Τρίτη 19 Απριλίου 2016

Ανακοίνωση για τα γεγονότα της Πέμπτης 14/4

Εκείνη την Πέμπτη, γύρω στη 1 το μεσημέρι όποια ή όποιος πήγαινε στο φουαγιέ του Πύργου θα έβλεπε μέλη της ΕΑΑΚ σε συμπλοκή με μέλη της ΔΑΠ. Το πιο εύκολο που θα μπορούσε να κάνει κανείς είναι να μην πάρει θέση απέναντι στο γεγονός, να καταδικάσει εξίσου και τα δύο «στρατόπεδα» και να πει ότι η βία δεν είναι η λύση, να πει ότι οι διαφορές λύνονται με διάλογο κλπ, ή να επικαλεστεί τη θεωρία των δύο άκρων που χρησιμοποιείται συχνά για να εξισωθεί η βία του ισχυρού, του καταπιεστή με την «βία» αυτού που αντιστέκεται ή αμύνεται. Πριν προβεί κάποιος ή κάποια σε αυτές τις σκέψεις είναι απαραίτητο να γνωρίζει το τι ακριβώς συνέβη πριν αλλά και κατά τη διάρκεια του γεγονότος.

Όλα ξεκίνησαν όταν αποφασίσαμε να παρέμβουμε σε σεμινάριο της ΔΑΠ που διεξαγόταν εκείνη την ώρα ώστε να καταθέσουμε στον κόσμο που παρευρέθηκε εκεί την πολιτική μας άποψη σχετικά με τους σκοπούς τους οποίους επιτελούν αυτά τα «σεμινάρια» και οι βεβαιώσεις σπουδών τα οποία συνήθως δίνονται (σχέδια για διάσπαση του πτυχίου και μετατροπή του σε φάκελο προσόντων που δε θα μας εξασφαλίζει κανένα δικαίωμα στην αγορά εργασίας) καθώς και τον τρόπο με τον οποίο η συγκεκριμένη δύναμη αποσπά ψήφους στις εκλογές (πελατειακό σύστημα με σημειώσεις, κερασμένα ποτά, πιστοποιητικά σεμιναρίων κλπ). Μετά την παρέμβασή μας θέλαμε να πάρουμε κάποιο από το υλικό που μοίραζαν οι δαπίτισες για να δούμε τι ακριβώς είναι και για κάποιο λόγο οι δαπίτισες προσπάθησαν να μας εμποδίσουν, χωρίς επιτυχία.

Αργότερη, μέλη της ΔΑΠ άλλων σχολών άρχισαν να καταφθάνουν στα τραπεζάκια μας και να μας ζητάνε τα ρέστα, κατηγορώντας μας ότι δήθεν «χτυπάμε κορίτσια» (γελάει ο κόσμος). Εμείς τους είπαμε να φύγουν και προχωρήσαμε στο να γράψουμε μια ανακοίνωση για το γεγονός. Σε εκείνο το σημείο άρχισαν να μας απειλούν και να μας προπηλακίζουν, φέρνοντας και φουσκωτούς αναβολιασμένους από άλλες σχολές (αν ήταν καν φοιτητές) για να μας φοβίσουν. Εμείς δε μπορούσαμε να ανεχτούμε τέτοιου είδους φασιστικές πρακτικές και οπότε καλέσαμε μέλη της ΕΑΑΚ από άλλες σχολές για να μας βοηθήσουν να υπερασπιστούμε τη σωματική μας ακεραιότητα και να δείξουμε στους δαπίτες ότι οι απειλές τους δεν περνάνε. Τα μέλη της ΕΑΑΚ κατέφτασαν άμεσα και αναστατωμένοι από την επίθεση που δεχτήκαμε (βλέποντας και μέλος της ΑΡΠΑ-ΕΑΑΚ να έχει χτυπηθεί) κατευθύνθηκαν εναντίον τους και έτσι ξεκίνησε η συμπλοκή η οποία μετά από παρέμβασή μας έληξε γιατί δε θέλαμε να συνεχιστεί. 

Η συμπλοκή αυτή δεν ήταν ένα «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» ούτε ένας οπαδικός καυγάς. Προέκυψε από την προσπάθεια μας να αμυνθούμε απέναντι στους ακροδεξιούς τραμπούκους της ΔΑΠ. Τα αντανακλαστικά μας έχουν διαμορφωθεί έτσι καθώς η συγκεκριμένη πολιτική δύναμη έχει παρελθόν άσκησης βίας εναντίον αριστερών δυνάμεων ή οποιουδήποτε προσπαθεί να εναντιωθεί στις επιδιώξεις τους. Από τους μπράβους που έχουν επιστρατεύσει σε Γενικές Συνελεύσεις για να εκφοβίσουν φοιτητές ώστε να μην ψηφίσουν αγωνιστικές αποφάσεις, τους χρυσαυγίτες που έχουν στα ΤΕΙ, μέχρι, πηγαίνοντας και πολλά χρόνια πίσω, τα τάγματα εφόδου της ΟΝΝΕΔ (νεολαία Νέας Δημοκρατίας) που δολοφόνησαν τον καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα το 1991. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ως γνήσιο τέκνο της δεξιάς και της Νέας Δημοκρατίας δε διστάζει να χρησιμοποιήσει εγκληματικές πρακτικές για να εξασφαλίσει ότι η πολιτική της θα εφαρμοστεί. Πολιτική που σκοπεύει στο να εγγυάται την εφαρμογή των νόμων και των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων που προωθούν κυβερνήσεις και ΕΕ. Οι αναδιαρθρώσεις αυτές προβλέπουν τη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, το ξεπούλημά του στις επιχειρήσεις, τη διάσπαση του πτυχίου και το τσάκισμα των εργασιακών μας δικαιωμάτων, την κατάργηση του ασύλου, την περικοπή των φοιτητικών παροχών, την επιβολή των μνημονιακών μέτρων σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Για εμάς η εναντίωση στην παραπάνω πολιτική και η υπεράσπιση του πανεπιστημίου των αναγκών μας δεν περνάει μέσα από το ξύλο με τους δαπίτες. Περνάει μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος, τις Γενικές Συνελεύσεις, τις κινητοποιήσεις που υπερασπίζονται τα δικαιώματα και τις ανάγκες των φοιτητών. Όλα αυτά αποτελούν το καλύτερο «τσάκισμα» της ΔΑΠ και της ίδιας της πολιτικής που εξυπηρετεί. Παρ’όλα αυτά δεν μπορούμε να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια όταν με τραμπούκικους τρόπους προσπαθούν να μας εκφοβίσουν και να σταματήσουν τις δράσεις μας.

Απέναντι σε όλα τα παραπάνω δε δικαιολογείται μια λογική «ίσων αποστάσεων». Κάθε φοιτητής και κάθε φοιτήτρια πρέπει να καταδικάσει τη ΔΑΠ, τις πρακτικές της και την πολιτική που θέλει να εφαρμόσει. Οι φοιτητικές εκλογές που έρχονται πρέπει να αποτελέσουν σημαντική αποτύπωση αυτού, αλλά το κυρίαρχο πεδίο είναι αυτό του μαζικού κινήματος και των Γενικών Συνελεύσεων μέσα από τις οποίες το επόμενο διάστημα πρέπει να αντισταθούμε σε όλα τα παραπάνω που θα έρθουν να εφαρμοστούν και για τα οποία οι δαπίτες θα προσπαθήσουν να αποτελέσουν το βασικό εγγυητή τους!


ΜΑΥΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΔΑΠ – ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ!

Τετάρτη 13 Απριλίου 2016

Σύλλογος Αδιορίστων: Άμεση απόσυρση της διάταξης της κυβέρνησης που οδηγεί χιλιάδες αναπληρωτές στην ανεργία!

ΜΟΝΙΜΟΙ ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΩΡΑ!

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
 ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επαναφέροντας το αντιδραστικό νομικό πλαίσιο του 3848/10 (νόμου Διαμαντοπούλου) προτείνει διάταξη για την πρόσληψη αναπληρωτών για το 2016-17 που όχι μόνον επεκτείνει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, καταργώντας προοδευτικά τις μόνιμες και σταθερές, αλλά οδηγεί χιλιάδες αναπληρωτές στην ανεργία.

Την θέση των εξαγγελιών 20.000 μόνιμων διορισμών του Υπουργείου Παιδείας έρχεται να πάρει η εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης η οποία σε συνδυασμό με τη σκληρή πραγματικότητα της ισχνής χρηματοδότησης του δημόσιου σχολείου  θα οδηγήσει τόσο σε συγχωνεύσεις σχολείων, κατάργηση υποστηρικτικών δομών (ολοήμερο, τμήματα ένταξης), όσο και σε συρρίκνωση των προσλήψεων αναπληρωτών και διεύρυνση εκπαιδευτικού ωραρίου, κατάργηση οργανικών θέσεων για τους μόνιμους μεσοπρόθεσμα.

Με το πρόσχημα της αξιοκρατίας και της “αποκατάστασης της αδικίας” επαναφέρει ως μηχανισμό αξιολόγησης το ΑΣΕΠ, χωρίς να πρόκειται να διενεργηθεί διαγωνισμός. Ο ΑΣΕΠ από μηχανισμός  αξιολόγησης και κατηγοριοποίησης των αδιόριστων εκπαιδευτικών αναβαθμίζεται στο εξής σε μηχανισμό κατηγοριοποίησης των αναπληρωτών. Αρχικά, το κριτήριο επιτυχίας σε διαγωνισμό ΑΣΕΠ, προκρίνεται έναντι του κριτηρίου της προϋπηρεσίας (εξομοιωτική λογική 60 μηνών, κατάργηση δυσπρόσιτων, κ.α.). Στο ίδιο πλαίσιο προοδευτικά θα αξιοποιηθεί το “προσοντολόγιο“ (ακαδημαϊκά κριτήρια, ατομικός φάκελος προσόντων) σαν εργαλείο εμπέδωσης της εναλλαγής του τριπτύχου ελαστική εργασία - δια βίου κατάρτιση και επιμόρφωση - ανεργία. Οι παραπάνω αλλαγές δεν έπεσαν από τον ουρανό, αλλά είναι πτυχές των αναδιαρθρωτικών κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ  και της ΕΕ. Επιχειρείται η περαιτέρω διάσπαση και ο κατακερματισμός των εκπαιδευτικών προκειμένου να επικρατήσει ο κοινωνικός αυτοματισμός, ο ανταγωνισμός και η ανθρωποφαγία.

Να υπερβούμε τους τεχνητούς διαχωρισμούς και τον κατακερματισμό που έχουν επιβληθεί!

Το πρόβλημα της αδιοριστίας δεν είναι τεχνικό ή νομικό για να περιέλθει στις αρμοδιότητες νομοτεχνικών ή να ανατεθεί η διευθέτησή του στις ηγεσίες των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών που χαιρετίζουν τον Εθνικό Διάλογο, τη στιγμή που οι εκπαιδευτικοί σύλλογοι τον έχουν απονομιμοποιήσει. Καλούμε τους συναδέλφους να συσπειρωθούν στα εκπαιδευτικά σωματεία και το Σύλλογο Αδιόριστων Εκπαιδευτικών, ώστε η διοχέτευση της οργής τους να μην αναλώνεται σε διαδικτυακά διαβήματα και πηγαδάκια αλληλοσπαραγμού και μοιρολατρίας, αλλά σε ανάσα αξιοπρέπειας και προοπτική πάλης.  Ας συνδέσουμε το νήμα των αγώνων που ξεπροβάλλουν σήμερα με τις πιο φωτεινές στιγμές του ίδιου εκπαιδευτικού κινήματος που απονομιμοποίησε στα οδοφράγματα τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ το 1998. Με συλλογικό και ανυποχώρητο αγώνα να προτάξουμε το σύνολο των αιτημάτων μας για μόνιμη και σταθερή εργασία, για το σχολείο των αναγκών και των δικαιωμάτων μας, για την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών.

Παλεύουμε για:
● Μόνιμους, μαζικούς διορισμούς στην εκπαίδευση τώρα, με βάση την προϋπηρεσία και την ημερομηνία λήψης πτυχίου, σύμφωνα με τις μορφωτικές ανάγκες και την κάλυψη των πραγματικών αναγκών της εκπαίδευσης κι όχι ό,τι περισσεύει από τον μνημονιακό Προκρούστη.
● Κατάργηση του ν.3848/10 και του γραπτού διαγωνισμού του ΑΣΕΠ, που απαξιώνει τις σπουδές και τα εργασιακά δικαιώματα των πτυχίων
● Όχι στα «προσοντολόγια», το “πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας” και σε οτιδήποτε επιδιώκει την αφαίρεση εργασιακών δικαιωμάτων από το πτυχίο.

Καλούμε σε:
● Συμμετοχή στην πανελλαδική κινητοποίηση στο Υπουργείο Παιδείας, στην Αθήνα, την Παρασκευή 15/4 στις 11:30 μαζί με τους διδασκαλικούς συλλόγους, τις ΕΛΜΕ και το Συντονιστικό Αναπληρωτών Αδιόριστων Εκπαιδευτικών.
● Συμμετοχη στη Συγκέντρωση-παράσταση διαμαρτυρίας για διορισμούς-αναπληρωτές την Παρασκευή 15 Απρίλη, 12:00, στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, Θεσσαλονίκη
● Έκτακτη συνέλευση του Συλλόγου Αδιόριστων Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης την Κυριακή 17/4 στις 17:00 στην ΕΔΟΘ

Συντονιστική Επιτροπή του Συλλόγου Αδιόριστων Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης

Σάββατο 9 Απριλίου 2016

ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΤΑΛΗΞΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΕΑΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ [3/4/2016]

Το παρόν κείμενο έρχεται να αποτυπώσει την συζήτηση των σχημάτων σε μια περίοδο που η κρίση συνεχώς βαθαίνει και παράλληλα το κεφάλαιο αδυνατεί να δώσει μια σαφή απάντηση για την υπέρβασή της. Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την εφαρμογή του 3ου μνημονίου και εναρμονιζόμενη πλήρως με τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ, εντείνει την επίθεση στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Έτσι λοιπόν, τα μέτωπα που ανοίγουν και στα οποία καλούμαστε να δράσουμε είναι το νέο νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, το προσφυγικό και η επίθεση στην εκπαίδευση με το νομοσχέδιο Φίλη.

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ
Ο πόλεμος στις χώρες της Μ. Ανατολής που επιλέγεται ως πιο σκληρή υλική όψη της επίθεσης που διεξάγουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις οδηγεί στο αιματοκύλισμα των αραβικών λαών και στην ένταση των προσφυγικών ροών προς τις χώρες της Ε.Ε, που μετρούν στο διάβα τους εκατοντάδες πνιγμούς στα θαλάσσια σύνορα, σκληρή καταστολή με φράχτες, στρατόπεδα συγκέντρωσης και FRONTEX.
Η επιλεκτική αξιοποίηση του προσφυγικού εργατικού δυναμικού από τις χώρες του ευρωπαϊκού κέντρου (κυρίως Γερμανία), αφορά την ένταξη του σε σχέσεις εργασίας με ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, σκληρό κατακερματισμό και στυγνή εκμετάλλευση από τους θύτες των κατατρεγμένων. Ταυτόχρονα ανοίγει το δρόμο για την περαιτέρω αντιδραστικοποίηση των καθεστώτων και των σχέσεων εργασίας για τους λαούς της Ευρώπης, εκτρέφοντας την πρακτική του κανιβαλισμού κάτω από τον μπαμπούλα της τρομοκρατίας. Αυτό είναι που ενισχύει άλλωστε τις φασιστικές, ρατσιστικές και ξενοφοβικές αντιδράσεις και τους πολιτικούς τους εκφραστές.
Η συμμετοχή στις ΝΑΤΟικές επεμβάσεις, έπειτα η διαχείριση των προσφύγων που επιχείρησε και πρόσφατα η εγκληματική συμφωνία με το φασιστικό κράτος της Τουρκίας, αλλά και η προκλητική παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, φανερώνουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ταχθεί με το στρατόπεδο των ιμπερεαλιστικών μηχανισμών [ΝΑΤΟ και ΕΕ] που αιματοκυλίζουν τους λαούς. Αυτό καταδεικνύει και η πολιτική της για τη διαχείριση των προσφύγων όλο το προηγούμενο διάστημα, με τη δημιουργία γκέτο-hot spot, σε συνθήκες εγκλεισμού απομονωμένο από τον κοινωνικό ιστό.
Στον αντίποδα αυτής της κατάστασης έχει ξεσπάσει ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, το οποίο ωστόσο μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να ξεφύγει από τα όρια της αλληλέγγυας πρακτικής και να αποκτήσει συνολικά χαρακτηριστικά αντιπολεμικού και αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Ένα κίνημα που θα είναι ενάντια σε κάθε προσπάθεια εκτόνωσης αυτής της δυναμικής του λαού στα ήρεμα νερά της φιλανθρωπίας [ΜΚΟ, εκκλησία, νεολαία ΣΥΡΙΖΑ] και θα συντονίζει από τον πιο τακτικό αγώνα αλληλεγγύης για την συλλογή τροφίμων, μέχρι την ανάπτυξη ενός αντιπολεμικού, αντί-ιμπεριαλιστικού κινήματος που θα έρχεται σε ρήξη με ΕΕ-ΝΑΤΟ-κυβέρνηση και θα παλεύει για να σταματήσει ο πόλεμος και για την ελεύθερη διέλευση προσφύγων και μεταναστών στις χώρες που επιθυμούν. Σε αυτή τη βάση, ως ΕΑΑΚ, θα συμβάλλουμε το επόμενο διάστημα, ώστε οι φοιτητικοί σύλλογοι να συμμετέχουν ενεργά στον Συντονισμό (σωματείων, φοιτητικών συλλόγων και συλλογικοτήτων) για το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό, όπως και σε κινήσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης (π.χ. Διακήρυξη της Κεσσάνης).

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Το νέο ασφαλιστικό, απότοκο του βαθέματος της νεοφιλελεύθερης πολιτικής έρχεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για να επιτύχει ακριβώς αυτό που και η εφαρμογή των μνημονίων επιδίωκε, την κερδοφορία δηλαδή με κάθε τρόπο μέσω της μετακύλησης του βάρους  στα κατώτερα στρώματα της εργασίας [μπλοκάκια, 5μηνήτες, voucherάδες, κλπ.] και τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης στο βωμό του χρέους. Ασφαλιστικό που κατ' ουσίαν βλέπει την κοινωνική ασφάλιση ως ατομική υποχρέωση, συμπιέζει ακόμα περισσότερο τα κατώτερα στρώματα μέσω της ενιαιοποίησης των ταμείων, αυξάνει το μερίδιο της  αγοράς στις μεγάλες επιχειρήσεις ενώ, αυτό που αξίζει να τονιστεί, είναι το ξεκάθαρο ταξικό πρόσημο που θα έχει το νομοσχέδιο αλλά και οι επιπτώσεις που θα έχει στη γενιά μας.
Η βαθειά αναδιάρθρωση των σχέσεων εργασίας σπρώχνει ολοένα και περισσότερο μια γενιά στην μαύρη εργασία και την επισφάλεια. Μια γενιά με μισθούς πείνας χωρίς καμία ασφάλιση που αδυνατεί να δει κάποια προοπτική. Η συνολική αυτή επίθεση στις δυνάμεις της εργασίας πρέπει να ειδοθεί ως τέτοια και όχι ως επίθεση σε κάθε κλάδο χωριστά. Διότι εάν δε συμβεί αυτό, τότε οι αγώνες που θα προκύψουν θα έχουν συντεχνιακά, κλαδικά χαρακτηριστικά -για την υπεράσπιση των ταμείων και του κύρους τους [κατεύθυνση που προωθήθηκε από ΤΕΕ και ΔΣΑ]- και δεν θα καταφέρουν να συντονιστούν σε μια συνολική εργατική αντεπίθεση.
Χρειαζόμαστε ένα εργατικό κίνημα από τα κάτω, κόντρα στον παλιό και νέο κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και τη γραφειοκρατία του ΠΑΜΕ, που πέρα από την απόσυρση του ασφαλιστικού θα βάζει και πιο συνολικά αιτήματα, διεκδικήσεις που θα προσπαθούν να δημιουργούν ρήγματα στο σήμερα. Είναι τέτοια η ένταση και το βάθος της επίθεσης που οι δυνάμεις της εργασίας δεν θα έρθουν σε καλύτερες θέσεις μάχης αν δεν επιτευχθεί μέγιστη δυνατή συσπείρωση των εργαζόμενων μαζών σε ανεξάρτητη ταξική κατεύθυνση για την οποία καθοριστική είναι η συμβολή της πρωτοβουλίας για το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων.  
Με την ίδια λογική, πλάι στο εργατικό κίνημα οφείλει να πορευθεί και ένα δυναμικό φοιτητικό κίνημα που δε θα υπερασπίζεται το παλιό ασφαλιστικό νομοσχέδιο, αλλά θα βγαίνει μπροστά αναδεικνύοντας την επιθετική πλευρά των στόχων και των αιτημάτων σε εκπαίδευση-εργασία-ασφάλιση-υγεία.

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΦΙΛΗ
Στα πλαίσια των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που επιτελούνται στα ελληνικά πανεπιστήμια τα τελευταία 20 χρόνια, έρχεται ο νέος νόμος-πλαίσιο για την παιδεία να βαθύνει την αναδιάρθρωση του ελληνικού πανεπιστημίου, στα μέτρα των αναδιαρθρώσεων που συντελούνται στη σφαίρα της παραγωγής.
Όλα τα παραπάνω, εξειδικεύονται στη σύνταξη ενός νέου νομοσχεδίου, του περίφημου νόμου του Φίλη, ο οποίος σε μια λογική κάλυψης επιμέρους «κενών» που αφήνει ο νόμος Διαμαντοπούλου, θα ευθυγραμμίσει τις σχολές και τα τμήματα με τα πορίσματα των εξωτερικών αξιολογήσεων και τα ευρωπαϊκά πρότυπα, πάντα υπό τις επιταγές της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ και τη συνθήκη της Μπολόνια, μέσα από συγχωνεύσεις σχολών, κατακερματισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων, νέο τρόπο ένταξης στην τριτοβάθμια, επαναφορά με πιο επιτακτικούς όρους της δια βίου μάθησης (βλ. και παιδαγωγική επάρκεια). Ταυτόχρονα ο ρόλος της υποχρηματοδότησης για την επιβολή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης είναι πλέον κάτι παραπάνω από κομβικός. Μάλιστα, στις ήδη υπάρχουσες πιέσεις εφαρμογής πορισμάτων των εξωτερικών αξιολογήσεων για τη διασφάλιση χρηματοδότησης, έρχεται να προστεθεί η παρότρυνση Φίλη για «αυτοχρηματοδότηση» των Ιδρυμάτων. Βασικό ρόλο στην αυτοχρηματοδότηση παίζουν τα ανταποδοτικά προγράμματα έρευνας σε σύνδεση με τις επιχειρήσεις, παράλληλα δεν αποκλείονται τα δίδακτρα και στους προπτυχιακούς κύκλους, αλλά και η ένταση των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων. Όλο αυτό το πλαίσιο, σε συνδυασμό με την επίθεση στη φοιτητική μέριμνα, εντείνει τους όρους αποκλεισμού εκείνων των φοιτητών-ιών που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος φοίτησης.
Όσο αναμένουμε το νομοσχέδιο Φίλη η αναδιάρθρωση στις σχολές συνεχίζει να βαθαίνει με διαφορετική ένταση και ταχύτητα ανάλογα με τη σχολή ή το ίδρυμα χρησιμοποιώντας ως όχημα το νόμο Διαμαντοπούλου. Σε μία σειρά σχολών εφαρμόζονται αλλαγές στα προγράμματα σπουδών με την εισαγωγή των ECTS, τη διάσπαση των κύκλων σπουδών, τα μαθήματα-αλυσίδες με τα οποία ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι-ες.
Στη δοσμένη συγκυρία, απαραίτητη προϋπόθεση για το προχώρημα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, είναι η αυταρχικοποίηση του πανεπιστημίου με την εντατικοποίηση και πειθάρχηση των φοιτητών, την επίθεση στο άσυλο, τη διατήρηση των Συμβουλίων Ιδρύματος αλλά και τη στοχοποίηση του φοιτητικού συνδικαλισμού.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, η κυβέρνηση και το υπουργείο προσπαθούν να «αποκτήσουν» μια κάλπικη κοινωνική νομιμοποίηση, μέσω ενός δήθεν δημοκρατικού και ανοιχτού διαλόγου, ο οποίος βέβαια γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες μαζί με τους εμπνευστές και υλοποιητές της αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευση. Για μας είναι απαραίτητο να ξεκαθαριστεί: δεν αποδεχόμαστε ούτε «εθνικό» ούτε «διάλογο» με το πλάνο κυβέρνησης-ΕΕ- κεφαλαίου για το πανεπιστήμιο. Όχι απλά αυτός ο νόμος δεν πρέπει να περάσει, αλλά ο διάλογος τους θα είναι για εμάς κόκκινο πανί.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Εν μέσω, λοιπόν, της πιο σκληρής επίθεσης που συντελείται στο παρόν και το μέλλον της νεολαίας, δεν μπορούμε να μένουμε απλοί θεατές. Η αποστροφή από τις συλλογικές διαδικασίες, η απομαζικοποίηση των γενικών συνελεύσεων και η στροφή προς στον ατομικό δρόμο, όχι απλά δεν λύνει το πρόβλημα αλλά βάζει εμπόδια στο να διεκδικήσει η νεολαία το μέλλον και την προοπτική της. Για να αναμετρηθεί η νεολαία με την παραπάνω κατάσταση είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η ανασυγκρότηση και επανεμφάνιση ενός φοιτητικού κινήματος το οποίο θα σπάει την υποταγή στο ΤΙΝΑ και θα πυροδοτεί ευρύτερες πολιτικές εξελίξεις. Σε αυτή τη διαδικασία βασικό ρόλο οφείλουν να παίξουν τα σχήματα της ΕΑΑΚ.
Στόχος μας είναι να συνδεθούν οι αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση με το συνολικό τοπίο της κρίσης που βιώνει η νεολαία, ένα τοπίο εργασιακής επισφάλειας υπό τον κόλαφο της ανεργίας. Βαθύτερη στόχευση πρέπει να αποτελέσει η συγκρότηση της νεολαίας για την προοπτική και το μέλλον της. Τόσο η παρέμβαση μας όσο και οι κινητοποιήσεις μας πρέπει να αξονίζονται γύρω από τη συγκρότηση όρων και τη διαμόρφωση προϋποθέσεων, ούτως ώστε, κοινωνικά μπλοκ που μέσα στις σχολές παλεύουν για το πρόγραμμα σπουδών - επιμέρους αναδιαρθρώσεις και στοιχίζονται σε κινητοποιήσεις για την εργασιακή τους προοπτική, να μετασχηματιστούν σε πολιτικά μπλοκ που συστρατεύονται μαζί με τις υπόλοιπες μερίδες της πληττόμενης νεολαίας έξω από το πανεπιστήμιο, απέναντι στα κεντρικά πολιτικά διακυβεύματα παίζοντας αποσταθεροποιητικό ρόλο στη συγκυρία.  Υπ’ αυτή την έννοια ο αγώνας ενάντια στο ασφαλιστικό και στο νόμο Φίλη, δεν αρκεί να αναγνωρίζεται ως «η μητέρα των μαχών» αν δεν είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με έν α αγώνα με αναβαθμισμένα πολιτικά χαρακτηριστικά.  
Παλεύουμε λοιπόν, για ένα φοιτητικό κίνημα, αντικυβερνητικό, που θα παλεύει για την ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κάθε κυβέρνησης που ψηφίζει μνημόνια και υλοποιεί αστική πολιτική, αντισυνδιαχειριστικό-αντιαναδιαρθρωτικό, κόντρα σε κάθε διάλογο με υπουργείο, κυβερνήσεις αλλά και τους προνομιακούς συνομιλητές τους και καλοθελητές-εφαρμοστές των αναδιαρθρωτικών κινήσεων (Πρυτανείες και καθηγητές), που δεν θα ενσωματώνεται από κανένα τυράκι στη φάκα του αστισμού (βλ. Εθνικός Διάλογος, υποτιθέμενες παραχωρήσεις του νόμου Φίλη) αλλά θα παλεύει για το μπλοκάρισμα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και την συνολική ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου. Ένα φοιτητικό κίνημα που θα παλεύει για ρήξη και αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς ΕΕ-ΝΑΤΟ που βάφουν κόκκινη τη γη με το αίμα των λαών και βυθίζουν άλλους στη φτώχεια με μνημόνια, και θα παλεύει για μια άλλη προοπτική έξω από το μονόδρομο της ΕΕ, του ευρώ, του χρέους και των μνημονίων. Τέλος, ένα φοιτητικό κίνημα, το οποίο στην πάλη για τη διασφάλιση της προοπτικής και του μέλλοντος της νεολαίας, θα συμπορεύεται με ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα και θα συμβάλλει στην ενίσχυση και το δυνάμωμα της εργατολαϊκής πάλης κόντρα και μακριά από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

ΜΕ ΠΟΙΑ ΕΑΑΚ: ΠΟΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΜΑΧΟΜΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Έχοντας θέσει σαν στόχο την αναγκαία ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, όπως το περιγράψαμε και παραπάνω, καθήκον της ΕΑΑΚ το επόμενο διάστημα, είναι να επικοινωνήσει με όλο αυτό το διάχυτο ρεύμα που υπάρχει μέσα στους συλλόγους και κινείται συνειδητά ή ημισυνειδητά σε ανατρεπτική τροχιά, να  το ριζοσπαστικοποιήσει περαιτέρω και να το εμπλέξει στις κινηματικές διαδικασίες του επόμενου διαστήματος με βάση το σχεδιασμό της στην κατεύθυνση της συνολική ανατροπής της επίθεσης.

Κομμάτι αυτής της συζήτησης και για την αναγκαία ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος αλλά και της ίδιας της ΕΑΑΚ, είναι και το ζήτημα της μετωπικής πολιτικής του μορφώματος με τις άλλες αριστερές ανατρεπτικές δυνάμεις του κινήματος. Στόχος της απεύθυνσή μας σε αυτές τις δυνάμεις και εδώ, είναι αφενός η ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, όπως αναφέρθηκε και περιγράφηκε παραπάνω αλλά και αφετέρου το πως η ΕΑΑΚ θα καταφέρει να επικοινωνήσει, να αντιπαρατεθεί να ζυμωθεί με τις δυνάμεις που συνειδητά ή ημισυνειδητά κινούνται σε ριζοσπαστική κατεύθυνση εντός του κινήματος, με ορίζοντα την ίδια την ενίσχυση αλλά και διεύρυνση του μορφώματος, δηλαδή την ένταξή τους με ισότιμο και συντροφικό τρόπο στα σχήματα της ΕΑΑΚ.

Βασικά και αδιαπραγμάτευτα κριτήρια για οποιαδήποτε κουβέντα για πολιτική συνεργασία της ΕΑΑΚ με τις παραπάνω δυνάμεις είναι:

α) η σύγκληση σε κινηματικό επίπεδο, με κοινά αγωνιστικά πλαίσια, συνεύρεση στο δρόμο και όλες τις κινηματικές δράσεις με βάση το σχεδιασμό που θέτει η ΕΑΑΚ για το φκ και,
β) η ανώτερη πολιτική συμφωνία πάνω στους στους παρακάτω άξονες, στους οποίους και η ΕΑΑΚ πρέπει να έχει σαφή τοποθέτηση για:
1. την φύση της κρίσης και τις δυνατότητες της εποχής μας
2. την εναντίωση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σε κάθε κυβέρνηση που θα έρθει να υλοποιήσει την αστική στρατηγική και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις
3. την επίθεση στην εκπαίδευση και το πως βαθαίνει η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στο πανεπιστήμιο
4. τον αγώνα για έξοδο από ευρώ/ΕΕ, για διαγραφή του χρέους και ανατροπή των μνημονίων
5. την αναγκαιότητα για ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα κόντρα και έξω από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ
6. μια άλλη εναλλακτική για τη νεολαία σε εκπαίδευση-εργασία-δημοκρατία
7. το ποιά αριστερά είναι αναγκαία για τη συνολική ανατροπή της επίθεσης

Με βάση τους παραπάνω στόχους και κριτήρια, πρέπει, με ορίζοντα το εαρινό πανελλαδικό διήμερο της ΕΑΑΚ, τα σχήματα να διερευνήσουν την δυνατότητα πολιτικής συνεργασίας με τις άλλες αριστερές μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος[ΑΡΕΝ, ΑΡΔΙΝ, ΣΣΠ], καλώντας συσκέψεις βάσης, ανοιχτές στους συλλόγους, καταθέτοντας το πλαίσιο που περιγράψαμε παραπάνω. Οι εμπειρίες από αυτές τις συσκέψεις θα κατατεθούν στο πανελλαδικό διήμερο συντονιστικό της ΕΑΑΚ, όπου ενιαία θα αποτιμηθούν και θα αποφασιστεί με δημοκρατικό τρόπο από τα ίδια τα σχήματα η δυνατότητα ή μη της πολιτικής συνεργασίας, ξέχωρο ζήτημα από την οποία δεν είναι και το εκλογικό κατέβασμα. Η απόφαση της ΕΑΑΚ θα είναι ενιαία και πανελλαδικού χαρακτήρα.