Δευτέρα 4 Μαΐου 2015

Θα αφήσεις του άλλους να αποφασίζουν για εσένα...;

Όσο πλησιάζουν οι φοιτητικές εκλογές ξεκινάνε διάφορες συζητήσεις για το κατά πόσο είναι χρήσιμες οι φοιτητικές παρατάξεις στις σχολές, πώς υπονομεύουν τη λειτουργία του πανεπιστημίου και για το πώς οι παρατάξεις είναι η πηγή όλων των κακών. Αυτές οι συζητήσεις φτάνουν στο συμπέρασμα ότι λύση είναι η αδιαφορία ή η αποχή από τις κάλπες.

Ποιος πραγματικά φταίει για τα προβλήματα του πανεπιστημίου;
Τα πανεπιστήμια υποχρηματοδοτούνται με αποτέλεσμα να γίνονται περικοπές στην φοιτητική μέριμνα (συγγράμματα, σίτιση, στέγαση), ενώ ψηφίζονται συνεχώς νομοσχέδια από τις διάφορες κυβερνήσεις που η μία υπονομεύει το πανεπιστήμιο περισσότερο από την άλλη. Η διάλυση της δημόσιας - δωρεάν εκπαίδευσης είναι η πραγματικότητα που υπάρχει τα τελευταία χρόνια και ήρθε να ενισχυθεί με το νόμο Διαμαντοπούλου (2011). Ένα νόμο αναγκαίο για να γίνει το πανεπιστήμιο πεδίο κερδοφορίας για τους ιδιώτες. Οι αλλαγές του ΣΥΡΙΖΑ στο νόμο αυτό δεν αμφισβητούν τη βασική κατεύθυνσή του που είναι η οικοδόμηση ενός νέου επιχειρηματικού πανεπιστημίου.  Οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να υπάρχουν στις διάφορες λειτουργείες του πανεπιστημίου επιβάλλοντας τους δικούς τους όρους προκειμένου το δημόσιο(;) και δωρεάν(;) πανεπιστήμιο μας να είσαι όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικό και επικερδές. Σε κάποιον μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως καλό να υπάρχουν εταιρείες στις σχολές γιατί θα δώσουν λεφτά στο τμήμα (εκεί που δεν δίνει το κράτος) και μπορεί να έχει μετά ένα εργασιακό μέλλον στην εταιρεία αυτή. Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η εταιρεία παράγει έργο με την απλήρωτη εργασία φοιτητών, καρπώνεται την έρευνα τους χρησιμοποιώντας και τσάμπα υποδομές από το τμήμα, και προφανώς επηρεάζει το πρόγραμμα σπουδών προς την κατεύθυνση που επιλέγει κάθε φορά να επενδύσει για να αντλήσει κέρδος και όχι προς τις ανάγκες της κοινωνίας. Επίσης για τους εργαζόμενους σε εργολαβίες (που αναλαμβάνουν υπηρεσίες όπως φύλαξη-καθαριότητα) οι συνθήκες είναι οι χειρότερες με ελαστικά ωράρια, τον φόβο της απόλυσης ανά πάσα στιγμή και χάλια μισθούς. Ταυτόχρονα στο πανεπιστήμιο κοστίζει πολλαπλάσια λεφτά η εργολαβία από το να προσλάβει το ίδιο το πανεπιστήμιο τους εργαζόμενους που χρειάζεται. Την ίδια στιγμή, χιλιάδες φοιτητές αδυνατούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους είτε επειδή εργάζονται είτε γιατί επιστρέφουν στις πόλεις τους είτε και τα δυο. Το δικαίωμα στην μόρφωση είναι πια πολυτέλεια.
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ως παράταξη της ΝΔ και υπερασπιστής των επιχειρηματικών συμφερόντων είναι ο βασικός εκφραστής αυτής της πολιτικής στα πανεπιστήμια. Η ΔΑΠ μιλά για επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και την προετοιμασία των φοιτητών για την αγορά εργασίας (ποια αγορά εργασίας άραγε, όταν το ποσοστό ανεργίας στους νέους αγγίζει το 64%) και ενθαρρύνει τους φοιτητές να μην συμμετέχουν σε οποιαδήποτε πολιτική διαδικασία επιθυμώντας άβουλες και ανενημέρωτες μάζες, που τους απασχολεί μονάχα το πτυχίο τους ή τα διάφορα «προσόντα» που πρέπει να μαζέψουν και καθόλου το μέλλον του Πανεπιστήμιου ή του διπλανού τους. Στοχεύει στην διάλυση των φοιτητικών συλλόγων αφαιρώντας την δυνατότητα από τους φοιτητές να διεκδικούν και να επιβάλλουν τις ανάγκες τους. Την ίδια στιγμή, οργανώνει σεμινάρια επιχειρηματικότητας, βραδινές εξόδους σε μπουζούκια, εκδρομές στο Μπάνσκο για σκι δείχνοντας σε όλους πόσο πολύ αφουγκράζεται τα προβλήματα κάθε φοιτητή. Ο τρόπος με τον οποίο αναπαράγεται και κερδίζει δύναμη στους συλλόγους είναι το γνωστό πελατειακό σύστημα των σημειώσεων, των πιστοποιητικών παρακολούθησης σεμιναρίων, των κερασμένων ποτών κλπ. Η αποχή λοιπόν όχι μόνο δεν πλήττει το κομματικό σύστημα που προωθεί η ΔΑΠ αλλά την ευνοεί αφού της επιτρέπει να αποκτά δύναμη μέσω των πελατειακών σχέσεών της  και να διαχειρίζεται το Σύλλογο ανάλογα με τα συμφέροντά της. 
Από εκεί και πέρα, η αποχή και η έλλειψη πολιτικής άποψης ειδικά σε τέτοια κρίσιμη περίοδο δίνει το ελεύθερο να αποφασίζουν άλλοι για εμάς. Είναι επιλογή που σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης της νεολαίας. Ίσα ίσα στέλνει μήνυμα αποδοχής και συναίνεσης σε όσα μας ετοιμάζουν ή μας έχουν ήδη φέρει, αφού η στοχοποίηση και διάλυση της νεολαίας είναι αποτέλεσμα πολιτικών που επιβάλλονται όσο εμείς δε στέλνουμε μήνυμα καταδίκης και ανατροπής τους.

Γιατί να ψηφίσω ΕΑΑΚ;
Γιατί για εμάς οι εκλογές είναι πολιτική διαδικασία και αναμέτρηση αντιλήψεων και όχι καφέδων, γνωριμιών, και κομματικών υποσχέσεων. Γιατί απέναντι στη λογική της εκπροσώπησης και των ειδικών που αποφασίζουν για τους φοιτητές εμείς προβάλλουμε την άμεση δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων όπου ο κάθε φοιτητής και η κάθε φοιτήτρια μπορεί να συμμετέχει ισότιμα στη λήψη των αποφάσεων. Γιατί θέλουμε έναν σύλλογο ενεργό στα χέρια όλων των φοιτητών, σύλλογο ανεξάρτητο από τις κυβερνητικές παρατάξεις και την πολιτική τους, σύλλογο που βάζει μπροστά και επιβάλλει τα δικαιώματα και τις ανάγκες των φοιτητών κόντρα στον ψεύτικο ρεαλισμό, τις μειωμένες απαιτήσεις και την υποταγή.
ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΜΗΝ ΚΑΤΣΕΙΣ ΣΠΙΤΙ... ΣΤΕΙΛΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου