Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Κι όμως, θα περάσουν...


Πόσο νόημα θα είχε αλήθεια να κατηγορήσει κάποιος ένα ψάρι επειδή είναι βρεγμένο; Πολύ περισσότερο, με βάση ποιο δίκαιο θα μπορούσε να το καταδικάσει και με  ποια λογική θα το τιμωρούσε,  επειδή έχει τη δυνατότητα να γλιστράει και να ξεφεύγει, τραυματίζοντας το διώχτη του με τα λέπια του;
Ο λόγος αφορά  τους φράχτες που υψώνει η γερασμένη ΕΕ που βρωμάει θάνατο και φαρμακίλα, για να κρατήσει μακριά τις εκατοντάδες χιλιάδων ανθρώπων που ζητούν νερό, ψωμί, ζωή.
Αφορά τις αρμάδες του ΝΑΤΟ που τρέχουν να σώσουν την Ευρώπη, από τους ξυπόλητους και ξεπαγιασμένους ανθρώπους και  από τα βλέμματα των παιδιών των προσφύγων.
Οι άνθρωποι που πλημμύρισαν την Εθνική Οδό Αθήνας-Θεσσαλονίκης, ότι και να κάνουν οι μικρόνοες,  θα περάσουν.

Όχι επειδή έχουν κρυμμένα τζιχαντιστικά όπλα όπως γαβγίζουν  φασίστες και ρατσιστές, αλλά, αντίθετα, επειδή δεν αποτελούν πολεμικά στρατεύματα σχεδιασμένης εισβολής, αλλά κινούνται από την αδήριτη ανάγκη της επιβίωσης έναντι του θανάτου.
Θα περάσουν όπως και να έχει.

Θα χτίσουν σκάλα θεόρατη με τα ίδια τα πτώματα των παππούδων και των πατεράδων, πάνω από όλα τα σύρματα με τις λεπίδες, για να πηδήξουν από την άλλη πλευρά τα παιδιά τους.
Οι μανάδες και οι γιαγιάδες, θα σκάψουν με τα ίδια τους τα κόκκαλα υπόγεια τούνελ σαν αυτά της περίκλειστης και ξεχασμένης  Γάζας,  για να διαβούν  οι έγκυες  και οι ανάπηροι.
Έτσι και αλλιώς, πίσω είναι ο θάνατος.

Τα εκατομμύρια προσφύγων που περπατούν σε όλο τον κόσμο, είναι τελάληδες της απόλυτης αποτυχίας και κατάρρευσης του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου, των αξιών του και των μεθόδων κυριαρχίας του πάνω στην ανθρωπότητα. Πόλεμος, βόμβες,  οικονομική ληστεία, τεχνητά σύνορα, ιμπεριαλιστική κυριαρχία, γεμίζουν τα πάντα, αδειάζοντας τις πατρίδες από τους ανθρώπους τους.
Ω, τι οδυνηρή έκπληξη! Τελικά,  εκτός από τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο, εκτός από τις πέντε πολυεθνικές του πετρελαίου, εκτός από τους βασιλικούς μοναρχικούς οίκους που συνεργάζονται αρμονικά με τους σύγχρονους αποικιοκράτες, υπάρχουν και άνθρωποι που αρνούνται να περιμένουν στωικά την βόμβα του ΝΑΤΟ να τους κομματιάσει ή την πείνα να τους θερίσει.

Και είναι πάρα πολλοί, που να πάρει! Τελικά η Συρία, έχει παραπάνω από δύο  φορές τον πληθυσμό της Ελλάδας. Η  Νιγηρία (Eldorado για την BP) έχει διπλάσιο πληθυσμό από τη Γερμανία και το 40% από αυτούς θέλουν να μεταναστεύσουν,  από μια χώρα που έχει πετρέλαιο αλλά όχι δουλειά και ζωή, στην Ευρώπη.  Μα και αυτή η ταπεινή και άσημη Ερυθραία, δεν είναι τελικά τόσο μικρή, αλλά έχει 6 εκατομμύρια ψυχές.  Ακόμη χειρότερα, η πλειοψηφία των κατοίκων σε αυτές τις χώρες, είναι νέοι, νεότατοι και τα παιδιά είναι πάμπολλα και γελαστά παρά την πείνα τους. Και δεν είναι τελικά εύκολο να αντιμετωπίσεις ένα Αφγανάκι ή ένα πεντάχρονο κορίτσι από τη Συρία…

Τι φριχτή διαπίστωση! Τελικά, ο κόσμος δεν είναι μόνο η Ευρώπη! Υπάρχει ένας ‘’άλλος κόσμος’’, πολυπληθέστατος και  ζωντανός που επιβιώνει  μέσα  στο ζόφο, τον τρόμο, την πείνα, την απειλή του θανάτου, ακριβώς επειδή ο ‘’δικός μας κόσμος’’, πίστεψε και διακήρυξε πως είναι ο μοναδικός και με το αδιαμφισβήτητο, σχεδόν φυσικό δικαίωμα, να ληστέψει και να κυριαρχήσει πάνω σε όλη τη γη και σε όλους τους ‘’υποδεέστερους’’ κόσμους.

Δεν πρόλαβαν να πανηγυρίσουν για το ‘’άνοιγμα των αγορών και των συνόρων, ενάντια στον εθνικό προστατευτισμό’’ και τρόμαξαν από τα πλήθη των θυμάτων τους που φεύγουν από τις ρημαγμένες πατρίδες τους.

Τι τραγική παρεξήγηση! Είπαμε, ναι, ανοιχτά σύνορα. Εννοώντας ελεύθερη κυκλοφορία εμπορευμάτων, ανεμπόδιστη εξαγωγή καπιταλισμού και δυτικής …δημοκρατίας, αλλά όχι και διαδρομές μετακίνησης και σωτηρίας των προσφύγων πολέμου και των μεταναστών. Ανοιχτός Προμαχώνας για φορτηγά και εμπορεύματα, κλειστή Ειδομένη για τους ανθρώπους…

Σε ένα κόσμο φτιαγμένο για λίγους, θα χωράνε όλο και λιγότερο και τελικά δε θα χωράει κανένας. Διότι, όποιος επιζεί εντός του θα έχει απεκδυθεί από ανθρώπινη συμπόνοια και αλληλεγγύη. Το πιο ουσιώδες σε αυτή τη σκέψη είναι στη λέξη «φτιαγμένο». Διότι ο σύγχρονος καπιταλιστικός κόσμος είναι μια (από τις πολλές) ανθρωπογενείς επιλογές, φτιαγμένη και επιβεβλημένη με βία, αίμα, ψέμα και πόλεμο.

Μα δεν είναι, λένε, πρόσφυγες, είναι …κρυφοί μετανάστες. «Εδώ δεν μπορούμε να ζήσουμε εμείς! Αν δεν είναι και ύπουλο σχέδιο εχθρών της  Ανατολής και «άσπονδων» φίλων της Δύσης να εξισλαμιστεί η Ελλάδα από τις ορδές».

Πρόκειται για την  καμουφλαρισμένη γλώσσα των θυτών και των ενόχων για την τραγωδία της Συρίας, του Ιράκ, των Κούρδων, του Αφγανιστάν. Αυτών που στηρίζουν τη θανάτωση των ανθρώπων εκεί με τις ΝΑΤΟικές και Ρωσικές βόμβες.

Αλλά, δυστυχώς, υπάρχουν και  αυτοί που ηθελημένα ή αθέλητα ακούν μεν με τα δικά τους αυτιά, αλλά  μιλούν με ξένη γλώσσα, αυτή  των θυτών και των πληρωμένων ΜΜΕ. Που δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτοί οι δήθεν «άλλοι» που δήθεν  μας απειλούν, είμαστε τελικά «εμείς». Περισσότερο συμβολικό δε θα μπορούσε να ήταν: Οι κυνηγημένοι από τα χωράφια τους αγρότες, όλων των μπλόκων ανεξάρτητα από χρώμα, βρέθηκαν να παραδέρνουν στους ίδιους δρόμους με τους πρόσφυγες, διεκδικώντας αξιοπρεπή ζωή και μοιραζόμενοι μπουκαλάκια με νερό και πορτοκάλια.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά τελικά θα …πάει και στράφι το μεγάλο δημιούργημα της Ευρώπης. Μυξοκλαίγονται όλοι τους,  συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες, μαζί και η αριστερά του ΝΑΤΟ.
Ποια Ευρώπη και ποια ΕΕ αλήθεια; Τρεις επιλογές δίνουν οι ..δημοκράτες στους πρόσφυγες;
Η πρώτη, είναι πίσω στην βόμβα, στην πείνα, στον θάνατο.

Η δεύτερη, είναι μέσα, στο Κέντρο Κράτησης, το κατ’ ευφημισμό hotspot
H τρίτη, είναι κάτω, πνιγμένος στον πάτο στην θάλασσας ή κάτω από τη γη κομματιασμένος από τις νάρκες.

«Η Ελλάδα, δε θα γίνει Λίβανος», αντριεύει ο Μουζάλας και ο Τσίπρας. Τι ανάστημα! Τι αντίσταση και γλώσσα! Ο μαρτυρικός Λίβανος των 4 εκατομμυρίων ανθρώπων,  ζει πράγματι μαζί με 1 εκατομμύριο Σύρους πρόσφυγες και άλλο ένα μισό εκατομμύριο Παλαιστίνιους (εδώ και σαράντα χρόνια), αλλά  θεωρείται «είδηση σοκ» ότι «ήδη 20.000 πρόσφυγες είναι εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα».  Λέτε αυτή η κοινωνία του Λιβάνου που σηκώνει αυτό το τεράστιο πράγματι φορτίο, να ντρέπεται ή να δοξάζεται κάποια χρόνια μετά; Αντίθετα, η Ευρώπη της «αλληλεγγύης» σηκώνει λοιπόν τους ώμους αδιάφορα: «Μακριά από μένα και ότι θέλει ας γίνει…»

Όχι ακριβώς όμως: Θέλουν και κάποιους. Με όρους ζήτησης φτηνής, τρομαγμένης και πειθαρχημένης εργατικής δύναμης. Για αυτό και τα περιβόητα hotspots  δε θα είναι τίποτα άλλο παρά κέντρα ταξινόμησης. Κρατούν κάποιους,  δυνατούς, μορφωμένους ή ειδικευμένους, χωρίς οικογένεια και υποχρεώσεις, αν είναι δυνατόν και χριστιανούς και οι άλλοι στον αγύριστο.
Κάπως έτσι ήταν και στις ζωοπανηγύρεις. Κοιτούσαν τα ζωντανά στο δόντια. Κάποια μικρά, υγιή, δυνατά για δουλειά, κάποια άλλα λιγότερα για διασκέδαση και τα άλλα για σφάξιμο. Αυτή είναι η Ευρώπη μας…

Παρανοϊκή και κοντόθωρη πολιτική; Όχι ακριβώς! Καλύτερα να μιλήσουμε για ένα εξορθολογισμένο παραλογισμό. Κουβαλάει κάτι από την τάξη και την τελειότητα του Άουσβιτς…

Αποτελεί  και κάτι άλλο όμως το προσφυγικό ανθρωπομάνι. Είναι πρεσβευτές ενός ολοζώντανου κόσμου αδάμαστης θέλησης, ισχυρής αλληλεγγύης, πάθους για τη ζωή κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Φάροι όμορφων  χρωμάτων και φορείς πολιτισμών.  Για αυτό και αυτός ο χείμαρρος των ανθρώπων, θα σαρώσει φράχτες και σύνορα. Η μάνα που κουβαλάει το ένα παιδί στην αγκαλιά και σπρώχνει το καρότσι του ανάπηρου πατέρα μέσα στο κρύο της Εθνικής Οδού στις Μικροθήβες, είναι χίλιες φορές ικανότερη να κυβερνήσει δίκαια και ανθρώπινα,  κοινότητες, πόλεις, χώρες και κόσμο ολόκληρο, από τα εκφυλισμένα κρυόκωλα ανθρωπάκια των Βρυξελλών και του Βερολίνου.

Άλλωστε, ας μη το ξεχνάμε: Πρώτα φτιάχτηκαν τα αμπέλια και μετά μπήκαν τα σύνορα για να τα χωρίσουν. Η γη, το νερό, το σιτάρι και το ρύζι, μαζί και η κοινή ζωή, προ-υπήρξαν των φραχτών, τόσο των μικρών της ατομικής ιδιοκτησίας, όσο και των κρατικών συνόρων. Άνθρωποι τα έφτιαξαν, άνθρωποι θα τα στείλουν στο μουσείο της ιστορίας.
Αναδημοσίευση από Pandiera.gr

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

ΔΑΠ: πάντα υπεύθυνα στο πλευρό του φοιτητή;

spoiler alert: Ούτε καν!

Για άλλη μια φορά η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ θέλει να μπει εμπόδιο στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των φοιτητών. Στο Διοικητικό Συμβούλιο που έγινε στις 25/2 αρνήθηκε να υπερψηφίσει πρόταση για κινητοποίηση στη συνέλευση τμήματος (καθηγητών) ώστε να απαιτήσουμε να διευκολύνονται στις πρακτικές ασκήσεις οι φοιτητές που εργάζονται, καθώς και να πετύχουμε και άλλες διευκολύνσεις στον τρόπο δήλωσης και εξέτασης μαθημάτων (π.χ. εμβόλιμη εξεταστική για όλα τα έτη). Η δικαιολόγησή τους ήταν "διαφωνούμε με κάθε είδους διαμαρτυρία". 

Ξέρουμε ότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έχει συνηθίσει σε άλλου είδους πρακτικές όπως το να "τα λέει" και να τα βρίσκει με τους καθηγητές, τις διοικήσεις, το υπουργείο και την κυβέρνηση και να συναινεί σε όλα τα μέτρα και της πολιτικές που εφαρμόζονται εις βάρος των φοιτητών. Δε θα τους κάνουμε τη χάρη!

Το φοιτητικό κίνημα με τις ριζοσπαστικές πρακτικές του θα είναι πάντα εκεί να επιβάλει τις ανάγκες και τα δικαιώματα των φοιτητών!

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ στη μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στη συνέλευση τμήματος την Παρασκευή στις 10:00 στην αίθουσα 202 (2ος όροφος Πύργου)

-άμεση προτεραιότητα στους φοιτητές που εργάζονται - οι καθηγητές να τους παρέχουν διευκολύνσεις για τις πρακτικές ασκήσεις
-να μας δίνεται η δυνατότητα να αλλάζουμε επιλεγόμενα μετά από μη επιτυχή εξέτασή τους
-εμβόλιμη εξεταστική για όλα τα εξάμηνα

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

Ανακοίνωση της ΕΑΑΚ Ηρακλείου για τη δίωξη 12 φοιτητών του Φυσικού

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 12 ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ

Στις 10 Μάρτη ξεκινάει (η εξ αναβολής) δίκη των 12 φοιτητών του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, μιας δίωξης που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2011 λόγω της πολιτικής δράσης των φοιτητών.

Το καλοκαίρι του 2011, η τότε κυβέρνηση με υπουργό την Διαμαντοπούλου, ψηφίζει τον γνωστό νόμο-έκτρωμα 4009. Ο νόμος εκείνος προσπαθούσε να εφαρμόσει την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων μέσα από τα Συμβούλια Διοίκησης που θα συνέδεαν τα ιδρύματα με την αγορά, υποβαθμίζοντας τον δημόσιο χαρακτήρα και αλλάζοντας το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων. Παράλληλα, καταργούσε το άσυλο, αφαιρούσε το δικαίωμα συνδικαλισμού των φοιτητών στα θεσμικά όργανα και εφάρμοζε τις διαγραφές των φοιτητών. 

Οι περισσότερες μεταρρυθμίσεις του νόμου αυτού δεν έχουν εφαρμοστεί ακόμα, χάρη στην μαζική εναντίωση του φοιτητικού κινήματος. Ρόλο σε αυτό έπαιξε το τεράστιο φοιτητικό κίνημα που ξέσπασε εκείνη την περίοδο Πανελλαδικά με περισσότερες από 310 καταλήψεις διαρκείας στις σχολές. Στον ίδιο δρόμο βρέθηκαν και οι Φοιτητικοί Σύλλογοι του Πανεπιστημίου Κρήτης, μαζί κι ο ΣΦ Φυσικής που πραγματοποίησε μια βδομάδα κατάληψης. 

Κι ενώ οι καταλήψεις τελείωσαν και σε όλα τα τμήματα Πανελλαδικά άρχισε η εξεταστική περίοδος, στο Φυσικό του Π.Κ. συνέβη κάτι διαφορετικό. Η διοίκηση του Τμήματος αποφάσισε την στέρηση της εξεταστικής περιόδου, ως μέσον ποινικοποίησης του δίκαιου αγώνα των φοιτητών. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο αφού είχαν στερήσει την εξεταστική και την περίοδο του '08 και '06-'07 μετά το τέλος των καταλήψεων για την δολοφονία του Γρηγορόπουλο και τον αντιδραστικό νομό- Γιαννάκου για την εκπαίδευση. Ο Σύλλογος Φοιτητών Φυσικής μαζί με όλους τους Φοιτητικούς Συλλόγους του Ηρακλείου αποφάσισαν σε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την Γενική Συνέλευση Τμήματος με αίτημα την αναπλήρωση της εξεταστικής περιόδου. Οι καθηγητές που βρίσκονταν στην συνεδρίαση αποφάσισαν να σταματήσουν την Συνέλευση, αρνήθηκαν να συζητήσουν το θέμα, κάλεσαν την αστυνομία για να “απομακρύνουν” τους φοιτητές και άρχισαν να απειλούν με μηνύσεις.

Μετά από λίγο διάστημα 12 από τους 400 φοιτητές που βρίσκονταν σε εκείνη την κινητοποίηση των Συλλόγων, περνάνε από πειθαρχικό συμβούλιο (πρώτη φορά που συστάθηκε αυτό το όργανο για φοιτητές) για “παραδειγματισμό”, και οι περισσότεροι τιμωρούνται με διακοπή φοιτητικής ιδιότητας για ένα εξάμηνο. Την επόμενη περίοδο όσοι φοιτητές από αυτούς προσπαθούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους βρίσκουν απέναντί τους άδικες βαθμολογίες, μέχρι καταστροφή των γραπτών τους, και ένας από αυτούς δεν γίνεται δεκτός σε μεταπτυχιακό, ενώ πληρούσε τις προϋποθέσεις, για «ανεξήγητους» λόγους. Αυτή όμως δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο στο Τμήμα της Φυσικής. Ένα χρόνο πριν από αυτά τα γεγονότα, δύο αριστούχοι φοιτητές του τμήματος αποκλείονται από μεταπτυχιακό πρόγραμμα ουσιαστικά λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων.

Στόχος των αντιδραστικών πολιτικών, που εκφράζουν και οι καθηγητές του Φυσικού, είναι η ποινικοποίηση των αγώνων του φοιτητικού κινήματος και η τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων κομματιών των Συλλόγων. Αποσκοπούν σε δυο πράγματα: Πρώτον στη διάλυση των Φοιτητικών Συλλόγων, πράγμα που κάνουν μέσα από μηνύσεις και πειθαρχικά σε εκλεγμένα μέλη του συλλόγου με αφορμή τις αποφάσεις των συνελεύσεων, διαλύοντας κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης μέσα στους φοιτητές και σπάζοντας το άσυλο καλώντας την αστυνομία με αφορμή κινητοποιήσεις των Συλλόγων. Δεύτερον στην πλήρη ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου, αφού μιλάμε για τους ίδιους καθηγητές που συμμετείχαν στο Συμβούλιο Διοίκησης. Το φοιτητικό κίνημα έχει ήδη δώσει την απάντηση του προσπαθώντας να μπλοκάρει κάθε διάταξη του νόμου που πάει να εφαρμοστεί. Οφείλει όμως να συνεχίσει να δίνειτέτοιες απαντήσεις σε οποιονδήποτε πάει να το διαλύσει με μαζικές συνελεύσεις, καταλήψεις και κινητοποιήσεις. Γι’ αυτό την ημέρα της δίκης πρέπει το Φοιτητικό Κίνημα να έχει μαζική παρουσία έξω από τα δικαστήρια απαιτώντας να αθωωθούν όλοι οι κατηγορούμενοι. Πρόκειται για μια πολιτική δίκη, πρόκληση απέναντι στο φοιτητικό κίνημα και τον συνδικαλισμό. Με αγώνα για δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, διεύρυνση του ασύλου, και απομόνωση από την πανεπιστημιακή κοινότητα τέτοιων στοιχείων όπως οι καθηγητές του Φυσικού. Καλούμε σε συμπαράσταση, για να αποδείξουμε στην πράξη ότι το φοιτητικό κίνημα ούτε τρομοκρατείται ούτε καταστέλλεται.

*ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ 12 ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ

*ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΗΡΙΑΣ ΣΤΙΣ 10 ΜΑΡΤΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ 9 πμ

ΕΑΑΚ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ


Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ... ΜΙΑ ΒΡΩΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Τα τελευταία χρόνια, στο πανεπιστήμιο έχει γίνει κανόνας μια κατάσταση διάλυσης και υποστελέχωσης. Πλέον μας φαίνεται φυσιολογικό οι γραμματείες και οι βιβλιοθήκες να λειτουργούν με μειωμένα ωράρια και προσωπικό, τα εργαστήρια να μην έχουν ούτε τα βασικά, η έλλειψη στοιχειώδους καθαριότητας, η αναμονή στη λέσχη να βαράει κόκκινο και η δεύτερη μερίδα που κάποτε δικαιούμασταν να έχει κοπεί. Στα πλαίσια  αυτής της “κανονικότητας”, λοιπόν,  φυσιολογική μοιάζει και η απόλυση των 14 εργολαβικών υπαλλήλων*.

*Στη 1/2/2016 έληξε η σύμβαση 14 εργολαβικών υπαλλήλων στο ΑΠΘ. Το πανεπιστήμιο σε συνεργασία με τη νέα εργολαβική εταιρία που ανέλαβε αποφάσισε, με αφορμή τη μείωση της χρηματοδότησης, να μην τις ανανεώσει πετώντας τους ουσιαστικά στο δρόμο, λίγα χρόνια μάλιστα πριν τη συνταξιοδότησή τους.

Και αν αναρωτηθεί κανείς γιατί όλα αυτά φαίνονται φυσιολογικά, θα πάρει τη γνωστή απάντηση: λεφτά δεν υπάρχουν.

Πράγματι, όλα τα παραπάνω αποτελούν δείγματα των καταστροφικών συνεπειών που έχει η περαιτέρω μείωση της χρηματοδότησης για τα πανεπιστήμια και συνολικότερα για τη δημόσια εκπαίδευση που αποφάσισε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακολουθώντας της επιταγές των ΕΕ-ΔΝΤ κατά την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Τη στιγμή που δισεκατομμύρια του κρατικού προϋπολογισμού πηγαίνουν για την εξυπηρέτηση του χρέους ή για τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τις δαπάνες του ΝΑΤΟ η κυβέρνηση επιλέγει να πλήξει ακόμα περισσότερο τα δημόσια πανεπιστήμια. Έχει προηγηθεί επίσης, η κατά 60% μείωση της χρηματοδότησής τους από τις προηγούμενες κυβερνήσεις καθώς και η κλοπή των αποθεματικών τους χρημάτων είτε για τις ανάγκες του «κουρέματος» του χρέους (PSI) είτε για την αποπληρωμή των δόσεων στο ΔΝΤ. Το «λογαριασμό» έρχονται να πληρώσουν οι φοιτήτες/τριες και οι εργαζόμενοι/ες του πανεπιστημίου που βλέπουν τη φοιτητική μέριμνα να διαλύεται, τις υπηρεσίες να υποβαθμίζονται και τις εργασιακές συνθήκες να χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Σε αυτά τα πλαίσια, η λύση που τελικά  παρουσιάζεται είναι η αυτοχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, ως κομμάτι της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης [δίδακτρα, αναδιαρθρώσεις προγραμμάτων σπουδών, ένταση επιχειρηματικής δραστηριότητας] όπως αυτή περιγράφεται στα πλαίσια του εθνικού διαλόγου για την παιδεία και θα έρθει να εφαρμοστεί και μέσα από το νομοσχέδιο Φίλη.

Ωστόσο, σε αυτό το πλαίσιο των κλεμμένων αποθεματικών και της ακραίας υποχρηματοδότησης, έγκειται και η εξής αντίφαση: την ίδια στιγμή που λεφτά δεν υπάρχουν ούτε για τα βασικά, το πανεπιστήμιο έχει επιλέξει να χαρίζει εκατομμύρια σε εργολαβίες.  Πιο συγκεκριμένα, εργολαβικές εταιρίες, αναλαμβάνοντας βασικούς τομείς λειτουργίας του πανεπιστημίου, βγάζουν στην ουσία κέρδος τόσο στις πλάτες των φοιτητών, όσο και των ίδιων των εργαζομένων καθώς έρχονται να επιβάλλουν ένα σκληρό εργασιακό καθεστώς. Ολιγόμηνες συμβάσεις που κανείς δεν ξέρει αν θα ανανεωθούν με αποτέλεσμα τη διαρκή αβεβαιότητα, σκληρά ωράρια, μισθοί εξαθλίωσης των 400 και 300 ευρώ και ουσιαστικά απαγόρευση συλλογικής οργάνωσης και διεκδίκησης από την πλευρά των εργαζομένων έρχονται να ολοκληρώσουν το παζλ της εργασιακής τρομοκρατίας που επιβάλλουν οι εργολαβικές εταιρίες με την ευλογία των διοικήσεων των πανεπιστημίων, των κυβερνήσεων και της ΕΕ [χαρακτηριστική πρακτική των εργολαβιών άλλωστε, αποτελεί ο εξαναγκασμός των εργαζομένων να υπογράψουν ατομική σύμβαση εργασίας με την παρουσία μπράβων]. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η απόλυση, ουσιαστικά, των εργολαβικών υπαλλήλων που πληρώνουν τα «σπασμένα» της πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πολιτική που αποσκοπεί στο ξεπέρασμα της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου μέσα από τη διάλυση και το ξεπούλημα των πανεπιστημίων και τη «δουλοποίηση» των εργαζομένων τους.

Εγγυητές  αυτής της πολιτικής είναι και οι ίδιες οι πρυτανείες με τις αυταρχικές πρακτικές τους. Έχουν ήδη από το 2012 και το 2013 απολυθεί εκατοντάδες εργαζόμενοι. Επί πρυτανείας Μυλόπουλου, έχουν στοχοποιηθεί με την εισβολή των ΜΑΤ οι μεγάλες απεργίες των εργολαβικών κι έχουν παραδοθεί στο έλεος των εργολαβιών οι τύχες των εργαζομένων στη λέσχη, την καθαριότητα και τη διοίκηση του πανεπιστημίου. “Άξιο” συνεχιστή αυτής της πολιτικής αποτελεί και η τωρινή πρυτανεία, η οποία όχι μόνο έπαιξε ενεργό ρόλο στην απόλυση των 14 εργολαβικών υπαλλήλων, αλλά θα προχωρήσει το επόμενο διάστημα σε περαιτέρω απολύσεις προσωπικού, βαπτίζοντάς τες μετατάξεις προσωπικού.

Προτού λοιπόν συνηθίσουμε και σε αυτή τη κανονικότητα, να αναλογιστούμε πως αυτή δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους, ούτε μόνο την καθημερινότητά μας στο πανεπιστήμιο, αλλά αντανακλά στην ουσία, το ίδιο το εργασιακό παρόν και μέλλον μας. Ατομικές συμβάσεις εργασίας, ελαστικά ωράρια, χαμηλοί μισθοί, εργοδοτική τρομοκρατία είναι μόνο μερικά από τα κομμάτια που συνθέτουν την σύγχρονη εργασιακή πραγματικότητα με την οποία θα βρεθούμε και πολλοί από εμάς βρισκόμαστε ήδη αντιμέτωποι.

Κόντρα στο πανεπιστήμιο της διάλυσης και της υποχρηματοδότησης, κόντρα στον εργασιακό μεσαίωνα που επιβάλλουν στο παρόν και το μέλλον μας, δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Με συλλογικούς αγώνες φοιτητών και εργαζομένων θα ανατρέψουμε τα σχέδιά τους!

ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ  |  ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΩΝ 14 ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ

ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ | ΕΞΩ ΟΙ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ | ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΛΕΜΜΕΝΩΝ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ | ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥΣ


ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης σε ΑΕΙ-ΤΕΙ


Ψήφισμα αλληλεγγύης στις/στους 14 απολυμένες/ους εργολαβικούς υπαλλήλους


Ψήφισμα Διοικητικού Συμβουλίου Συλλόγου Φοιτητών ΠΤΔΕ

Στη 1/2/2016 έληξε η σύμβαση 14 εργολαβικών υπαλλήλων στο ΑΠΘ. Το πανεπιστήμιο σε συνεργασία με τη νέα εργολαβική εταιρία που ανέλαβε αποφάσισε, με αφορμή τη μείωση της χρηματοδότησης, να μην τις ανανεώσει πετώντας τους ουσιαστικά στο δρόμο, λίγα χρόνια μάλιστα πριν τη συνταξιοδότησή τους. Πρόκειται για ένα ακόμα δείγμα των καταστροφικών συνεπειών που έχει η περαιτέρω μείωση της χρηματοδότησης για τα πανεπιστήμια και συνολικότερα για τη δημόσια εκπαίδευση που αποφάσισε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακολουθώντας της επιταγές των ΕΕ-ΔΝΤ κατά την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Τη στιγμή που δισεκατομμύρια του κρατικού προϋπολογισμού πηγαίνουν για την εξυπηρέτηση του χρέους ή για τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τις δαπάνες του ΝΑΤΟ η κυβέρνηση επιλέγει να πλήξει ακόμα περισσότερο τα δημόσια πανεπιστήμια. Έχει προηγηθεί επίσης η κατά 60% μείωση της χρηματοδότησής τους από τις προηγούμενες κυβερνήσεις καθώς και η κλοπή των αποθεματικών τους χρημάτων είτε για τις ανάγκες του «κουρέματος» του χρέους (PSI) είτε για την αποπληρωμή των δόσεων στο ΔΝΤ. Το «λογαριασμό» έρχονται να πληρώσουν οι φοιτήτες/τριες και οι εργαζόμενοι/ες του πανεπιστημίου που βλέπουν τη φοιτητική μέριμνα να διαλύεται, τις υπηρεσίες να υποβαθμίζονται και τις εργασιακές συνθήκες να χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Πολλές φορές από διάφορους καλοθελητές παρουσιάζεται ως λύση στην υποχρηματοδότηση η εισαγωγή διδάκτρων (βλ. δηλώσεις Μπουτάρη και Λαόπουλου) ή η στροφή των ιδρυμάτων στην αυτοχρηματοδότηση και η μετατροπή τους σε ανταγωνιστικά κέντρα παραγωγής καινοτόμου έρευνας σε αγαστή σύνδεση με την αγορά εργασίας και τις επιχειρήσεις. 

Συμπληρωματικά στην παραπάνω κατάσταση έρχεται να προστεθεί το απαράδεκτο καθεστώς των εργολαβικών εταιριών που αναλαμβάνουν πληθώρα υπηρεσιών του πανεπιστημίου (σίτιση, καθαριότητα, φύλαξη, διοικητικές υπηρεσίες) αποκομίζοντας τεράστια κέρδη από τη δημόσια χρηματοδότηση σε συνδυασμό με τις εκμεταλλευτικές σχέσεις εργασίας που επιβάλλουν. Ολιγόμηνες συμβάσεις που κανείς δεν ξέρει αν θα ανανεωθούν με αποτέλεσμα τη διαρκή αβεβαιότητα, σκληρά ωράρια, μισθοί εξαθλίωσης των 400 και 300 ευρώ και ουσιαστικά απαγόρευση συλλογικής οργάνωσης και διεκδίκησης από την πλευρά των εργαζομένων έρχονται να ολοκληρώσουν το παζλ της εργασιακής τρομοκρατίας που επιβάλλουν οι εργολαβικές εταιρίες με την ευλογία των διοικήσεων των πανεπιστημίων, των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η απόλυση, ουσιαστικά, των εργολαβικών υπαλλήλων που πληρώνουν τα «σπασμένα» της πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πολιτική που αποσκοπεί στο ξεπέρασμα της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου μέσα από τη διάλυση και το ξεπούλημα των πανεπιστημίων και τη «δουλοποίηση» των εργαζομένων τους. Να μην το επιτρέψουμε! Μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους και τα σωματεία μας φοιτητές/τριες, εργαζόμενες/οι από κοινού να ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική και κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ που την προωθούν φορτώνοντας μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας.

Διεκδικούμε:
-άμεση επαναπρόσληψη των 14 απολυμένων

-μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες/όλους. Κατάργηση του καθεστώτος των εργολαβικών εταιριών. Έξω οι εταιρείες από τις σχολές.

- ραγδαία αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης των πανεπιστημίων. Επιστροφή των κλεμμένων αποθεματικών τους. Λεφτά για την παιδεία και τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για το χρέος τους.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Μια απάντηση στην ανακοινωση της Πρυτανείας για την αστυνόμευση του ΑΠΘ

[αναδημοσίευση κειμένου του σχήματος ΑΝ.Α.ΒΙΟ.ΣΥ_ΕΑΑΚ στο Βιολογικό]

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

Την Παρασκευή 12/2 συνεδρίασε η Σύγκλητος του ΑΠΘ, Σύγκλητος που για ακόμη μια φορά κεκλεισμένων των θυρών χωρίς τη μηδαμινή παρουσία φοιτητών, αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς αναφερόμενη για τα καλά αυτή τη φορά στο ζήτημα του κατηργημένου πλέον,ασύλου(νόμος Διαμαντοπούλου 4009/11). Αυτή τη φορά έγινε αναφορά στην αναγκαιότητα ''ύπαρξης'' και ''συνεργασίας'' της Αστυνομίας μέσα στον Πανεπιστημιακό χώρο εξαιτίας της αύξημένης εγκληματικότητας.

Το Πανεπιστήμιο για εμάς τους φοιτητές ανέκαθεν ήταν,είναι και θα είναι
-παρά τις αντιρρήσεις τους- χώρος της γνώσης, της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και της προαγωγής πολιτικών, επιστημονικών και κοινωνικών αξιών. Γεγονός το οποίο μέσο των πολιτικών που εφαρμόζονται,Πρυτανεία και με την σειρά τους Κοσμητείες και Τμήματα,έχουν ξεχάσει με την στρατηγική που ακολουθούν, ιδιαίτερα τα τελευταία ''Μνημονιακά'' χρόνια. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούν ένα Πανεπιστήμιο χωρίς εγκληματικότητα,καθαρό,ήρεμο,αποστειρωμένο και όλα αυτά τελικά με την συμβολή της Κρατικής καταστολής της ΑΣΤΟΙνομίας ,μιας ΑΣΤΟΙνομίας που μέσα από την δράση της έχει δείξει ποιούς προστατεύει και συγκαλύπτει μέσα από υποθέσεις ζαρτινιέρας,αποδεικτικά βίντεο προβοκάτσιας καθώς και ακραίες επιθέσεις ξυλοδαρμού με χημικά σε αγωνιστικά μπλόκα νεολαίας,εργατών,αγροτών κτλπ (ακόμα εκκρεμή η δίκη από την αναίτια σύλληψη αγωνιστών σε πορεία για το προσφυγικό-μεταναστευτικό).

Εμείς λοιπόν έχουμε να απαντήσουμε ότι τα Πανεπιστήμια έχουν αυξημένη εγκληματικότητα γιατί είναι ΝΕΚΡΑ από φοιτητές. Όταν Θεατρικές,Κινηματογραφικές,Καλλιτεχνικές,Πολιτικές και Πολιτιστικές ομάδες ΠΕΤΙΟΥΝΤΑΙ έξω από το Πανεπιστημιακό χώρο, επειδή τα κτίρια κλείνουν (με τη δικαιολογία υποχρηματοδότησης για ύπαρξη φυλάκων) το campus αδειάζει από ζωή και τότε το παρακράτος και ο υπόκοσμος έρχονται να εκμεταλλευτούν την κατάσταση που οι ίδιες αρχές δημιουργούν.

Εμείς λοιπόν έχουμε να απαντήσουμε ότι το καθαρό και ήρεμο Πανεπιστήμιο από ιδέες και συνθήματα δεν πρόκειται να έρθει, γιατί δεν θα σωπάσουμε, δεν θα σταματήσουμε να διεκδικούμε το δίκαιο. 

Εμείς λοιπόν έχουμε να απαντήσουμε ότι το αποστειρωμένο,''Ευρωπαικό'' (όπως τους αρέσει να λένε άλλωστε) Πανεπιστήμιο με φοιτητές ''ρομπότ'' που θα έχουν ενστερνιστεί τον ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς και θα υπακούν στις αλλαγές και στις επιβολές κάθε Ιδιωτικού συμφέροντος,ιδιαίτερα πάνω σε ζητήματα δωρεάν εκπαίδευσης, δωρεάν σίτισης,στέγασης ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ.

ΔΙΕΚΔΗΚΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ

ΔΙΕΚΔΗΚΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ
ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗΣ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΜΑΣ