Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Κείμενο – κάλεσμα ενόψει της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου Φοιτητών ΠΤΔΕ

[Τετάρτη 23/3 12:00 στη μεγάλη αίθουσα του ισογείου]

5+1 λόγοι για να πας στη Γενική Συνέλευση της Τετάρτης!


1) Γιατί ο Σύλλογος Φοιτητών είναι η φωνή σου. Είναι το όργανο που σε αντιπροσωπεύει στη σχολή, στο πανεπιστήμιο και την κοινωνία. Μέσα από αυτό μπορείς να έχεις λόγο για τις σπουδές σου και την κοινωνία γενικότερα. Το να γίνονται Συνελεύσεις και να συμμετέχει όσο το δυνατόν περισσότερες/οι φοιτήτριες/ες εξασφαλίζει ότι το όργανο αυτό και οι αποφάσεις του αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία των φοιτητών. Αν δεν πας στη συνέλευση ή αν αυτή δε γίνει καν (όπως συμβαίνει τον τελευταίο καιρό δυστυχώς) τις αποφάσεις για τα θέματα που σε αφορούν (από το πρόγραμμα σπουδών και τα μαθήματα μέχρι ολόκληρα νομοσχέδια που περνάνε οι κυβερνήσεις) θα τις παίρνουν άλλοι ή δε θα παίρνονται καν με αποτέλεσμα να μην έχουν λόγο οι φοιτητές για τις ίδιες τους τις σπουδές και την καθημερινότητά τους.

2) Γιατί αυτή την περίοδο έχει ανοίξει ένας «εθνικός διάλογος για την παιδεία» εν όψει του νέου νομοσχεδίου που θέλει να περάσει η κυβέρνηση για τα πανεπιστήμια. Βέβαια ο «διάλογος» αυτός γίνεται ερήμην των φοιτητών αφού δεν έχoυν καλεστεί καν φοιτητές ή εκπρόσωποί τους, έστω για τα προσχήματα. Επίσης, βασίζεται σε προαποφασισμένες κατευθύνσεις ή προηγούμενους νόμους οι οποίοι όμως έχουν μπλοκαριστεί από το φοιτητικό κίνημα και προβλέπουν αναδιαρθρώσεις όπως η κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου και η επιχειρηματικοποίησή του, η επιβολή διδάκτρων και το κλείσιμο ή οι συγχωνεύσεις σχολών όπως η δική μας. Πρέπει να συζητήσουμε και να οργανώσουμε τη στάση του συλλόγου μας και του φοιτητικού κινήματος ενάντια στην εφαρμογή του νέου νόμου!

3) Για να αναλάβουμε δράση συλλογικά για το προσφυγικό ζήτημα. Με βάση την εγκληματική έλλειψη εκ μέρους της κυβέρνησης οργανωμένων δομών περίθαλψης και βοήθειας στους πρόσφυγες πρέπει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και βοήθειας στους πρόσφυγες μέσα από το σύλλογό μας. Να συντονιστούμε και με άλλους συλλόγους φοιτητών, εργατικά σωματεία κλπ. Να παλέψουμε να ανοίξουν τα σύνορα ενάντια στην πολιτική της Ευρώπης-φρούριο που εγκλωβίζει αυτούς τους ανθρώπους στη χώρα μας ή τους απελαύνει πίσω.    

4) Να συζητήσουμε για το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο και το πώς αυτό θα επηρεάσει τη νεολαία, τον κλάδο των εκπαιδευτικών και γενικότερα την κοινωνία. Να οργανώσουμε τη δράση μας ενάντια σε αυτό εν όψει και της απεργίας που θα καλεστεί όταν κατατεθεί το νομοσχέδιο.

5) Να συζητήσουμε για τη διαχείριση της αίθουσας του Συλλόγου Φοιτητών στον 3ο όροφο. Η αίθουσα διαθέτει φωτοτυπικό που μπορεί όποια ή όποιος θέλει να εκτυπώνει δωρεάν σημειώσεις, καθώς και καφετιέρα για φθηνό καφέ. Να τη μετατρέψουμε σε αυτοδιαχειριζόμενο στέκι για όλους τους φοιτητές.

6) Γιατί είναι καιρός μετά από μια περίοδο αδράνειας να ανασυγκροτήσουμε το Σύλλογο Φοιτητών και να τον κάνουμε πάλι δυνατό! 

Όλες και όλοι λοιπόν την Τετάρτη στις 12 στη συνέλευση!

Σχετικά με τον (αντι)ρατσισμό της ΔΑΠ

Σήμερα η ΔΑΠ αποφάσισε να φορέσει το «αντιρατσιστικό» της προσωπείο και να μας πει πόσο κατά του ρατσισμού είναι. Έκαναν ένα χαριτωμένο πανό με πολύχρωμες παλάμες και μοίραζαν ένα 4σελιδο κειμενάκι με κάποια ιστορικά στοιχεία σχετικά με το ρατσισμό. Για όποιον/α γνωρίζει το παρελθόν και τις πραγματικές θέσεις της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει η παραπάνω κίνηση. 

Στο κειμενάκι μιλάει και για τον όρο «ξενοφοβία». Είναι «η αντιπάθεια για άτομα η ομάδες που θεωρούνται ξένοι και η αντιπάθεια μπορεί να κυμαίνεται από την ελεγχόμενη απώθηση ως την παθολογική φοβία» όπως μας πληροφορούν. Μάλλον η ΔΑΠ ξεχνάει τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνησή της πριν από μερικά χρόνια αντιμετώπιζε τους μετανάστες. Ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ, ο Σαμαράς μιλούσε για «επιχείρηση ανάκτησης της Αθήνας από τους  λαθρομετανάστες» αναπαράγοντας όλη τη ρατσιστική φρασεολογία που χρησιμοποιούσε και η χρυσή αυγή περί λαθραίων και παράνομων μεταναστών. Μετανάστες οι οποίοι εγκλωβίζονταν στην Ελλάδα εξαιτίας των συνθηκών Δουβλίνο Ι και ΙΙ που η ίδια αυτή κυβέρνηση μαζί με την ΕΕ εφάρμοζε. Η συνθήκη αυτή εμποδίζει ουσιαστικά τους μετανάστες  να πήγαιναν στις χώρες που επιθυμούσαν καθιστώντας την Ελλάδα αποθήκη ψυχών. 

Οι προθέσεις αυτές της ΝΔ δεν έμειναν σε διακηρυκτικό επίπεδο. Τις ακολούθησε η κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης τα οποία φυλάκιζαν τους μετανάστες μέσα σε άθλιες συνθήκες στο εσωτερικό τους. Αυτή η πρακτική πάντως δεν έχει σταματήσει και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση των προσφύγων και μεταναστών. Μιλώντας για ξενοφοβία φυσικά δε θα πρέπει να ξεχνάμε το φράχτη του Έβρου που δημιουργήθηκε για να εμποδίζει τους μετανάστες και τις μετανάστριες από το να έρχονται στη χώρα μας. Ο φράχτης αυτός είχε δημιουργηθεί από την τότε συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Αυτό το μνημείο ρατσισμού και ξενοφοβίας είναι υπεύθυνο για τον πνιγμό χιλιάδων, κυριολεκτικά, ανθρώπων στο Αιγαίο, αφού αναγκάζει  τους πρόσφυγες/μετανάστες να επιλέγουν τη θαλάσσια οδό για την Ευρώπη. Δεν ξεχνάμε ότι πριν από λίγο καιρό η γαλάζια νεολαία ψήφιζε ενάντια σε ψηφίσματα που καλούσαν σε πορείες διαμαρτυρίας κατά του φράχτη της ντροπής και μάλιστα δέχονταν την αναγκαιότητα ύπαρξής του.

Σε ένα άλλο σημείο κείμενό τους ως αιτία της ανάπτυξης του ρατσισμού θεωρείται η «έλλειψη παιδείας». Η Νέα Δημοκρατία όμως αυτή που όταν κυβερνούσε έκλεισε χιλιάδες σχολεία, απέλυσε χιλιάδες καθηγητές και άφηνε την εκπαίδευση να καταρρέει με τεράστια κενά σε εκπαιδευτικούς και δομές.

Ο «αντιρατσισμός» της ΔΑΠ δε μας ξεγελάει. Με αυτές τις κινήσεις η ΔΑΠ θέλει να εξωραΐσει το πρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας και να ξεπλύνει το παρελθόν της άσκησης ακροδεξιάς, ρατσιστικής πολιτικής καθώς και να αποπροσανατολίσει απέναντι στις πραγματικές αιτίες του ρατσισμού. Αιτίες που εδράζονται στην ανάγκη του συστήματος να διασπά και να διαχωρίζει τους ανθρώπους και να στρέφει τη μία κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη, καθώς και να μπορεί να εκμεταλλεύεται κάποιες κοινωνικές ομάδες (π.χ. τους μετανάστες σήμερα  ως φθηνό εργατικό δυναμικό ή τον πληθυσμό των μαύρων πολιτών στο καθεστώς του Απαρτχάιντ). 

Ο ρατσισμός δεν αντιμετωπίζεται με παγκόσμιες ημέρες ούτε με κινήσεις εντυπωσιασμού. Σίγουρα δε μπορεί να αντιμετωπιστεί από το κόμμα του Άδωνι Γεωργιάδη, του πρώην χουντικού Βορίδη, του Μπαλτάκου και του Σαμαρά. Αντιμετωπίζεται στο δρόμο, με την καθημερινή πάλη ενάντια σε ρατσιστικές πρακτικές (όπως είναι ο φράχτης του Έβρου, η μεταναστευτική πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης). Αντιμετωπίζεται με τον αγώνα ενάντια στο ίδιο το σύστημα που γεννά το ρατσισμό, το φασισμό, την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Αυτό το σύστημα υπηρετούν η ΔΑΠ και η Νέα Δημοκρατία καθημερινά με τις θέσεις τους αλλά και τις δράσεις τους.

Και επειδή σήμερα είναι και παγκόσμια ημέρα ποίησης, όπως έλεγε και ο μεγάλος ποιητής Μπέρτολντ Μπρεχτ: «ο αγώνας ενάντια στο ρατσισμό είναι και αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό».

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

Κάτω τα χέρια από την ΚΟΠΑΝΑ!

Καταγγέλλουμε τη στοχοποίηση της κινηματογραφικής ομάδας του Παιδαγωγικού (Κ.Ο.Π.ΑΝΑ.) από την εταιρία πνευματικών δικαιωμάτων UIP. Η εταιρία αυτή προέβη σε καταγγελία στη διοίκηση της σχολής ενάντια στο δικαίωμα της ΚΟΠΑΝΑ να κάνει προβολές ταινιών. Σε περίπτωση που συνεχιστούν οι προβολές η εταιρία απειλεί την κινημα/φική ομάδα με μηνύσεις!

Η επίθεσή αυτή στην ΚΟΠΑΝΑ έρχεται σε μια καθόλου τυχαία συγκυρία όπου παρατηρείται μια γενικότερη προσπάθεια απονέκρωσης του πανεπιστημίου από συλλογικές διαδικασίες, πολιτιστικές δραστηριότητες και οτιδήποτε αντιτίθεται στην κυρίαρχη κουλτούρα. Μια κουλτούρα που θέλει ένα πανεπιστήμιο αποστειρωμένο χώρο διεξαγωγής μαθημάτων και εξετάσεων, εντατικοποίησης και πειθαρχημένης καθημερινότητας στην οποία φοιτητές και εργαζόμενοι δεν έχουν περιθώρια αντίστασης και διεκδίκησης καλύτερων συνθηκών ή εναλλακτικών δρόμων.

Δεν είναι τυχαίο ότι μία εβδομάδα πριν η πρυτανεία με πρόσχημα την αύξηση της εγκληματικότητας προτείνει την κατάργηση του ασύλου ζητώντας την παρέμβαση της αστυνομίας ενάντα σε «παραβατικές συμπεριφορές». Ως παραβατικές συμπεριφορές βέβαια, δεν εννοούν τα ναρκωτικά που η ίδια η αστυνομία ώθησε στο χώρο του πανεπιστημίου αλλά τις συλλογικές διαδικασίες και πρακτικές φοιτητών και εργαζομένων, δηλαδή τις Γενικές Συνελεύσεις, τις καταλήψεις, τις κινητοποιήσεις. Οτιδήποτε δηλαδή έρχεται σε αντίθεση με τα σχέδια της πρυτανείας, των κυβερνήσεων, της ΕΕ και των εταιριών και διεκδικεί ένα καλύτερο πανεπιστήμιο με βάση τις ανάγκες μας. Ένα απονεκρωμένο και πειθαρχημένο πανεπιστήμιο με την αστυνομία να μπαινοβγαίνει κατά το δοκούν είναι προϋπόθεση για να εφαρμοστούν οι αναδιαρθρώσεις και τα νομοσχέδια που ονειρεύονται κυβερνήσεις και Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να καταστήσουν το πανεπιστήμιο εύφορο για τα κέρδη των επιχειρήσεων. Εξ άλλου στα σχέδια της κυβέρνησης είναι και ο νέος Νόμος Φίλη που έρχεται να εμβαθύνει τις παραπάνω κατευθύνσεις.

Οι κινηματογραφικές ομάδες και τα διάφορα πολιτισμικά εγχειρήματα εντός του πανεπιστημίου δρουν ενάντια σε αυτές τις επιδιώξεις και για αυτό το λόγο αντιμετωπίζονται εχθρικά από την πρυτανεία. Από εκεί και πέρα, η κινηματογραφική ομάδα του Παιδαγωγικού δεν έχει σκοπό το κέρδος, αλλά προσπαθεί να επανανοηματοδοτήσει το χώρο του πανεπιστημίου ως χώρο ελεύθερης διάδοσης των ιδεών και των ίδιων των επιτευγμάτων του πολιτισμού. Έτσι και αλλιώς ζούμε σε μια περίοδο όπου πλέον ελάχιστες και ελάχιστοι έχουμε τη δυνατότητα να πληρώνουμε για να αποκτούμε πρόσβαση σε ταινίες, θέατρο κλπ. Στόχος των κινηματογραφικών και πολιτισμικών ομάδων είναι και η κοινωνικοποίηση των φοιτητριών/φοιτητών μεταξύ τους ενάντια στην κουλτούρα της αποξένωσης και ανταγωνισμού που προβάλλουν τα κυρίαρχα πρότυπα. Μέσα από τις προβολές ταινιών, τις θεατρικές ομάδες/παραστάσεις, τα πάρτι κλπ δίνεται η δυνατότητα φθηνής συλλογικής διασκέδασης, ανταλλαγής προβληματισμών, ζύμωσης και πολιτικοποίησης. Για εμάς τα «πνευματικά δικαιώματα» δε σημαίνουν απολύτως τίποτα όταν στέκονται εμπόδιο στην ελεύθερη πρόσβαση στον πολιτισμό ο οποίος είναι κεκτημένο και αγαθό όλης της ανθρωπότητας.

Από αυτή την άποψη, στηρίζουμε την κινηματογραφική ομάδα του Παιδαγωγικού ενάντια στην επίθεση που δέχτηκε και καλούμε τον κόσμο της σχολής και το ίδιο το φοιτητικό κίνημα να εξασφαλίσει τη δυνατότητα απρόσκοπτης δράσης των πολιτιστικών ομάδων. Απέναντι στις απειλές των εταιριών και των πρυτανειών απαντάμε με τον αγώνα για ένα πανεπιστήμιο:

ΚΛΕΙΣΤΟ  για τα ΜΑΤ, τους εισαγγελείς, τις εταιρίες, την αποξένωση, τον ανταγωνισμό, την πειθάρχηση                          

ΑΝΟΙΧΤΟ  για τις ανάγκες, τα δικαιώματά μας, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, τις πολιτιστικές δράσεις, τις συλλογικές διαδικασίες, τους αγώνες φοιτητών – εργαζομένων