, κομβικό σημείο των οποίων είναι και οι διαγραφές φοιτητών. Πρόκειται για μεταρρυθμίσεις και νόμους  οι οποίοι έχουν συναντήσει την οργανωμένη αντίσταση του φοιτητικού κινήματος. Οι περίφημοι οργανισμοί προβλέπουν την ολοκλήρωση της επιχειρηματικοποίησης του πανεπιστημίου. Είναι αυτοί που προβλέπουν την διάσπαση και τον κατακερματισμό των γνωστικών αντικειμένων και των πτυχίων μας κάνοντάς τα κουρελόχαρτα, είναι αυτοί που μετατρέπουν το πανεπιστήμιο σε έναν απέραντο χώρο κερδοφορίας για το κεφάλαιο, με  την είσοδο των εργολαβιών στα πανεπιστήμια, την καθιέρωση εντός τους εργασιακών σχέσεων μεσαίωνα αλλά και κατευθύνοντας την έρευνα και τους φορείς της (προσωπικό αλλά και φοιτητές) ώστε να εξυπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου και των μεγάλων επιχειρήσεων. Είναι αυτοί που έρχονται να περικόψουν τα υπολείμματα της φοιτητικής μέριμνας ώστε να εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς και να φτιάξουν ένα πανεπιστήμιο για λίγους. Είναι αυτοί που εν τέλει διαμορφώνουν τον εργαζόμενο του αύριο, έναν εργαζόμενο υπάκουο και πειθήνιο, με τις γνώσεις που χρειάζονται οι εργοδότες, χωρίς ενιαία εποπτεία του αντικειμένου του και χωρίς συλλογικά δικαιώματα, έρμαιο των ορέξεων της αγοράς.

Από την άλλη, δεν πρέπει να έχουμε καμία αυταπάτη ότι τα όργανα διοίκησης θα σταθούν στο πλευρό μας. Πρυτάνεις και συγκλητικοί εφάρμοσαν απαρέγκλιτα όλες τις αντιδραστικές τομές της αναδιάρθρωσης και εξυπηρέτησαν με τον καλύτερα τρόπο τα σχέδια του υπουργείου, της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του κεφαλαίου. Ειδικά στο ΑΠΘ από τη μία οι απερχόμενες πρυτανικές αρχές έφεραν τις εργολαβίες μέσα στα πανεπιστήμια, ξεπούλησαν τη φοιτητική Λέσχη και έφεραν τα ΜΑΤ να συλλάβουν απεργούς εργαζομένους, ενώ από την άλλη ο νεοεκλεγείς πρύτανης συντάσσεται υπέρ της αξιολόγησης των διοικητικών υπαλλήλων (που είνα προάγγελος νέων απολύσεων), υπέρ της προσέλκυσης πηγών «πρόσθετων» πόρων (δηλαδή επιχειρήσεων που θα διαμορφώνουν την έρευνα, τη δομή και το πρόγραμμα σπουδών των σχολών προς όφελός τους) και υπέρ των διαγραφών, ενώ απειλεί με πειθαρχικές κυρώσεις τους φοιτητές με «παραβατική» συμπεριφορά (δηλαδή όσους αντιστέκονται στα σχέδιά τους και παλεύουν για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου).

Απέναντι στις διαγραφές και σε ότι άλλο μας ετοιμάζουν εμείς δεν θα σκύψουμε το κεφάλι, θα σηκώσουμε το ανάστημα μας και θα παλέψουμε ενάντια στα σχέδια του υπουργείου. Δεν θα τους κάνουμε την χάρη να στραφούμε στον κανιβαλισμό και να «φάμε» τον διπλανό μας βαδίζοντας στον ατομικό δρόμο της αποξένωσης και του ανταγωνισμού. Μέσα από τους συλλογικούς μας αγώνες και τις συνελεύσεις μας θα βαδίσουμε στον δρόμο του αγώνα μαζί και με τους εργαζόμενους, όχι μόνο για να μην διαγραφούν οι συμφοιτητές μας, αλλά και για να διεκδικήσουμε συνολικά δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους!

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΚΙ ΑΝ ΠΑΝ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!

Αριστερή Ριζοσπαστική ΠΑρέμβαση  |  Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση