Για μια επέτειο πιο επίκαιρη από ποτέ...!

Τότε..

Ήταν 1 Μάιου 1886 όταν οι εργάτες των ΗΠΑ αποφάσισαν να ξεκινήσουν απεργία διαρκείας, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής. Βασικό τους αίτημα αποτελούσε το οκτάωρο μιας και οι εργαζόμενοι αναγκάζονταν να εργάζονται 12, 14 και 16 ώρες, ακόμα και Κυριακές. Στη δυναμική πορεία του Σικάγο έλαβαν μέρος περισσότεροι από 90.000 εργαζόμενοι, ενώ περίπου 350.000 εργάτες από 1.200 εργοστάσια συμμετείχαν στην απεργία. Πρόκειται για μία μεγαλειώδη εργατική απεργία με ταξικά χαρακτηριστικά. Οι αγωνιστές εκείνης της εποχής αψήφησαν τον φόβο και διεκδίκησαν μαζικά στον δρόμο όλα όσα δικαιωματικά τους ανήκουν.   Παρά τον ειρηνικό χαρακτήρα της τεράστιας πορείας η αστυνομία επιτέθηκε στους διαδηλωτές και με βία διέλυσε την πορεία. Από τα τρομερά επεισόδια που ξέσπασαν  σκοτώθηκαν 8 εργάτες από τα πυρά των δυνάμεων καταστολής και ένας αστυνομικός. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ τις επόμενες μέρες χωρίς αποδείξεις δίκασε και απαγχόνισε 8 εργάτες με την δικαιολογία πως ήταν οι υπεύθυνοί για τις ταραχές. Ο αγώνας όμως των εργαζομένων δεν κάμφθηκε, αλλά συνεχίστηκε με την ίδια δύναμη και εν τέλει δικαιώθηκε. Η εργατική τάξη, οι κατατρεγμένοι, οι αδύναμοι και οι καταπιεζόμενοι αυτού του κόσμου είχαν νικήσει στο αίτημα τους για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και ζωής.

Σήμερα..

Οι αγώνες εκείνων των ανθρώπων πριν τόσα πολλά χρόνια για την καθιέρωση του οκτάωρου και της κυριακάτικης αργίας εμπνέουν τους αγωνιστές μέχρι τις μέρες μας, μια εποχή όπου οι μνημονιακές κυβερνήσεις κατάργησαν κυριολεκτικά εν μία νυκτί την κυριακάτικη αργία, την οκτάωρη εργασία και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας καταδικάζοντας το λαό σ’ ένα μέλλον δίχως προοπτική. Ειδικότερα, η νεολαία αυτού του τόπου βιώνει τον σκληρότερο εργασιακό μεσαίωνα των τελευταίων δεκαετιών παγιδευμένη ανάμεσα στο 65% της ανεργίας στους νέους, στα διάφορα προγράμματα της ΕΕ όπως τα Βαουτσερ και τα Κοχ που μας πληρώνουν με 450 ευρώ μετά από 8 μήνες(!), στη μαύρη, ανασφάλιστη και χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασία, ακόμα και στη μετανάστευση. Και φυσικά ας μην ξεχνούμε και το δικό μας επάγγελμα, στο οποίο οι διορισμοί είναι ελάχιστοι έως μηδαμινοί. Ακόμα και αν δουλέψουμε ως αναπληρωτές, ο μισθός μας θα είναι 500 ευρώ σε κάποιο μακρινό νησί ή απομονωμένη περιοχή μακριά από φίλους και αγαπημένους. Και τα σχολεία στα οποία θα διδάξουμε βρίσκονται με τεράστια κενά, τόσο σε εκπαιδευτικό προσωπικό, όσο και σε επίπεδο υποδομών και χρηματοδότησης. 

Δεν είναι αργία… Είναι απεργία!

Η εργατική πρωτομαγιά δεν είναι μια απλή επέτειος, δεν είναι γιορτή. Είναι κάλεσμα στον κόσμο της εργασίας για να αγωνιστεί ενάντια στην πολιτική που τον εξαθλιώνει. Το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης των τελευταίων χρόνων επιχειρείται να γίνει με την πιο άγρια επίθεση που έχει βιώσει η εργατική τάξη τις τελευταίες δεκαετίες και έρχεται να παγιώσει ένα καθεστώς μόνιμης και υψηλής ανεργίας, τους εργαζομένους και ειδικά τη νεολαία ευέλικτους, εντατικοποιημένους και πειθήνιους, με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα συλλογικής διεκδίκησης. Μπροστάρηδες σε αυτήν την προσπάθεια είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και οι κυβερνήσεις που υπηρετούν την πολιτική τους. Συνένοχοί τους όμως είναι και οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που υπερασπίστηκαν την εργοδοτική και κυβερνητική πολιτική και συναίνεσαν στο γκρέμισμα των εργασιακών δικαιωμάτων μας. Για την αντεπίθεση του λαού και της νεολαίας είναι αναγκαίο ένα νέο, ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα που οι αποφάσεις του θα παίρνονται από τους ίδιους τους εργαζομένους, μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις, ένα κίνημα που θα συγκρούεται με την αστική πολιτική και τη λογική του υποταγμένου συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ. Ένα κίνημα που θα παλεύει για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, σπάζοντας το κλίμα αναμονής που κυριαρχεί τον τελευταίο καιρό, ένα κίνημα που θα βάζει τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας μπροστά. Η φετινή πρωτομαγιά λοιπόν να αποτελέσει το έναυσμα για την αντεπίθεση του φοιτητικού και εργατικού κινήματος!

Απέναντι σε όσους οραματίζονται τη γενιά μας άνεργη, ευέλικτη, εντατικοποιημένη, πειθήνια και χωρίς όνειρα εμείς απαντούμε πως θα αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν. Δεν θα συμβιβαστούμε, δεν θα υποκύψουμε, αλλά θα παλέψουμε μέχρι τέλους για όλα όσα μας ανήκουν και μας έκλεψαν! Όπως τότε, που οι ηρωικοί εργάτες έδειξαν τον δρόμο, ξεσηκώθηκαν και έκαναν ανταρσία απέναντι σε όλους όσους καταδικάζουν καθημερινά την πλειοψηφία της ανθρωπότητας σε φτώχεια και οδύνη. 

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/5  10:00 στην Καμάρα