Εκείνη την Πέμπτη, γύρω στη 1 το μεσημέρι όποια ή όποιος πήγαινε στο φουαγιέ του Πύργου θα έβλεπε μέλη της ΕΑΑΚ σε συμπλοκή με μέλη της ΔΑΠ. Το πιο εύκολο που θα μπορούσε να κάνει κανείς είναι να μην πάρει θέση απέναντι στο γεγονός, να καταδικάσει εξίσου και τα δύο «στρατόπεδα» και να πει ότι η βία δεν είναι η λύση, να πει ότι οι διαφορές λύνονται με διάλογο κλπ, ή να επικαλεστεί τη θεωρία των δύο άκρων που χρησιμοποιείται συχνά για να εξισωθεί η βία του ισχυρού, του καταπιεστή με την «βία» αυτού που αντιστέκεται ή αμύνεται. Πριν προβεί κάποιος ή κάποια σε αυτές τις σκέψεις είναι απαραίτητο να γνωρίζει το τι ακριβώς συνέβη πριν αλλά και κατά τη διάρκεια του γεγονότος.
Όλα ξεκίνησαν όταν αποφασίσαμε να παρέμβουμε σε σεμινάριο της ΔΑΠ που διεξαγόταν εκείνη την ώρα ώστε να καταθέσουμε στον κόσμο που παρευρέθηκε εκεί την πολιτική μας άποψη σχετικά με τους σκοπούς τους οποίους επιτελούν αυτά τα «σεμινάρια» και οι βεβαιώσεις σπουδών τα οποία συνήθως δίνονται (σχέδια για διάσπαση του πτυχίου και μετατροπή του σε φάκελο προσόντων που δε θα μας εξασφαλίζει κανένα δικαίωμα στην αγορά εργασίας) καθώς και τον τρόπο με τον οποίο η συγκεκριμένη δύναμη αποσπά ψήφους στις εκλογές (πελατειακό σύστημα με σημειώσεις, κερασμένα ποτά, πιστοποιητικά σεμιναρίων κλπ). Μετά την παρέμβασή μας θέλαμε να πάρουμε κάποιο από το υλικό που μοίραζαν οι δαπίτισες για να δούμε τι ακριβώς είναι και για κάποιο λόγο οι δαπίτισες προσπάθησαν να μας εμποδίσουν, χωρίς επιτυχία.
Αργότερη, μέλη της ΔΑΠ άλλων σχολών άρχισαν να καταφθάνουν στα τραπεζάκια μας και να μας ζητάνε τα ρέστα, κατηγορώντας μας ότι δήθεν «χτυπάμε κορίτσια» (γελάει ο κόσμος). Εμείς τους είπαμε να φύγουν και προχωρήσαμε στο να γράψουμε μια ανακοίνωση για το γεγονός. Σε εκείνο το σημείο άρχισαν να μας απειλούν και να μας προπηλακίζουν, φέρνοντας και φουσκωτούς αναβολιασμένους από άλλες σχολές (αν ήταν καν φοιτητές) για να μας φοβίσουν. Εμείς δε μπορούσαμε να ανεχτούμε τέτοιου είδους φασιστικές πρακτικές και οπότε καλέσαμε μέλη της ΕΑΑΚ από άλλες σχολές για να μας βοηθήσουν να υπερασπιστούμε τη σωματική μας ακεραιότητα και να δείξουμε στους δαπίτες ότι οι απειλές τους δεν περνάνε. Τα μέλη της ΕΑΑΚ κατέφτασαν άμεσα και αναστατωμένοι από την επίθεση που δεχτήκαμε (βλέποντας και μέλος της ΑΡΠΑ-ΕΑΑΚ να έχει χτυπηθεί) κατευθύνθηκαν εναντίον τους και έτσι ξεκίνησε η συμπλοκή η οποία μετά από παρέμβασή μας έληξε γιατί δε θέλαμε να συνεχιστεί.
Η συμπλοκή αυτή δεν ήταν ένα «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» ούτε ένας οπαδικός καυγάς. Προέκυψε από την προσπάθεια μας να αμυνθούμε απέναντι στους ακροδεξιούς τραμπούκους της ΔΑΠ. Τα αντανακλαστικά μας έχουν διαμορφωθεί έτσι καθώς η συγκεκριμένη πολιτική δύναμη έχει παρελθόν άσκησης βίας εναντίον αριστερών δυνάμεων ή οποιουδήποτε προσπαθεί να εναντιωθεί στις επιδιώξεις τους. Από τους μπράβους που έχουν επιστρατεύσει σε Γενικές Συνελεύσεις για να εκφοβίσουν φοιτητές ώστε να μην ψηφίσουν αγωνιστικές αποφάσεις, τους χρυσαυγίτες που έχουν στα ΤΕΙ, μέχρι, πηγαίνοντας και πολλά χρόνια πίσω, τα τάγματα εφόδου της ΟΝΝΕΔ (νεολαία Νέας Δημοκρατίας) που δολοφόνησαν τον καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα το 1991. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ως γνήσιο τέκνο της δεξιάς και της Νέας Δημοκρατίας δε διστάζει να χρησιμοποιήσει εγκληματικές πρακτικές για να εξασφαλίσει ότι η πολιτική της θα εφαρμοστεί. Πολιτική που σκοπεύει στο να εγγυάται την εφαρμογή των νόμων και των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων που προωθούν κυβερνήσεις και ΕΕ. Οι αναδιαρθρώσεις αυτές προβλέπουν τη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, το ξεπούλημά του στις επιχειρήσεις, τη διάσπαση του πτυχίου και το τσάκισμα των εργασιακών μας δικαιωμάτων, την κατάργηση του ασύλου, την περικοπή των φοιτητικών παροχών, την επιβολή των μνημονιακών μέτρων σε κάθε πτυχή της ζωής μας.
Για εμάς η εναντίωση στην παραπάνω πολιτική και η υπεράσπιση του πανεπιστημίου των αναγκών μας δεν περνάει μέσα από το ξύλο με τους δαπίτες. Περνάει μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος, τις Γενικές Συνελεύσεις, τις κινητοποιήσεις που υπερασπίζονται τα δικαιώματα και τις ανάγκες των φοιτητών. Όλα αυτά αποτελούν το καλύτερο «τσάκισμα» της ΔΑΠ και της ίδιας της πολιτικής που εξυπηρετεί. Παρ’όλα αυτά δεν μπορούμε να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια όταν με τραμπούκικους τρόπους προσπαθούν να μας εκφοβίσουν και να σταματήσουν τις δράσεις μας.
Απέναντι σε όλα τα παραπάνω δε δικαιολογείται μια λογική «ίσων αποστάσεων». Κάθε φοιτητής και κάθε φοιτήτρια πρέπει να καταδικάσει τη ΔΑΠ, τις πρακτικές της και την πολιτική που θέλει να εφαρμόσει. Οι φοιτητικές εκλογές που έρχονται πρέπει να αποτελέσουν σημαντική αποτύπωση αυτού, αλλά το κυρίαρχο πεδίο είναι αυτό του μαζικού κινήματος και των Γενικών Συνελεύσεων μέσα από τις οποίες το επόμενο διάστημα πρέπει να αντισταθούμε σε όλα τα παραπάνω που θα έρθουν να εφαρμοστούν και για τα οποία οι δαπίτες θα προσπαθήσουν να αποτελέσουν το βασικό εγγυητή τους!
ΜΑΥΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΔΑΠ – ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου