Στις 18 Μάη στέλνουμε μήνυμα ανατροπής!
Οι φετινές εκλογές διεξάγονται σε μια πολύ δυσμενή περίοδο για τη νεολαία. Πρόκειται για μια νεολαία που είδε το “ΟΧΙ” που απάντησε στην κυβέρνηση, στην ΕΕ και στα μνημόνια, να μετατρέπεται σε “ΝΑΙ” μέσα σε μια νύχτα. Τη νεολαία που πληρώνει τα «σπασμένα» της κρίσης, βλέποντας το παρόν της να καταστρέφεται μέσα στο πανεπιστήμιο λόγω της υποχρηματοδότησης και το εργασιακό της μέλλον να φαντάζει δυσοίωνο, με την ανεργία στο 70%, ελαστικές σχέσεις εργασίας και μετανάστευση. Την νεολαία που βλέπει στο πρόσωπο των προσφύγων και των μεταναστών, ένα παρόμοιο μέλλον πολέμων και εξαθλίωσης.
Η εφαρμογή του τέταρτου μνημονίου από το τρίο κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ που έρχεται να σαρώσει ό,τι άφησαν τα προηγούμενα, το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που αναιρεί θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων (ειδικά της νέας γενιάς) και η κατάσταση διάλυσης και ξεπουλήματος του δημόσιου πανεπιστημίου που θα ενταθεί με το νέο νόμο του Φίλη συμπληρώνουν το παζλ της κατάστασης που αντιμετωπίζει η νεολαία το 2016. Όλη αυτή η πραγματικότητα είναι απότοκο της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος που στην προσπάθεια να ξεπεραστεί η κρίση προς όφελος των ισχυρών ισοπεδώνονται τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις της λαϊκής πλειοψηφίας. Οι κυβερνήσεις εναλλάσσονται αλλά η ουσία παραμένει ίδια: μνημόνια, λιτότητα, ανεργία, εξαθλίωση.
Από αυτή την άποψη λοιπόν, οι φοιτητικές εκλογές δε θα αποτυπώσουν μόνο τους πολιτικούς συσχετισμούς σε κάθε σχολή ή πανελλαδικά αλλά θα αποτελέσουν και ένα άτυπο δημοψήφισμα για το τι μήνυμα θα στείλει η νέα γενιά: αυτό της υποταγής στη μαύρη κατάσταση ή ένα μήνυμα ανυπακοής, αντίστασης και διεκδίκησης μιας άλλης προοπτικής σε παιδεία και εργασία.
Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση και νέος νόμος για την παιδεία
Την τελευταία δεκαετία ο χώρος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει βρεθεί στο επίκεντρο των μεταρρυθμιστικών αλλαγών των διαφόρων κυβερνήσεων. Ο σκοπός πίσω από τους διάφορους νόμους που προσπάθησαν να επιβάλλουν (Γιαννάκου 2006 – Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου 2011-12) ήταν κοινός και συμπυκνώνεται στο πώς το πανεπιστήμιο θα μετατραπεί σε μέσο που ενισχύει την κερδοφορία του ιδιωτικού κεφαλαίου. Πρόκειται για κατεύθυνση για την εκπαίδευση που δόθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση ήδη από το 1993 (συνθήκη της Μπολόνια). Τα τελευταία χρόνια η προσπάθεια αυτή εντάθηκε υπό το πρίσμα της ανάγκης του κεφαλαίου να ξεπεράσει την πολύ βαθιά κρίση που ταλανίζει το καπιταλιστικό σύστημα. Σε κάποιους μπορεί να ακούγεται θετικό το να συμβαδίσει το πανεπιστήμιό μας με τα «ευρωπαϊκά πρότυπα». Ας δούμε όμως τι προβλέπει η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση:
Αρχικά, προβλέπεται η δραματική μείωση της δημόσιας χρηματοδότησης του πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα την πλήρη υποβάθμισή του, κάτι που ήδη βιώνουμε καθημερινά, από τις απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων και την υποστελέχωση των υπηρεσιών μέχρι το ότι δεν έχουμε αίθουσες για μαθήματα. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει διάπλατα η είσοδος για τις επιχειρήσεις οι οποίες είτε θα αναλαμβάνουν υπηρεσίες που μέχρι πρότινος ήταν δημόσιου χαρακτήρα (φύλαξης – καθαριότητας και πλέον και σίτισης) βγάζοντας άμεσο κέρδος, είτε θα επενδύουν στα πανεπιστήμια με χρηματοδοτήσεις. Αυτό σημαίνει ότι πλέον η έρευνα που θα παράγεται δε θα είναι για τις ανάγκες τις κοινωνίας, αλλά θα είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις επιταγές των επιχειρήσεων και της αγοράς.
Επιπλέον σε συνδυασμό με το σπάσιμο του πτυχίου μας στα 3+1 χρόνια (το οποίο πλέον θα είναι ένας ατομικός φάκελος προσόντων που θα γεμίζουμε με επί πληρωμή σεμινάρια, ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε εργοδότη), δημιουργείται το νέο μοντέλο εργαζομένου. Ο νέος εργαζόμενος, εκτός από τις εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα που θα αντιμετωπίζει (με μισθό 400 ευρώ, επισφάλεια και «ευελιξία», χωρίς ενιαία δικαιώματα και συμβάσεις, έρμαιο των ορέξεων της εργοδοσίας) θα είναι αμόρφωτος και υπερεξειδικευμένος, με διάσπαρτες κατακερματισμένες γνώσεις, χωρίς συνολική εποπτεία του αντικειμένου του καθώς και πειθήνιος και εντατικοποιημένος, χωρίς καμία δυνατότητα αντίστασης και συλλογικής διεκδίκησης. Πρόκειται για μια αντανάκλαση των εργασιακών σχέσεων που ήδη επιβάλλονται στην κοινωνία (μια ευγενική προσφορά και πάλι της ΕΕ, με τα περιβόητα προγράμματα VOUCHER, KOX, ΕΣΠΑ κλπ)
Προφανώς, σε αυτό το πανεπιστήμιο δε χωράμε όλοι. Ήδη με την περικοπή της μέριμνας (ιδιωτικοποίηση – αντίτιμο στη Λέσχη, εξώσεις – ενοικιάσεις στις εστίες, περικοπή συγγραμμάτων ) καθώς και με την κατεύθυνση περί εισαγωγής διδάκτρων ακόμα και για το προπτυχιακό στάδιο σημαντικό μέρος του κόστους φοίτησης μεταφέρεται στις πλάτες μας, κάτι που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς αποκλείοντας από τις σπουδές πολλά από τα παιδιά που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα. Την ίδια στιγμή, οι ρυθμοί σπουδών εντατικοποιούνται και η αντίσταση των φοιτητών καταστέλλεται, είτε με τους Πρυτάνεις να αποκλείουν τους φοιτητικούς συλλόγους από τις συγκλήτους με τη βοήθεια μπράβων (όπως έγινε πέρσι και φέτος στο ΑΠΘ) είτε με την κατάργηση του ασύλου και την είσοδο της αστυνομίας σε μια προσπάθεια να πειθαρχήσουν τη νεολαία και να ενισχύσουν τον ατομικό δρόμο έναντι του συλλογικού αγώνα.
Ο νέος νόμος που καταθέτει προς «συζήτηση» η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κινείται στην ίδια κατεύθυνση επιχειρηματικοποίησης του πανεπιστημίου, αφού παραμένουν τόσο το απαράδεκτο καθεστώς των εργολαβικών εταιριών (που παίρνουν εκατομμύρια για να αναλάβουν υπηρεσίες του πανεπιστημίου και πληρώνουν τους εργαζομένους 450 ευρώ με πεντάμηνες συμβάσεις) όσο και η ελεύθερη δραστηριότητα των επιχειρήσεων (που αντλούν κέρδη από την έρευνα ή ακόμα και από την απλήρωτη εργασία φοιτητών). Η χρηματοδότηση όχι μόνο δεν αυξάνεται αλλά η κυβέρνηση πέρσι δέσμευσε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου τα αποθεματικά χρήματα των πανεπιστημίων και άλλων φορέων για τις ανάγκες του χρέους, με αποτέλεσμα η φοιτητική μέριμνα να παραμένει διαλυμένη με προοπτικές περαιτέρω υποβάθμισής της (με βάση και τους μνημονιακούς προϋπολογισμούς)
Το πανεπιστήμιο για το οποίο παλεύουμε
Ενάντια σε ένα πανεπιστήμιο όπου λίγοι θα μπορούν να σπουδάζουν, ένα πανεπιστήμιο που θα δίνει τεμαχισμένη ειδίκευση και όχι επιστημονική γνώση και πτυχία – φάκελους προσόντων με μηδενικά εργασιακά δικαιώματα, ένα πανεπιστήμιο στο οποίο θα επικρατούν εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα, εμείς προβάλλουμε την προοπτική του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου των αναγκών μας. Ένα πανεπιστήμιο που:
• θα παρέχει όσα χρειάζονται οι φοιτητές και φοιτήτριές του για να σπουδάσουν (δωρεάν ποιοτική σίτιση και στέγαση, δωρεάν συγγράμματα – σημειώσεις, δωρεάν μεταφορές)
• θα έχει επαρκή δημόσια χρηματοδότηση, υποδομές και προσωπικό που θα εξασφαλίζουν ποιοτικές σπουδές
• θα παρέχει ενιαία πτυχία που προσφέρουν επιστημονική γνώση, συνολική εποπτεία του γνωστικού τους αντικειμένου και ενιαία εργασιακά δικαιώματα και όχι αποφοίτους διαφορετικών ταχυτήτων που θα υπερεξειδικεύονται κυνηγώντας μια ζωή «προσόντα» για να βρίσκουν δουλειά
• θα παράγει έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι για τα κέρδη των επιχειρήσεων
• θα εξασφαλίζει ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και δικαιώματα για τους εργαζομένους του
• θα βρίσκεται υπό τον έλεγχο φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων μέσα από τις Γενικές τους Συνελεύσεις
Με ποιο φοιτητικό κίνημα;
Προφανώς, η πάλη για ένα τέτοιο πανεπιστήμιο δε μπορεί να περνάει από το «διάλογο» με το υπουργείο. Οι γελιότητες περί «εθνικού διαλόγου για την παιδεία» με κλειστές πόρτες και καλεσμένους μόνο τους πρυτάνεις, τους manager των επιχειρήσεων και μεγαλοκαθηγητές αποσκοπούν στο να παρουσιάσουν μια ψεύτικη συνεργασία και αποδοχή των μέτρων που θέλουν να επιβάλουν. Δε μπορούμε να το επιτρέψουμε!
Για εμάς η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας και η υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου των αναγκών μας περνάει μέσα από την ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων. Θέλουμε συλλόγους δυνατούς, με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις που θα συντονίζονται σε πανελλαδικό επίπεδο και θα αποτελούν τη ζωντανή έκφραση της γνώμης των φοιτητών. Συλλόγους που θα είναι η ασπίδα της πληττόμενης πλειοψηφίας μέσα στα πανεπιστήμια εξασφαλίζοντας στην πράξη το δικαίωμα της κάθε φοιτήτριας και του κάθε φοιτητή να σπουδάζει και να ζει με αξιοπρέπεια. Συλλόγους που θα επιβάλλουν τα αιτήματα των φοιτητών σε σύγκρουση με το «ρεαλισμό» της λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας για τις ανάγκες του χρέους, σε σύγκρουση με την αστική πολιτική και τα σχέδια του κεφαλαίου. Συλλόγους που θα συνδέονται με τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας στην κατεύθυνση της ανατροπής όλων των αντιλαϊκών πολιτικών που μας επιβάλλουν κυβερνήσεις, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφάλαιο.
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΔΕ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ!
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ!
Για το σχήμα της Α.Ρ.ΠΑ. και γενικότερα για την Ε.Α.Α.Κ., οι εκλογές αποτελούν άλλη μια πολιτική μάχη ανάμεσα στις πολλές που δίνουμε καθημερινά μέσα κι έξω από τις σχολές. Για εμάς οι εκλογές είναι μια διαδικάσια που εμπεριέχει τη λογική της ανάθεσης (σε ψηφίζω για να αποφασίζεις για μένα) και που κάποιοι επιδιώκουν να καθοδηγείται από μικροπολιτικά-κομματικά συμφέροντα. Παρόλαυτα αποφασίζουμε να συμμετέχουμε συνειδητά καθώς δε μπορούμε να παραβλέψουμε πως είναι ένας θεσμός που έχει κατακτηθεί μέσα από αγώνες και αποτελεί μια διαδικασία που αποτυπώνει τους συσχετισμούς, έστω και σε μια συγκεκριμένη χρονική συγκυρία και μπορεί να δώσει στη νεολαία τη δυνατότητα να δώσει δικό της στίγμα. Δε θεωρούμε τις εκλογές ως το μοναδικό μέσο πάλης και έκφρασης, ούτε ότι αποτελούν τη δύναμη ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Το αποτέλεσμα όμως των εκλογών αν και δεν καθορίζει απόλυτα, επηρεάζει τον τρόπο που θα λειτουργεί ο Σύλλογος Φοιτητών την επόμενη χρονιά, μιας και από τις εκλογές προκύπτουν τα Διοικητικά Συμβούλια και βγαίνουν οι «εκπρόσωποι των φοιτητών».
Η ΕΑΑΚ συμμετέχει στις εκλογές, γιατί δε θέλουμε να χαρίσουμε τη διαδικασία λήψης απόφασεων σε κανένα φοιτητοπατέρα ή «ειδικό» και γιατί θέλουμε να είναι μια διαδικασία πολιτική, όπου θα αναμετρηθούν αντιλήψεις και όχι γνωριμίες, καφέδες ή κομματικοί μηχανισμοί. Για τον ίδιο λόγο παρεμβαίνουμε στα Διοικητικά Συμβούλια, όχι για να το παίξουμε οι αφ’ υψηλού παντογνώστες αντιπρόσωποι των φοιτητών, αλλά για να ελέγχουμε τι γίνεται μέσα σε αυτά και για να θέτουμε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων συνεχώς υπό τον έλεγχο των φοιτητών στις Γενικές Συνελεύσεις, ώστε να αποφασίζει όλος ο σύλλογος και όχι 9 πεφωτισμένα άτομα για εμάς χωρίς εμάς. Στις εκλογές, όπως και στο Διοικητικό Συμβούλιο συμμετέχουμε και παρεμβαίνουμε με τη λογική ΕΝΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ κι ΕΝΑΝΤΙΑ.
ΕΝΤΟΣ
Γιατί αντιλαμβανόμαστε τις εκλογές ως μια πολιτική μάχη, καθώς θα καθορίσουν τα όργανα εκπροσώπησης των φοιτητών. Θεωρούμε ότι ριζοσπαστικές αντιλήψεις οφείλουν να συμμετέχουν σε τέτοια όργανα, όχι για να συνδιαλέγονται με τις διοικήσεις και την κυβέρνηση αλλά για τα ελέγχουν και να τα εκθέτουν στον κόσμο του συλλόγου.
ΕΚΤΟΣ
Γιατί είμαστε ενάντια σε λογικές αντιπροσώπευσης και δεν κυνηγάμε θεσούλες που εξασφαλίζουν οι εκλογές. Αντίθετα, επιδιώκουμε πολιτικές εκλογές με πολιτική συνείδηση και αγωνιστική συμμετοχή πριν, στις εκλογές και μετά από αυτές. Επίσης επιδιώκουμε οι φοιτητές να στηρίξουν έμπρακτα το σχήμα στις εκλογές, με τη συμμετοχή τους στο ψηφοδέλτιο της Ε.Α.Α.Κ., αλλά και πέρα από αυτές να στηρίζουν το σχήμα, με την ενεργό συμμετοχή τους σε αυτό και να συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη την επομένη των εκλογών.
ΕΝΑΝΤΙΑ
Γιατί απέναντι στη λογική της ανάθεσης στα ΔΣ και των συνεδριάσεων «κεκλεισμένων θυρών» για τις οποίες δε μαθαίνει ποτέ κανείς, αντιπαραβάλλουμε τη λογική των ζωντανών φοιτητικών συλλόγων, όπου κάθε φοιτητής μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις, θα μπορεί να εκφράζεται, να αποφασίζει και να αναζητά λύσεις σε κάθε του πρόβλημα, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια του. Μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις, όπου γίνονται οι πραγματικές ζυμώσεις μέσω της πολιτικής αντιπαράθεσης και εκφράζονται οι πραγματικοί -διαρκώς μεταβαλλόμενοι- συσχετισμοί των συλλόγων.
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ!
Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις
ΔΑΠ ΝΔΦΚ
Η ΔΑΠ είναι η παράταξη της ΝΔ, του κόμματος των μνημονίων, της εξαθλίωσης του λαού μας, του κόμματος που έκλεισε χιλιάδες σχολεία και απέλυσε χιλιάδες εκπαιδευτικούς, που τσάκισε τα δικαιώματα των εργαζομένων για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που μετά από 4 χρόνια καταστροφικής κυβέρνησης ζητάει να παρθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα (μείωση συντάξεων, αύξηση φόρων). Ψήφος στη ΔΑΠ σημαίνει στήριξη των πολιτικών εξαθλίωσης του λαού και της νεολαίας. Επίσης, σημαίνει στήριξη των σχεδίων της για το πανεπιστήμιο. Σχέδια που αφορούν την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και του επιχειρηματικού πανεπιστημίου σύμφωνα με τις επιταγές του κεφαλαίου και της ΕΕ. Η ΔΑΠ μιλά για επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και την «προετοιμασία» των φοιτητών για την αγορά εργασίας (ποια αγορά εργασίας άραγε, όταν το ποσοστό ανεργίας στους νέους αγγίζει το 64%) και ενθαρρύνει τους φοιτητές να μη συμμετέχουν σε οποιαδήποτε πολιτική διαδικασία επιθυμώντας άβουλες και ανενημέρωτες μάζες, που τους απασχολεί μονάχα το πτυχίο τους ή τα διάφορα «προσόντα» που πρέπει να μαζέψουν και καθόλου το μέλλον του Πανεπιστήμιου ή του διπλανού τους. Στήριξε τους διάφορους νόμους διάλυσης και ιδιωτικοποίησης του πανεπιστημίου (Διαμαντοπούλου, κ.α.), τις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων και την περικοπή των φοιτητικών παροχών.
Στοχεύει στη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων αφαιρώντας την δυνατότητα από τους φοιτητές να διεκδικούν και να επιβάλλουν τις ανάγκες τους. Την ίδια στιγμή, οργανώνει σεμινάρια επιχειρηματικότητας, βραδινές εξόδους σε μπουζούκια, εκδρομές στο Μπάνσκο για σκι δείχνοντας σε όλους πόσο πολύ αφουγκράζεται τα προβλήματα κάθε φοιτητή. Ο τρόπος με τον οποίο αναπαράγεται και κερδίζει δύναμη στους συλλόγους είναι το γνωστό πελατειακό σύστημα των σημειώσεων, των πιστοποιητικών παρακολούθησης σεμιναρίων, των κερασμένων ποτών κλπ. Γυρνάμε την πλάτη στα κομματόσκυλα της ΝΔ, στο σύστημα διαπλοκής που αναπαράγουν, στο τσάκισμα του πτυχίου και της εργασιακής μας προοπτικής, στις πολιτικές του μνημονίου και της λιτότητας που υπερασπίζονται!
ΚΝΕ/ΜΑΣ/ΠΚΣ/ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ
Η λογική της ΚΝΕ για τις εκλογές εδράζεται κυρίαρχα σε μια λογική ανάθεσης, όπου ψηφίζοντας ΚΝΕ «κοκκινίζει» το Διοικητικό Συμβούλιο οπότε ο Σύλλογος αυτόματα είναι ισχυρός και αγωνιστικός. Μιλάει για την ανάγκη ανασυγκρότησης των Συλλόγων αλλά την εννοεί μέσω της ισχυροποίησής της στα ΔΣ στα οποία επιδιώκει κυρίαρχα τη λήψη αποφάσεων (ακόμα και αυτών που απαιτούν μαζικότητα) και όχι μέσω της ισχυροποίησης των Γενικών Συνελεύσεων, όπου ο αγώνας περνάει μέσα από τα χέρια του κάθε φοιτητή και της κάθε φοιτήτριας. Όποιος αγώνας δεν περιστρέφεται γύρω από αυτήν και το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ και δεν μπορεί να τον ελέγξει τον απαξιώνει. Την ίδια στιγμή, βλέπει τον εχθρό στα αριστερά και κυρίως στις δυνάμεις της ΕΑΑΚ, αρνούμενη την κοινή δράση στο κίνημα και στους αγώνες. Εμείς απευθύνουμε αγωνιστικό κάλεσμα κοινής δράσης στις δυνάμεις της ΚΝΕ ενόψει της νέας αντιλαϊκής επίθεσης γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι είναι απαραίτητη η μέγιστη συσπείρωση δυνάμεων που παρά τις διαφορές τους πρέπει να στοχεύσουν τον κοινό εχθρό (κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ).
Αποχή
Σε αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο, ειδικά για τη νεολαία, η αποχή από τις συλλογικές διαδικασίες αποτελεί αυτοκαταστροφική επιλογή. Αυτό γιατί όλη αυτή η στοχοποίηση και εξαθλίωση της νεολαίας είναι αποτέλεσμα πολιτικών που επιβάλλονται όσο εμείς δε στέλνουμε μήνυμα καταδίκης και ανατροπής τους. Είναι τώρα που πρέπει εμείς να δώσουμε την απάντηση ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι εδώ, είναι μαζικοί, ενεργοί και καταδικάζουν σε κάθε διαδικασία τους την πολιτική που διαλύει τις σπουδές και το μέλλον μας.
Σε μια τέτοια περίοδο είναι αδιανόητο για ένα νέο άνθρωπο να απέχει από τις διαδικασίες και να αδιαφορεί για αυτές. Γιατί αυτές είναι που θα καθορίσουν σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό τη ζωή του εντός και εκτός σχολής αλλά και τους όρους με τους οποίους θα μπορεί να διεκδικήσει συλλογικά αυτά που του αξίζουν. Το μήνυμα απάθειας που στέλνει η αποχή θα δώσει το πράσινο φως για τη «νομιμοποίηση» των πολιτικών που ήδη διαλύουν τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και υποβαθμίζουν το επίπεδο ζωής μας γενικότερα.
«Δε θα σωθείς μόνος σου. Ή όλοι μαζί ή κανείς μας..»
Η αποχή είναι επιλογή που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης που υπάρχουν στη νεολαία. Ίσα- ίσα, στέλνει μήνυμα αδιαφορίας και συναίνεσης των φοιτητών στα μέτρα που έχουν εφαρμόσει ή ετοιμάζουν για το μέλλον, ενώ τελικά ευνοεί τη ΔΑΠ αφού δεν την καταγγέλλει, τη στιγμή που αυτή κερδίζει δύναμη στις εκλογές μέσα από το πελατειακό της σύστημα. Το σύστημα κανένα πρόβλημα δεν έχει με την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής, αντίθετα εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Αυτό που φοβούνται είναι η ενεργή παρέμβαση του λαού στα κοινωνικά γεγονότα!
Στις 18 Μάη η νεολαία έχει τη δυνατότητα να διαλέξει εκείνη το στίγμα με το οποίο θα καθοριστεί το πανελλαδικό μήνυμα των φοιτητών/τριών, όσον αφορά τη συγκυρία που επικρατεί τόσο σε πανεπιστημιακό όσο και σε κεντρικο πολιτικό επίπεδο. Η φοιτητική νεολαία πρέπει να καταδικάσει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τη ΔΑΠ και τον πολιτικό της φορέα για όλα τα δεινά που προξένησαν στη νεολαία και το λαό. Να αναδείξει, ταυτόχρονα, ένα ασυμβίβαστο – ανατρεπτικό ρεύμα, το οποίο θα εκφράζει κατηγορηματικά την ανάγκη η νέα γενιά να ζήσει αλλιώς. Στις σημερινές συνθήκες που οι νέοι όροι ζωής και εργασίας (Voucher, ανασφάλιστη εργασία, μισθοί πείνας), τείνουν να εμπεδωθούν από τον κάθε νεολαίο σαν μια φυσιολογική πραγματικότητα, η αποτύπωση ενός μαχητικού – αντικαπιταλιστικού πόλου στις φετινές φοιτητικές εκλογές, είναι η μόνη λύση για την ανασυγκρότηση-αντεπίθεση του φοιτητικού κινήματος και το μετασχηματισμό των πολιτικών συσχετισμών σε επίπεδο κοινωνίας.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕ ΤΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!
Ψήφος στην ΕΑΑΚ σημαίνει ενίσχυση της αντίληψης ότι το πράγμα μπορεί να πάει αλλιώς! Ότι είναι δυνατόν ένας άλλος δρόμος, με σπουδές και εργασιακό μέλλον που μας αξίζουν, ενάντια στα δεσμά της ΕΕ, των αγορών, του κεφαλαίου! ΚΟΝΤΡΑ στις προσταγές για αποπληρωμή του χρέους, υπαγωγή στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και στη δημοσιονομική σταθερότητα, κόντρα στις κατευθύνσεις της ΕΕ για την εκπαίδευση!
Παλεύουμε για μία νεολαία ενωμένη με την υπόλοιπη πληττόμενη πλειοψηφία της κοινωνίας που θα βγαίνει μαχητικά στο προσκήνιο, όχι διεκδικώντας απλά τα δικαιώματά της με κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, αλλά ισχυροποιώντας τους αγώνες της με την επιβολή των αναγκών της. Ψήφος στην Ε.Α.Α.Κ. και την αντικαπιταλιστική αριστερά δεν είναι ψήφος ανάθεσης, σημαίνει συλλογική στράτευση στις μάχες που μας περιμένουν και ενίσχυση της αντίληψης ότι οι συλλογικοί αγώνες είναι το μέσο για να ενωθεί κάθε φωνή, η φωνή να γίνει λόγος και ο λόγος να γίνει πράξη.
Ψήφος και στήριξη στην Ε.Α.Α.Κ. δε σημαίνει ψήφος διαμαρτυρίας. Σημαίνει ψήφος κινηματικής προοπτικής και αποτελεί ενίσχυση των δυνάμεων που αγωνίζονται για δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, για την ανασυγκρότηση και ενίσχυση του φοιτητικού κινήματος, για αξιοπρεπή δουλειά με δικαιώματα, για πολιτικές ελευθερίες και για την υπεράσπιση του ασύλου. Δυνάμεις που βλέπουν πως υπάρχει άλλος δρόμος , ένας δρόμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, χωρίς πολιτικές εξαθλίωσης, αλλά με όραμα και πράξη τις ανάγκες των φοιτητών και των εργαζομένων.
ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ – ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ,
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
ΣΤΙΣ 18 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ – ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ Α.Ρ.ΠΑ. Ε.Α.Α.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου